Deha: SERAFETTIN BOSANMAK ISTIYOSAN BOSAN BENIM NAFAKAMI TAZMINATIMI VER SEN YOLUNA BEN YOLUMA
Yiğit: Deha ne diyosun?
Hamza: İstediğini yapmadık diye yapıyor.
Hamza: Tripli kendi aklınca.
________________
Bu kurgu bir öğertmen kurgusudur, içinde sm...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Medya: Hamza Çakır, Yiğit Şen)
×××××××
Yattığım yerden gökyüzüne bakıyordum. Yanımda Alen, Hüseyin ve Denizde olduğu için kafa -ne yazık ki- dinleyemiyordum.
"Bi susun be siktiniz kafamı." Diyerek hepsinin konuşmasını böldüm.
"Abi sen mutsuzsun diye bizde mi mutsuz olalım, havaya bak mükemmel. Çıkıp bar bar gezmemiz lazım ama biz senin yüzünden yıldız sayıyoruz."
Bir hışımla ayağa kalkıp Denize döndüm, kaşlarımı çatarak sinirimi belli ettim. "Nereye gitmek istiyosunuz nereye?"
"Bar'a."
"E gidin."
"Nası gidicez Deha?"
"Siktirin gidin." Dedim Alen'e bakıp. "Siz olmadan emin olun daha rahat kafa dinlerim."
"Bak sen," diyerek ayaklandı Milas yattığı yerden. "E gidelim biz o zaman."
Diğer ikiside onunla beraber ayaklanırken üçünün gidişine baka kaldım.
Harbi gittiler ya la.
Hamza Çakır...
"Sence fazla abartmadık mı?" Dedim sıkıntıyla iç çekerken. "Ne kadar üzüldüğünü görmedin mi, o lafları nasıl şak diye yüzüne vurdun."
"Eh bir yerde hakediyor," dedi Merih arkasına yaslanıp gülümserken. "Sonuçta tekrar gönlünü almayacağız mı? Rahat ol."
Nasıl bu kadar rahattı anlayamıyordum, telefonuna bakıp kahvesini yudumlayarak gülümsüyordu. Benim ise hiç içim içime sığmıyordu, orduğum yerde kendimi suçluyordum. Yiğite uymanın bedeli buydu galiba.
Masada duran telefonumun ekranı bir bildirim.ile açılırken oylanacak birşey buldum diyip sevinerek bildirime baktım.
dehaamaairpodsuolmayan hikayesine ekleme yaptı*
Gördüğüm bilidirimle instagrama girip paylaştığı şeye baktım.
Baktım ki ne bakmak.
Keşke bakmasaydım ulan...
"Bu ne lan?" Dedim aniden kendi kendime sinirlenerek.
Yiģit kafasını telefonundan kaldırıp bana baktı, hayırdır bakışı attığında gözlerimi tekrar storye çevirdim.
"Deha'nın paylaşımını gördün mü?"
"Yok görmedim bakiyim." Dedi ve o telefonu kurcalarken ben ise derin derin nefes alıp veriyordum.
Onu izlerken aniden gözleri büyüdü, "hassiktir." Diyerek mırıldandı.
"Memnun musun şimdi harika planından?"
Ateş atan gözleriyle bana döndüğünde bakışlarım değişmemiş, aksine daha da alaycı bir tavıra bürünmüştü.
"Ben nerden bilebilirdim bu şekilde birşey yapacağını!"
"Deha'yı hafife alıyorsun, Merih. İki saniyede seni getirdiği hâle bak. Seni görseydi net amacıma ulaştım diyerek sevinç nidaları atardı."
Beni takmadı ve telefonuna tekrar baktı, bende baktım. Delirmek üzereydim.
Deha Kurt Şiir...
Saçlarımın arasındaki parmaklarını elime alıp parmaklarımızı kenetledim.
"Bunu yapmak istediğine emin misin?" Diyerek sordu benden pek emin olamayarak.
"Hemde çok, onlarla vakit kaybedeceğime onların vakitlerini kaybedeğim. İkisinin arasındaki farkı gördün değil mi?"
Alttan gözlerimi kırpıştırarak ona baktığımda sırıtıp dudaklarını anlıma bastırdı.
"Cüce seni."
"Yalan, boyum 1.80."
"Ben 1.96'yım ama?"
"Sen uzunsun benim sorunum değil."
Cengiz bana cevap verecekken aşağıdan bir gürültü koptu. Gözlerim açıldı çünkü onun evinde tek ikimiz vardık ve onun bir evcik hayvanı yoktu.
"Şimdi git sırık boyunu burda kullan!" Dedim ayaklanarak.
"Şht sakin," derken omuzlsrımdan bastırıp ben yatağına oturttu. "Ben bakıp geleyim sen dur burda."
"He yarramın başı, he. Nasıl tek durayım burda!"
"Lan pezevenk ev küçük zaten yemezler seni dikkat et." Dediği mantıklı geldiği için yatağının bir köşesine çömüp onun odadan çıkışını izledim.
Tahta merdivenler gıcırdıyor, dışarıya ise rüzgarlı bir hava hakimdi. Belki rüzgar yüzünden birşey olmuştu bilemiyordum fakat hâlâ yusuf yusuf oluyordum.
Bir süre merdivenlerden ses gelmedi, en sonunda ağır adımlarla merdiven gıcırtıları yanıma yaklaşırken dahada sindim köşeye.
Kapı açılınca kucağımdaki yastığın üzerinden odaya giren adama baktım. Cemgizi gördüğümde sabır diler bir şekilde elimi anlıma vurdum ve iç çektim.
"Bu ne!" Dedim elinde tuttuğu hayvanı işaret ederek.
"Baykuuş." Dedi gayet normal bir şekilde.
"Bende görebiliyorum onu, sende ne arıyo bu?"
"Ya bu salak camı açık bulmuş girmiş içeri sonrada bu askılîğı düşürmüş, korkmuş geçmiş bir köşeye aynı senin gibi duruyordu." Dedikten sonra küçücük hayvanı havaya kaldırarak gurula gülümsedi. "Artık benimde bir evcil hayvanım var!"
"Saçmalama," dedim. "Baykuş beslenir mi hiç."
"Ben beslerim." Kafasını eğip küçük baykuşa baktıktan sonra geri bana döndü. "Adıda Karaca olsun baksana."
Cengize karşı sabır dilenirken işaret parmağımla baykuşun kafasını sevdim.
