Aile Hikayesinin Piçi Oldum!

AHPO - 22. BÖLÜM

Naber!

İyisinizdir umarım! 

Bu hafta resmen sizi bölüm bombardımına tutum gibi ama bu son! 

Yorum istiyom! Çok yorum istiyom! Yorum atanların rüyasına Efe giriyormuş öyle duydum 🤣

Neysem, yorumlarınızı ve Vote'larınızı unutmayın! 

İyi Okumalar! 

"Şerefiz!" diye bağıran Şemil abiyle irkilmiştim. Aramızda demir parmaklıklar vardı. Benim üstümde beyaz tişört ve siyah eşofman altı vardı hala ki, beyaz tişört yer yer kana bulanmıştı. Omuzumda ise rimel lekesi vardı. Ama Şemil abinin hali daha beterdi. Elleri bile kan içindeydi. Boynuna bile kan sıçramıştı.

Otobüsü takip ettiğimizde cidden insan dışı yaratık korktuğum şeyi kızı yapacaktı. Şemil abi arabadan aldığı haydar kod adlı odunla otobüsün kapısını indirip adam demeye bin şahit isteyen yaratığı daha çok yaratığa çevirmişti.

Ben ise panikle ne yapacağımı bile bilememiştim. Otobüsün köşesinde korkuyla ağlayan genç kıza sarılmaktan başka bir şey yapamamıştım.

Ama yaratık bir şekilde Şemil abiye saldıracağını anladığımda, otobüsün içinde bulunan camlardaki cam kırıcıyla adamın kafasını ezmiştim. Üstümdeki kanlar oradan geliyordu. Hala ellerim korkudan titriyordu. Bunun Deniz'in bedenin korkusundan çok benim korkum olduğunu biliyordum. İlk defa böyle bir şey başıma gelmişti.

Şemil abinin elinden adamı polisler zor almıştı. Onu alırken, beni de almışlardı. Şimdi ise bu durumdaydık.

Ben şoktan titrerken, Şemil abi her saniye farklı bir küfür yaratıyordu.

"Sikecektim ki görecekti orospu çocuğunu!" yutkunmadan edemedim. Yanımdaki adam Zait abimden bile korkunçtu.

Bu gece anlamıştım. Ben yıllarca evde ailemle korunaklı bir hayat yaşıyordum. Babam gece dışarı çıkmama izin verirdi ama mahale abileri de bizimle olurdu. Kızların babaları gezmememize izin vermediklerinde anlamazdım ama bu gece anlamıştım. Bu dünya bir kadına fazla kötüydü.

"Sen iyi misin lan?" diye soran Şemil abiye bakmaya başladım. İyi miydim? Bilmiyordum.

Ben evden çıktığımda neden hep başım belada oluyordu.

Kararımdan pişman değildim. İyi ki de Şemil abiye otobüsü söylemiştim ama şimdi yine başımı belaya sokmuştum. Hikâyenin kötü adamı olduğum için miydi bu kadar bela? Başka bir neden bulamıyordum.

Hem başımda ağrıyordu. Bir haftadır çok uyumaya alışmıştım. Şimdi ise dünden beri uyanıktım. Ama gözümde uykunun emaresi bile yoktu.

"İyiyim." Sesim kısık çıkmıştı.

Şemil abi bana hüzünle bakıyordu. "İyiymiş. Bok gibisin lan! Oğlum ben dövüyordum ne diye atladın. Şu haline bak. Seni de aldılar içeri. İyi mi oldu şimdi!" demesiyle zorla güldüm.

"Hamam böceği gibiydi abi. Ne kadar döversen döv hala ayağa kalkıyordu yaratık!" dememle Şemil abi de gülmüştü.

"Hamam Böceklerine hakaret oğlum dediğin. O yaratık lağımdan pis." Demesiyle ağrıyan başımı soğuk duvara yasladım. Bedenim hala titriyordu ama baş ağrım bedenimdeki şoktan daha fazlaydı.