The Untold Tale of Darkness (Completed)

Chapter 29: From where it First Told

Chapter Twenty-nine

Adrienne and I were holding our hands together as we are about to bid our goodbyes to Mother Therese to welcome our new mother, Laura. As for the adoption they cleared Naomi Rose name to Adrienne Monterey and I, Nann as Alauria.

"I'm scared." Naomi leaned over my shoulder. She took a deep sleep while we're heading to a mansion that Mother Theresa told us.

Laura seating beside Josef Monterey storytelling us about something I don't want to understand. That's rude of me but I don't care. I don't know them that's why.

Almost half of my hour, Laura took all my energy because she never stopped telling me things while Adrienne for sure can't take her preaching. I put an action to tell her I understand. Matanda na siya kaya alam kong naintindihin niya ang ibig sabihin ng simpleng tango.

Malaki ang kabahayan na para sa akin ay hindi ko kayang pagmasdan dahil nakakapagod ilibot ang mata sa bawat detalye na ibinibigay nito. Humawak ako sa kamay ni Laura matapos niyang buhatin ang natutulog paring kapatid. Sa bawat hakbang sa palapag ng hagdan, hindi ko maiwasang lingunin ang nakasarado nang gate. Doon pumasok sa aking isipan na rito na nga kami lalaki at magsisilbing anak ng mga Monterey.

We have this separate rooms that the Monterey's prepared for us. Nothing colors surprised us as we entered my room. Ni hindi nagsalita si Laura upang sabihin lahat ang mga nakikita ko sa loob ng silid. Tanging ngiti sa mapula nitong labi ang sapat para sa akin. Matapos kong pagmasdan ang mga labi nito kung ngumiti ay daig pa ang ina sa tuwa habang pinapanood ang anak na matuto sa mga bagay-bagay na nakikita.

Ganoon naman talaga dapat. Ang hindi kami ipaghanda masyado dahil masyado iyon abala sa kanila at hindi ko gusto ang ipakita nila ang rangya sa aking mata. Ang gusto ko ay kami na lang mismo ang magsasabi sa aming sarili sa kung ano mayroon sila.

"Mama." Unang beses na tawag ko kay Laura bilang paggalang. Nasa harap ko ang isang lalaki nang tawagin ko si Laura habang nakatingin ako sa mga mata ng estranghero.

"George." Masayang bati ng ginang at saka nito ginawaran ng yakap ang nasabing George. Nang matapos ang mga ito sa kanilang batian, ako naman ang sunod na binati ng lalaki.

"Hello, Alauria." Namulsa siya. Akala ko kung ano na ang ginagawa nito nang binuksan ang palad na may lamang chocolate na kahugis ang wine bottle.

Matapos ang araw na iyon, inoobserbahan ko naman ang bagay sa aking silid. Nakahiga ako habang ginagawa iyon. Nang mabagot, napagdesisyunan kong buksan ito.

May kakaibang amoy ito nang matapat sa aking ilong at nang sa wakas nakain ko, ang siyang pagbulwak ng alcohol sa loob. Pikit mata kong nilunok lahat at nakita ko sa hamba ng pintuan si George na panigurado nanonood sa epic na tagpong ito. Kung alam ko lang literal palang may alcohol ang tsokolate ay hindi ko na tinangap.

"It's good for a child to drink alcohol sometimes." Ani niya sabay kinagat ang mansanas na hawak niya.

Hindi ko napigilan ang sariling sagutin ang nakatatandang kapatid. "Says the alcoholic." Kaunting halakhak lang ang nasagot niya saka ako iniwan mag-isa.

Isang gabi sa kabilugan ng buwan nagising ako sa haplos ng lamig ng hangin. Hindi nakawala ang mga kaluskos sa labas kaya naman nabuhay ang kuryosidad sa aking isipan.