Wild Thorns

CHAPTER 1

Australia: PM 6:30 ..Hotel

"They're also not here"

"They must've moved a day or two before we got here"

"I'm tired, kuya"- the girl sat down the couch and closed her eyes. The young man looked at her and caressed her face.
"I want to stop"- she said suddenly.

"What? Why?"-gulat na tanong ng binata. Tiningnan naman siya ng kapatid bago nagsalita na puno ng pagtatampo.

"We've been looking for them for 10 years, kuya. I'm tired na. Kung ayaw nila pagpahanap fine. Ayaw ko na. Iwan sila ng iwan ng clues kung nasaan sila pero kung pupuntahan naman natin wala na sila. It's not funny anymore."-naiiyak na sabi ng dalaga.

Sa loob ng sampung taon simula nang magwalong taong gulang sila ay iniwan sila ng magulang nila para sa isang misyon. Pero makalipas lang ang ilang araw , nagpadala ang mga ito ng liham at doon sinabi ang totoo na hindi misyon ang dahilan kung bakit sila umalis at kung gusto nila silang makita ay kailangan nila silang hanapin. Pero sampung taon na at hanggang ngayon hindi parin nila sila nakikita.

"Come here"-malungkot na niyakap ng binata ang kapatid.
"Then we'll stop. I'm also done with this. We'll go back to the Philippines. I'll buy our tickets"-anito saka mas niyakap ang kapatid.  Hindi nagsalita ang dalaga at tumango lang.

Kinabukasan ay maaga silang pumunta ng airport dahil pang alas otso ang flight nila.

     Mula sa ikalawang palapag ng airport ay kitang-kita ang dalawa na nagkukulitan. Mula doon ay may dalawang taong pinapanuod silang dalawa.

"They're grown so much"-naiiyak na sabi ng babae na nasa edad 40. Niyakap naman siya ng kasama niyang lalaki. Ang kanyang asawa.

"I miss them too"-ani ng lalaki habang pinapanuod nila ang dalawa na umalis. Sila ang mga magulang ng magkapatid, hindi sila umalis ng bansa, pinapanuod lang nila lagi ang dalawa mula sa malayo, binabantayan.

Nang umalis na ang eroplano sakay ang dalawa ay saka palang sila umalis ng airport at nagtungo sa Brazil.
"We have to finish this"-seryosong sabi ng lalaki.

"We can't have them finding out about the kids"-malamig na saad ng babae.

           PHILIPPINE AIRPORT

Pagdating ng magkapatid sa airport hindi na nila hinanap ang susundo sa kanila dahil siguradong wala naman gagawa nun para sa kanila. Simula ng iwan sila ng magulang nila sa Tiyo nila ay tanging silang dalawa lang ang nagtutulungan dahil wala naman tinulong sa kanila ang tito nila, lagi lang ito sa trabaho.
   Pagkalabas nila ng Airport ay agad tumawag ng taxi ang magkapatid.
"Manong sa Green village po"-nakangiting sabi ng dalaga sa driver.

"Okay po, ma'am,sir"-nakangiting sabi naman ng driver. Isang oras ang byahe mula airport hanggang Green village kaya naman natulog muna ang dalawa.
Pagdating sa village, pinara sila ng security pero nang makita ang dalawa sa backseat ay agad din silang pinapasok.

"Manong sa kulay gray na bahay"-itinuro  ng binata ang bahay kung saan hihinto ang taxi. Pagkalabas nila ng taxi ay sakto namang pagbukad ng gate ng mansion at lumabas doon ang isang lalaking may kulay abo na buhok, katulad nilang magkapatid.

"Nakabalik na pala kayo?"-anito pero hindi siya pinansin ng magkapatid.

"Manong pakipasok ang mga gamit namin"-utos ng binata sa guard.

"Okay po, young master"

"Thadieous Dhelve(Dev) and Thaliya Dhelvé(de-ve)  Moongray I'm talking to you two"-seryosong anito. Pero hindi parin siya pinansin ng dalawa.

"Late ka na sa trabaho mo. Huwag mo na kami kausapin baka kami na naman sisihin mo"-walang emosyong sabi ni Thadieous  saka walang ano-anong pumasok sa mansion.

"You----*sigh*"

"Parang si sir Lucifar lang ano sir"-natatawang sabi ng isa pang guard kay Hugh Moongray, ang kapatid ng ama ng dalawa.

"Sinabi mo pa. Ang hirap nila kausapin"-naiiling na aniya.

"kayo naman kasi ,sir. Masyado kayong abala sa trabaho niyo. Ni hindi niyo man lang masamahan ang kambal kahit sa kaarawan nila"-mahinang sabi ng guard.

"I'm busy okay..Hindi ko maiwan ang iniwang problema ng ama nila. Saka para naman sa kanila yun eh, puyat na puyat nga ako oh"-nakasimangot na reklamo nito sa guard na tinawanan lang siya.

"Kasalanan niyong magkapatid yan"-tawa ng guard. Naiiling na umalis si Hugh pero bago tuluyang umalis ay lumingon muna sya sa malaking bintana na laging tambayan ng magkapatid at nandoon nga sila.

"*sigh*  Ang lalake na ang mga anak mo kuya"-nakangiting bulong niya sa sarili. Alam niyang nagtatampo lang ang kambal sa kanya dahil wala siyang  oras sa mga ito pero hindi ibig sabihin nun wala siyang pakialam sa mga ito.

"Kuya, may napansin ka kay tito?"-tanong ni Thaliya sa Kapatid.

"Ang payat na niya lalo"-mahinang bulong ni Thadieous. Oo nga, nagtatampo sila sa tito pero hindi sila galit saka alam naman nila na kasalanan ng magulang nila kung bakit lagi itong abala sa kompanya at walang oras sa kanila.

"Yeah. At mas lalo siyang naging masungit"-natatawang aniya. Magsasalita na sana si Thadieous nang may kumatok.

"Here's all the information you need about the academy"-seryosong sabi ni Jonathan. Ang hacker ng tito nila. kinuha naman ito ni Thadieous at binasa.

"Thanks. Jonathan. "-anang Thaliya saka nakibasa na din. Umalis naman si Jonathan ng walang salita.

"Hmm..Ang weird ng name"-kunot noong sabi ni Thaliya ng mabasa ang pangalan ng Paaralan kung saan nag-aral ang mga magulang nila at ang kanilang tito.

"Blood moon academy. "-basa ni Thadieous sa pangalan ng paaralan.

Nang magdesisyon silang dalawa na bumalik ng Pilipinas  ay magdesisyon silang mag-aral sa paaralan kung saan nagtapos angga magulang nila.

"It says here that you just need to survive for 4 years. You are allowed to go out on weekends but not on weekdays kahit walang pasok . Any weapons and killing are not allowed pero ang pakikipag-away pwede? There's even gangs there and varsity, prom, and so on."-anang Thadieous habang binabasa ang files.
"Jonathan added all the professor's profiles"-tawa pa niya.

" How about the gangs?"-tanong ni Thaliya. Pero umiling si Thadieous.
"Must be someone pretty wealthy"

"Maybe. Maybe not. Not all the gangs are all rich. "-ani naman ni Thadieous saka isinara ang files.
"We need to get ready for tomorrow. Ihahatid tayo ni Jonathan for our orientation. Nasa kalagitnaan na sila ng pasok, hindi ko alam kung ano ginawa ni Jonathan but It's good"

"How about our luggage?"

"Hindi naman natin kailangan ng marami kaya okay na yung dinala lang din natin galing Australia. Kung may kailangan tayo saka na lang tayo bibili"

"Okay"

"Nervous?"-nakangiting tanong ni Thadieous sa kambal.

"Not really"-iling ni Thaliya.
"More like curious. What's it like there?"

"We're going to find out. Tomorrow"