Our Kookie ♡ - Namjin Oneshot

Our Kookie ♡

♡

Seokjin gergindi.

Bir asır gibi gelen dakikaları beklemekten,negatif görmekten korktuğu bir sonuç için gergindi.Aslına bakarsanız bugün içinde planlarının arasında gebelik testi yapmak yoktu.Her şey,iş yerindeki en yakın arkadaşının şaka arasında hala kızgınlığa girmedin mi demesiyle başlamıştı.Yoğun çalışmasının arasında bunu tamamen unutmuştu.Masasının üzerindeki takvimini kontrol ettiğinde ise 2 haftalık bir gecikme yaşadığını farketmişti.Ve o dakikadan itibaren merak kurtçukları aklının içinde dolaşmaya başlamıştı.

Çalıştığı reklam ajansının hemen yakınlarında bir eczane bulmak da zor olmamıştı tabi.Aceleden,testen birkaç tane almayı bile unutmuş sadece bir tane ile yeniden ajansa dönmüştü.Testi yaptıktan sonra lavaboya koymuş ve beklerken de kimse girmesin diye kapıyı hemen kilitlemişti.Gelip kapıyı tıklatanlar oldukça daha da geriliyordu çünkü.

"Tak tak!"

"Bekleyin,giremezsiniz şu an!"

"Jin-ah benim Hobi"

Arkadaşının sesini duyar duymaz,kilidi açmıştı.Zaten hamile olabileceği fikrini de Hoseok sokmuştu aklına.Bu yüzden ondan gizlenmesine gerek yoktu.İçeri giren arkadaşı tam sonucu soracaktı ki telefonundan kurduğu dakikanın bittiğini hatırlatan alarm çalmıştı.Geciktirmek bir işe yaramayacaktı bu yüzden endişeli de olsa lavabonun üzerinde duran uzun çubuğa bakmıştı.Gördüğü şey,onu 7 ay öncesindeki hislere geri döndürmüştü.Varlığını henüz öğrenemeden kaybettiği bebeği...

Bundan 7 ay öncesi,ajansın çok yoğun bir çalışma takvimine girdiği andı.Çalıştığı ajans,çok ünlü bir otomotiv şirketiyle büyük bir reklam kampanyası anlaşması almıştı.Bu yüzden 1 haftalığına ajans çalışanlarıyla birlikte Jeju adasındaki kampta bulunması gerekiyordu.Her ne kadar alfasından ayrılmak istemese de Namjoon,bunun kariyeri için önemli olduğunu söyleyip yüreklendirmişti.Çalışma ortamı ve Jeju'nun temiz havası neşesini yerine getirse de boş olduğu her an eşiyle telefondaydı.

Henüz 3.cü gündeydiler ki o sabah karnında büyük bir sancıyla uyanmıştı.Uykusundan sıyrıldığı birkaç dakika düzelmeyi umsa da,öyle olmamış ve ağrı gitgide büyümeye başlamıştı.Belki bir yürüyüş iyi gelir düşüncesiyle zorlukla ayağa kalktığında ise o korkunç görüntüyle karşılaşmıştı.Yatağın üzerindeki kan lekesi,bir şeylerin yanlış olduğunu çok net anlatıyordu.Gözyaşları içinde iki büklüm kıvranırken zorlukla baş ucundaki telefonu almış ve hemen karşı odasındaki Hoseok'u aramıştı.

Sonrası pusluydu.Gözlerini açtığında elinin hemen üzerindeki damar yolu ve yanıbaşında endişeyle oturan eşiyle karşılaşmıştı.Ama Namjoon Seul'deydi ve şu sıralar bir müzik yapımcısı olarak çok meşguldü.Ne ara yanına gelmişti ki?

"Joon..."

"Bebeğim tanrıya şükür iyisin"

"Sen...ama nasıl geldin,biz niye buradayız?"

Namjoon,sıkıntılı bir nefes verdikten sonra sedyedeki eşinin yanına oturarak ellerini usulca ellerinin arasına almış ve öpmüştü.Söylemek üzere olduğu şey çok zordu.Bir omegaya,dahası mühürlü eşine bebeklerini kaybettiklerini nasıl söyleyebilirdi ki?

"Burdayız çünkü biraz rahatsızlandın"

"Uh... evet hatırlıyorum,karnım çok ağrıyord- ama o k-kan..."