9 yaşındakı Melisa

"9 yaşındaki Melisa"

Her kese merhaba ben küçük yaşta evlendirilen Melisa Kaya'ım. Bu gün size kendi hikayemi anlatıcagım. Ben küçük bir köyde annemle yaşıyordum. Annemin ismi Aylin kaya, Babamın ismi ise Mehmet Kaya. Babam öldügü için annem bana yalnız bakıyordu. Çok zor günler geçiyorduk. O zamanlar  köyde küçük yaşta evlenmeye normal  bakılıyordu. Ve erkek çocukları daha üste tutuluyordu. Eyer bir kadının oglu olduyca ona bir birinden güzel hediyyeler mücevherler ve yeni kiyafetler veriliyordu. Ama kızı olduysa bu pek umursanmıyordu. Bende hep böyle şeyleri görüp, bu konuları köydeki kız arkadaşlarımla tartışırdım. Ama nedense bu kızlar bunu kabullenmişdi pek umurlarında deyildi. Köydeki her kes beni çok severdi. Çünki her kese yardımcı olurdum. Bir gün evimize komşumuz Fatma teyze geldi... kabusumun başladıgı gün... anneme kızın için iyi bir talip var dedi. Ve o kişi bende 10 yıl büyüktü. Benim 9 onun 19 yaşı vardı... onu hiç görmemiştim ve nasıl biri oldugunu bilmiyordum. Çok korkmuştum. Anneme beni evlendirmemesini defalarca söyledim. Ama o artık büyüdüyümü ve evimi terk etmem gerektigini söyledi. Artık dügün için hazırlıklar başlamışdı.. bu dügün benim dügünüm idi. Ama bu umrumda degildi. Her kes mutluyken ben mutsuzdum. Her kes dügün cehizimi hazırlarken ben odamda oturup aglıyordum. Ama beni umursayan yoktu. Ve böylece 1 ay geçdi... evlenicegim gün geldi. Akşam 6da dügünümüz yapıldı. O beni annemden alıp uzaklara götürdü... ve eve geldik ben annemi çook özlüyordum. Onu görmek istiyordum ama bu mümkün degildi. Yavaş yavaş evlendigim kişi ile arkadaş olmaya başladık biliyormusunuz? Aslında o okadar iyi biriymişki kalbi sanki altından yapılmışdı. Beni bütün kötülüklerden koruyordu hep yanımdaydı. Bu arada ismini söylemeyi unutmuşum. İsmi Aras. Aras bir avukatdı Ve gelecekte onun izinden gidip Akuvat olmamı, güçlü bir kadın olmamı, çaresiz kızlara yardım etmemi istiyordu. Böylece artık 3 yıl geçmişdi. Hayat devam ediyordu. Artık yeni hayatıma alışmıştım annemi özlemiyordum. Köyde kızların okumasına kötü bakılsada kocam beni okula yolluyordu. Bana her zaman kadınlar baş tacımızdır diyordu. Her zaman yanımdaydı. Ergenlik dönemlerimde bile bana yardımcı oluyordu. Ama bana sen benim karım degil sorumlulugumsun diyordu. Bu yüzden beni Londr'ya okutmaya gönderdi. Çünki bu köydeki insanlar bir kız olub okula gittigim için beni rahatsız ediyordu. Kocam ben rahatsız olmuyum diye beni Londrada okuyup Avukat hanım olmam için gönderdi. Tam 8 yıl geçtikten sonra ise kocama geri döndüm. Şimdi ise 20 yaşındayım Arasla 1 tane dünya tatlısı kızımız var. Ben ve babası onu her şeyden çok seviyoruz büyünce bizim gibi Avukat olması için elimizden geleni yapıcaz. Size demek istediyim ne olursa olsun asla pes etmeyin. Kocam beni okutmak için köydeki insanlar yüzünden çok zorluklar yaşadı. Ama yinede onun sayesinde okudum. O benim için çok degerli...