Birbirimizin kalp atışlarını hissederek o kenarda uykuya dalıverdiğimizde hayatta başka bir şeye ihtiyacımız yok gibi hissediyorduk.
...
[düz yazı, minific]
200623 - 150723
Soobin, Taehyun ve Kai hayatımıza dahil olduğunda pek çok şey olmasa da oldukça çok şeyde değişiklik olmuştu ve bu Yeonjun'la hayatımıza renk katmıştı açıkçası.
Soobin, Yeonjun'dan bir yaş küçüktü ve aynı üniversiteye gidiyorlardı. Artık Yeonjun'un okula tek gitmiyor oluşu ve orada yalnız kalmıyor oluşu beni rahatlatıyordu. Aynı şekilde Taehyun ve Kai ile birlikte oluşum Yeonjun'un gözünün arkasında kalmamasına yardımcı oluyordu.
Bu üçlünün de bize benzer bir hayat yaşadığını öğrendiğimden beri sanki aynı kaderle bir doğmuşuz gibi bir his belirmişti içimde. Sanki aynı yolda yürüyen beş kişi ve o yolun ilerisinde birlikte kuracakları yarınlar varmış gibiydi. Elbette böyle düşündüğümden haberleri yoktu tabi...
Değişik bir şekilde onlarda bizim küçük evimize taşındığında Yeonjun her ne kadar hepimiz aynı odada kalacağımız için ve benimle özel anlar yaratamayacağı için somurtsa da o da memnundu bundan. Eh, evimiz küçük olunca...
Bizim sevgili olduğumuzu duyduklarında ise bunu normal karşılamış ve Kai şimdiden evliliğimiz hakkında hayallerini kurmaya başlamıştı. Biz daha ne isterdik ki, onlar resmen bulunmaz nimet gibi bir şeydi sanki.
Sanırım bizde onlar için öyleydik çünkü Kai, "Bizden asla kurtulamazsınız..." adlı konuşmasını birazcık korkutucu gülümsemesiyle bize yapmıştı. Bu iyi bir şey gibi duruyor... Galiba?
Artık günlük rutinlerimiz ben ve Yeonjun'un dışına çıkmış ve farklılaşmıştı. Soobin ve Yeonjun sabah okula birlikte gidiyorlar, Taehyun ve Kai ise artık yaz tatilinde oldukları için benimle birlikte evde kalıyorlardı.
Arada Yeonjun ve Soobin'in yaz okuluna kalmalarıyla dalga geçip okullar açıldığında sınav seneleri olduğu akıllarına gelince biraz drama yapıyorlardı veya o gün diğer ikili gelene kadar kafamıza ne esiyorsa onu yapıyorduk artık.
Arada üniversiteye uğruyor ve Yeonjun ile Soobin'in aklına girip onları okuldan kaytarmaya teşvik ediyorduk. Sokaklarda dolaşıyor, cebimizdeki üç beş won ile içiyorduk. Hurdalıkta bulup kendi çabamızla tamir ettiğimiz bisikletlerimize biniyor ve çakır keyfimizle caddelerde bağıra bağıra geziniyorduk. Seslerimiz trafiğin gürültüsü arasında eziliyor olsa da biz bizi duyuyor ve kahkahalarımıza devam ediyorduk.
İkimizken yaşadığımız hayatı artık beşimiz olarak yaşamaya başladığımızda sadece yarınımız yokmuşcasına değil birlikte kuracağımız yarınlar varmışçasına da başlamıştık yaşamaya ve ortak rüyalar kurmuştuk kafamızda.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
