The Untold Tale of Darkness (Completed)

Chapter 3: A Fortnight

Chapter Three

Kinabukasan, naalala ko ang engkwentro sa cafeteria. Takot ko lang ang catfight, because I don't want to meddle with some species of nothing to do with.

That's enough to think. Pinilig ko ang aking ulo bago pumasok sa nakabukas na room. It's not quite for me to not recognize first the girl, bagsak ang ulo sa kaniyang mesa. Halatang puyat dahil sa kakabasa siguro ng notes na nakapatong sa kanyang mesa. Oo nga, malapit na ang exam. Isang buwan na pala nang lumipat ako rito, naka-isang eksaminasyon na pala ako.

Pasalampak akong naupo sa aking upuan nang malamang kailangan ko na pala tapusin ang sarili sa panonood sa babae. That moment, all the kids were staring at me because I arrived this early. Alam kong bago sa kanila itong pagpasok ko dahil ako ba naman ang pangalawa sa laging late.

'Please stop staring at me people!' Sa isip ko para naman kahit papaano, marelay sa isip nila ang sinasabi ko gamit ang tingin.

Bumalik ulit sila sa kani-kanilang ginagawa. Thank goodness. Kailangan pa kasing i-internal monologue ang sasabihin.

Eksaktong natapos ang pinapakingang kanta. I slid my hand in my pocket to fish my phone out. Pumili ako ng kanta matapos iyon ay sinalpak ulit sa tenga ko ang earphones na kanina'y natanggal.

The sweet music enveloped my ears upon hearing the soft melody. I thought the music had a background shriek; that's when I heard it more loudly. I turned my head to see what was happening.

The commotion I see on the doorway is very evident of crazy girls. It's good to see boys not interested in what the girls are doing, including me. Luminga ako sa ibang direksyon at tumigil sa natutulog pa ring babae. I knew she's not interested either, because she brutally closed her ears to tone down the loud shrieks. Sino ba naman ang hindi? Halos masira na nga din ang eardrums ko.

Hindi ko na lang pinansin ang mga estudyante. I was just listening to a song after that scene when someone lifted me off my chair. Gulat ako sa nangyari, kaya sa pagaakalang walang gagambala sa akin.

A guy shifted me to another chair beside the sleeping girl. I glared at him before I stood up to fight for my rights. People around me froze at what I did next. Tinanggal ko ang earphones na nakasaksak sa tenga ko upang harapin ang lalaking iyon.

Tse! Mga tsismosa't tsismoso! Mind your own business, people; I just want to break some bones here. I shouted to draw his attention to me. 

You know I haven't eaten yet, and I liked how this would end up being as tasty as Freedom Pips.

"Hoy! Ikaw! WITH A BLACK JACKET, JERK!" Bakit ba? Gusto ko nang umalis sa eskwelahang ito, eh.

Tumigil siya. Not bothering himself to turn to look on my way. Nakakainis talaga ang mahangin niyang awra.

"Huwag kang bastos, kinakausap kita!" Dadag-dagan ko pa sana nito no'ng marealize ko ang madilim niyang tingin nang sa wakas lumingon ito---sapat na upang madungaw ang mga matang kasing dilim ng suot niyang jacket.

Ang yabang. I equalled the look. Narinig ko ang pagsinghap ng ilan dahil sa ginawa ko. Nakita ko ang naglalarong ngisi sa ibang estudyante sa gilid, tahimik na nanonood sa munting advertisment namin ni Llansante, Shane Llansante. Paano ko nga naman hindi ito makakalimutan? Kasalanan niya kung bakit ako na suspend dahil sa baliw niyang fandom but after two weeks of my suspension, siya naman ang na suspend. Though this unfortunate event smells dismissal now. Worse than suspension, I guess. Ngumisi ako sa isiping iyon dahil may pagkakataon pang makalabas ng W. Field.

Bago pa ako makapagsimula ng away dito I felt someone pulled me upang harapin ang lalaki. A little girl block me and apologized to Shane, na isa yata ito sa student council. Nakayuko na ngayon habang binabanggit ang mga salitang "paumanhin," seriously?! Gusto kong matawa sa ginagawa ng bata ngunit masiyado yatang seryoso ang lahat kaya sa isip ko na lamang ginawa ang pagtawa at iling. At ano na naman ba itong nakikita ko sa mga estudyante rito. They are treating this guy special and being unfair to someone like me who just wants peace and not trouble.