Karanlığımla Yüzleşme

"Ağaçlar da ayrı Hatıralar saklar"

Hazal kassirle konuşurken,dönüp yüzümüze garip bir bakış atmışdı.Gözlerinden herşey okunuyordu.Yanına biraz daha yaklaşdıktan sonra,olayları tam anlamaya başlamıştık.Ödememiz ödenmişti.Ödeyen Hazalınkiydi.Ve tabi bir notda bırakılmışdı.Notu bize uzatmıştı,Hazal.Kendisi okumak istemiyordu sanırım.Notu en önde olduğum için ben almıştım.

Herkes notun o çocuktan konulduğunu sanıyordu.Notu almış,elimde okumaya çalışıyordum.Sebebsizce elim titriyordu.Boğazım kurumuştu.Notu sakinleşip okumaya başladım.

"Yıldızlar çok fazla,ben yıldızımı gökte ararken yerde buldum.
Kaybolmuştum,kaybolmalıydım belkide.
Kaybetmemiştim yolumu bu kez.Biliyordum.Biliyordun."

_Kara Mahallesi,Apartman3_

"-ağaçlar her dalında ayrı hatıra saklar.."'

Sebebsizce gözlerim dolmuştu.Notu kim bırakmıştı,ve hangi ara bırakmıştı.Çok şüpheli bir şekilde gözlerimi notdan kaldırdım.Asel notu elimden çekip aldı.Okuduktan sonra yüzüme baktı.

-Kime bu not?
-Bana.Sanırım bana.
-Nasıl anladın?Sana olduğunu?
-Yıldızım diyor,kaybolmuştum diyor
-Tamam.Tamam Hera.Çok takma.Notu kendinle al.Sanırım lazım olucak.Mahalle apartman ismi yazılmış.Bir anlama geliyi kesinlikle.Tanıyormusun oranı?
-Hayır.Hayır hatırlamıyorum bile.Neresi olduğu hakkında hiç bir fikrim yok.Oranı bulup kontrol ederiz.Hatta şimdi edelim.
Asmin konuşmaya başladı:
-Saat 12-olucak neredeyse.Yurda giriş yapammassak nolucak.Elbet bir kişi bile olsa farkedeceklerdir.Yurda dönelim.Başka vakit gideriz.Şuan çok tehlikeli birşey yapıyoruz.

Vira:

-Döner yiyorduk ya,hani.
-Ya bir dur ya kedicik,tek derdin bu mu?
-Ha pardon,döner ayran yiyorduk ya.
-Gerizekalı,ayran yenmiyo.
-Herneyse işte öyle birşey.

-Tamam arkadaşlar.Şuan yurda dönmeye odaklanalım.Bu notu sonra düşünücem.

Notu cebime basıp hepimiz yola koyulduk.Taksiyle gidiyorduk.6 kişiydik.Tam sığmadığım için 1 kişi diğerinin kucağında oturmalıydı.En hafifimiz Asmin,Aselin kucağındaydı.

-Az kaldı dimi yol?
-Kaldı Aselcim,kaldı.Rahat ol,inicem kucağından,zaten isteyerek oturmadım.
-Hafif-mafif diye oturtduk amma maalesef şuan bacaklarımı hiss etmiyorum.

Yurda ulaştıktan sonra,arabadan indik.Saat 12 olmaya doğru gidiyordu.

Geceydi.Gökyüzü çok güzeldi.Ay ve yıldızlardan bahsetmiyorum bile..

Arka bahçeden içeri girmeye başladık.Rahat içeri dalmıştık.Herkes kendi olduğu kabinlere dağılmıştı.Biz 3ümüz Asel,Vira,ve ben kabine gidip hemen uyumuştuk.Ayran uykumuzumu getirmişti,ya araba mı sallamıştı acaba.Tam çıkaramamıştık.Hepimiz sabah erkenden uyanıp,kahvaltı yapmış ve yine odalarımıza dağılmıştık.Oyun oynayan çocuklar,birbiyle konuşan arkadaşlar,herkes heryerdeydi.Dışarı çıkmıştım,çıkacaktım amma gitmek için eylenceli biryer bulamamıştım.Arkadaşlarımı başıma toplayıp,dünki notda yazılan adrese gitme kararı almıştık.Otobüse binmiş gideceğimiz yere ulaşmayı bekliyorduk.Narin kısık sesle konuşmaya başlamıştı:
-Arkadaşlar,Kara mahallesiydi dimi?
Asmin:Karaydı evet.
-Emin miyiz?Hera,Asel siz iyi okumuştunuz emin misiniz?
Dalgındım evet diyip geçiştirdim.
Otobüs gidiceğimiz sokağa ulaşmıştı.Sokaklar mahalle girişlerine ayrılıyordu.Aselin telefonunda gidiceğimiz konum vardı.Konum gösterilen yerin resimleri şuan olduğumuz yerlere hiç benzemiyordu.Yinede otobüsden inmiş mahalle ayraçlarında durmuş etrafa bakınıyorduk.

-Burası sanırım.
-Hayır,diğer mahalle.
-Kara yazılan gerizekalı.
-Arkadaşlar geri mi dönsek,çok tehlikeli.
-Hadi gidelim,ne bekliyoruz,ulaştık işte.Kara mahallesi.Apartmanımı bulsak artık sizcede?

-Ben gitmiyorum,korkunç buralar.
-Kedicik,ben burdayım hadi.
-Tamam balım gidelim.

Mahalle girmiş 3-cü Apartmanı arıyorduk.Etraf çok tehlikeli görünüyordu.Sanki bizi yakalayıp,organ mafyalarına satacaklar gibi.Apartmanlar arasında gezinirken 3-cü apartmana ulaşmıştık.Apartmana giriyorduk ki,aramızda bir kişinin olmadığını fark etdik.
-Birisi yok.Kim yok?
-Narin.
-Narin,narin yok.
-Yoksa gerçekten,organ mafyalarımı götürdü Narini?
-Olabilir,ayy.
-Gerizekalımısınız susun bir,bakalım ya.

-Burdayım,burda amma da meraklısınız ya arkadaşınıza.
-Yüreğimiz düşdü,nerdeydin ya sen?
-Burda ya erik yiyordum.

Sakinleştikden sonra,apartmana girmiştik.Ağaçlara bakıyorduk.Daha doğrusu ağaç arıyorduk.Apartmanda sayılıcak bir tane bile ağaç yoktu.Kuraklık gelmiş sahra gibiydi.Etrafa bakındık amma bulamadık bir tanede ağaç.

Biliyorum,benimle gelin.Erik,erik ağacı.-dedi Narin.

Herkes anlamıştı.Sohbet Narinin erik yediği ağaçtan gidiyordu.Ağaç apartmanın tam girişindeydi.Hepimiz ağacın başına toplanmıştık.

-Napmalıyız?
-Napmamalıyız,asıl soru bu.

Ağacı hepimiz incelemeye başlamıştık.
Tam o sırada birinin bağırdığını duyduk.Ses Aselden geliyordu.Takılmıştı,ayağının altındakı büyük taş parçasına.Yamına gifip onu ayağa kaldırmıştık.

-İyi misin Asel?
-Evet sadece ayağım biraz kanıyor.
Onu başka bir taşa oturtduk ve ayağını Asminin çantasında taşıdığı bez parçasıyla bağladık.Kanı durmuştu.

-Bilerziğim düşmüş.Bir baksanıza düştüğüm yere.

Ben kıpırdamıştım,aramak için bilerziğini.Bilerziğini bulamamıştım amma daha değerli birşey bulmuştum.Aşağı eyilip kutunu topraktan çıkardım.Asel buna takılmıştı.Kutu tanıdık geliyordu,amma tam hatırlayamıyordum.Kutunu elime alıp,temizlemiştim.Gerçekten kim oynuyordu bu oyunu bize.Babam mıydı yoksa?Peki beni nerden bulmuştu.Olamazdı,olamazdı amma.O kaçmıştı.O korkaktı.

Korkaklar geri dönmezlerdi.Karanlığa doğru gider ve geri dönmezlerdi.

Kutunu açmıştım.Açtığım gibi bir resimler çıkmıştı karşıma.İlk benim,sonraysa arkadaşlarımın.Tam 6 resim.6 kolye,ve tam 6 defter.Küçük defterleri arkadaşlarla bölüşmeş inceliyorduk.Boştular.Kalem bile yoktu.Resimlerdeki bizlerdik.Peki nerde çekilmiş,nasıl bulunmuştu.

-Güzel çıkmışım,ha.
-Kedicik sesini kessen iyi edersin,çünkü şuan konumuz bu değil.
-Güzelim amma.

Hazal konuşmaya başladı:
-Gizli çekim bunlar,herkesin gizli çekimleri.Arkamızda bizi gözetleyen ajanlar var.Eve dönelim.Hemen.

-Kolyeler?Peki onlar da neyin nesi?