21. Pożegnanie

24 1 0
                                    

Proszę, zostań.
Mówię do ciebie, a może do siebie.
Bez ciebie życie jest jak chłosta.
Choć co ja wiem, skoro żyje w uczuciowej biedzie?

Nie odchodź, błagam.
Próbuje się przekonać, że powinnam cię uwolnić.
Ale nie umiem, po tym się nie poskładam.
Zrób coś,by me serce spowolnić.
Bo bije szalenie, kiedy cię widzę.
A gorzej jest kiedy cię nie ma.
Momentów tych szczerze nienawidzę.
To prawdziwy dla mnie dylemat.

Czy mam dać ci iść w dal nieznaną?
Mimo, że nie zobaczę cię już?

Dam ci odejść, wiem to.
Ale obiecaj mi coś.
Zabierz ze sobą moje uczucia.
Wtedy będzie łatwiej jakoś.

Wiersze do Ciszy...Where stories live. Discover now