the chosen

1

Mijn moeder was in een goed humeur toen de brief op de deurmat viel en dacht meteen dat onze problemen voorgoed tot het verleden behoorden.

De zwakke schakel in haar geweldige plan was ik. Niet dat ik zo'n ongehoorzame dochter ben , maar ik heb mijn grenzen wel hoor! Ik wil geen lid woorden van die raad. Ik wilde ook geen één in de kaste worden. Ik zou er nie eens aan denken om het zelfs maar te proberen.

Ik verstopte me op mijn kamer , enige plek in dit overvolle huis waar ik alleen zou kunnen zijn, en probeerde manieren te verzinnen om het niet te hoeven doen en mijn moeder te kunnen overtuigen. Voor mijn gevoel had ik er best wat goeie tussen zitten.. Ik was alleen bang dat geen één daarvan echt zou gaan werken.

De klok sloeg 5 uur , ik kon haar niet langer ontlopen.. Als oudste kind was het mijn taak om het avond eten te verzorgen. Ik stond op van mijn bed en maakte me klaar om deze strijd aan te gaan.

Zo langzaam mogelijk liep ik de trap af, proberend het gevaar dat zich momenteel mijn moeder noemt te ontwijken, wat een mislukte poging bleek.

Mijn moeder keek me boos aan maar zei veder niets. Zweigend draaide we om elkaar heen, eerst in de keuken eaar we de kip, paste en appel met kaneel klaar maakte, en later in de eetkamer, waar we voor ons fijven de tafel dekten.

Telkens als ik opkeek van wat ik aan het doen was, wier ze me een dodelijk strenge blik toe. Ze probeerde me met haar ogen te dwingen te doen wat zei wilde.

Dag deed ze wel vaker. Bijvoorbeeld als ik een optrede weigerde bij eeb familie die ons vreselijk behandeld, of als ze wilde dat ik het huis een grote schoonmaak beurt gaf omdat we de hulp van een zes niet wouden krijgen.

Soms werkte dat wel , maar soms ook niet. En dit was een van die keren dat ik me niet liet dwingen.

Mijn moeder had een hekel aan mijn eeuwige koppigheid. Wat best vreemd is, aangezien ik die koppigheid overduidelijk van har heb.

Maar ik moet toegeven dat die brief niet alleen mij aanging . mijn moeder is sowieso al erg prikkelbaar en geiriteerd. De zomer kwam namelijk aan zijn einde en binnekort zouden we, zoals elk jaar, weer met geld problemen en de kou zitten.

Met een klap zette ze de theepot op tafel. Bij de gedachte aan thee met citroen smaak liep het water me al jn de mond. Maar ik blijf verstandig en blijf ermee wachten. Anders had ik straks niks bij het eten.

'Is het nou zo erg om dat formulier in te vullen?' zei ze toen ze zich niet langer meer kon inhouden.' dit bied je een fantastische kan, ons allemaal trouwens.'

Ik zuchtte diep. Het invullen van dat formulier is inderdaad een enorme ramp. Het is geen geheim dat de rebelle veel aanslagen pleegde op het paleis. In Amsterdam hadden we ze al eens in actie gezien.

Het huis van een minister was platgebrand en van een aantal tweeën waren hun auto's vernield. Er was zelfs een grote inbraak in de gevangenis geweest.

waar ik het achteraf mee eens was, omdat ze een tienermeisje die zo dom was geweest om zichzelf zwanger te laten maken en een vader (een zeven) van tien kinderen hadden bevrijd.

Maar op al die gevaren na ging er alleen al bij de gedachte dat ik eraan mee moest doen een steek door mijn hart. Even dacht ik aan de reden waarvoor ik moest blijven waar ik was. En begon te glimlachen.

'De laatste jaren zijn echt zwaar geweest voor je vader!' snouwde mijn moeder. ' als je ook maar een beetje gevoel hebt in dat lijf van je, doe je het voor hem!'

Mijn vader.. Ja, hem wilde ik graag helpen . nashwa en max ook. En zelfs mijn moeder , als het er op aan kwam. Als ze me aan onze problemen herrinderde, had ik weinig reden om te lachen.