Göz kapaklarımı açtığımda üstümde büyük bir yük varmış gibi hissediyordum.Nedenini bilmiyordum ama.Büyük ihtimalle hamilelikten kaynaklanan bir durumdur.
Louis'e baktığımda o hala uyuyordu.Birkaç gün uykusuz kalmıştı sonuçta.
Hemen kalkıp geceliğimi çıkartıp üstüme rahat birşeyler geçirirdim.Daha sonra karnımın guruldama sesini duyduğumda acıktığımı farkettim ve mutfağa inip kahvaltıyı hazırlamaya başladım.Tam kahvaltıyı hazırlamıştım ki Louis'in;
-Günaydın meleğim.demesiyle mavişimin uyandığını anladım.Dudağıma bir öpücük bıraktıktan sonra ikimizde masaya oturduk ve hem yemek yiyip hemde ben konuşmaya başladım;
-Bugün işe gidicek misin?
-Bilmiyorum.Aslında gitmek istemiyorum ama gitmem gerek.Sen napıcaksın ben yokken?
-Belki temizlik yap...
-Hayır temizlik yapmıyorsun.Hatta en kısa zamanda bütün ev işlerini yapabilecek bir yardımcı tutalım.
-Gerek yok ki .Ev işlerini ben halledebilirim.
-Tabikide halledebilirsin.Ama ben senin tehlikeye girmeni istemiyorum.
-Peki o zaman ne yapıcam ben?
-Barbara ile alışverişe çıkabilirsin mesela.
-Ya işi varsa?
-O zaman alışveriş işide iptal.Sende dinlen yada film izle .Zaten çok fazla kalmam .İki üç saate gelirim.
-Tamam.Buarada Louis?
-Efendim aşkım.
-En kısa zamanda kadın doğum doktorunada gitmemiz gerek.
-Tamam o zaman yarına randevu alıyımmı hastaneden?
-Olur benim için farketmez.
Louis yemeğini bitirip odaya çıkıp üstünü giyinip yanıma geldi.
-Benim şimdi çıkmam gerekiyor aşkım.Dikkatli ol tamam mı?
-Tamam mavişim sen merak etme beni deyip onu uğurladıktan sonra masayı toplamaya başladım .O sırada kapı çaldı.Ben ''herhalde Louis birşey unutmuştur o yüzden geri dönmüştür ''diye düşünürken kapıyı açıp abimi görmemle bu tahminimin yanlış olduğunu anladım.
-Abi içeri girsene
-Yok fazla kalmıycam vedalaşmaya geldim deyince yanında duran siyah küçük valize bakmıştı.
-Nereye gidiyorsun ki?
-Amerika 'ya geri dönüyorum.
-Neden?
-Orada yaşadığım için olabilir mi Tiff?
-Ama hemen gitmen gerekmiyordu.Hem ben napıcam burda sensiz deyip abime sarılmıştım.Ağlıyor muydum?Kesinlikle ağlıyordum.Normalde olsa böyle birşeye ağlamazdım.Sadece üzülürdüm.Ama hamilelik hormonları işte naparsın.
-Ahhh.Hadi ama ağlama.Louis evde değilmi?
-Sen gelmeden biraz önce çıktı.
-Tamam o zaman ona size iyi bakmasını söylersin.Üzmesin sizi gebertirim onu.deyince istemsizce güldüm abime.
-Tamam en kısa zamada gelmeyi unutma .dedim ve el salladım.Abim taksiye binene kadar bekledim.Daha sonra tam kapıyı kapatıyordum ki telefonum çaldı.Kapıyı kapatım telefonumu açtım;
-Alo benim meleğine yapıyormuş bakayım?
-Daha sen gideli masayı bile toplayamadım
-Neden?Bir dakika sen ağladın mı?
O kadar mı belli oluyordu sesimden
-Yooo ne ağlaması canım
-Ağlamışsın işte belli noldu anlat.
-Abim Amerika'ya geri dönüyor.Belkide şuanda havalimanına çoktam gitmiştir.
-Eee ne var bunda ağlanılcak anlamadım.Ne güzel işte.
-Nedemek ne var Louis.Abim gidiyor diyorum?Bunun neresini anlamadın.
-Yani aşkım ben öyle demek istemedim
-Nedemek istedin Louis
-Yani ben şey demek istedim.Immm
-Evet seni dinliyorum Louis .
-Eve gelince konuşsak?
-Konuşucaz ,konuşucaz.
***
-Evet başla bakalım Louis.Nİye öyle dedin?
-Bunu normalde sana söylememem gerekiyordu.Ama başka çarem yok.Abin Amerika'ya döndü çünkü sevgilisine evlenme teklifi edicek.
-İyide neden bunu bana söylemedi.
-Bilmiyorum.Ben de bu yüzden sana ''ne güzel işte ''dedim.
Louis 'e olan sinirim yatışmıştı fakat şimdide kafamda sorular vardı.Aman boşver demek istesemde düşünmeden edemiyordum doğrusu.
-Yarın saat 08:00'de randevumuz var.
-Tamam o zaman ben yatıyorum.
-Tamam bende gelicem birazdan
Yukarı çıkıp odamıza girip hemen pijamalarımı giydim ve yatağa yattım.10 dakika sonrada zaten Louis geldiğinde mavişimin kollarında rahat bir uykuya daldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARŞI KOYULMAZSIN 2 (LOUİS TOMLİNSON)
Fanfic"Karşı Koyulmazsın"kitabının ikinci kitabıdır.
