Dönüşüm

Hangisi Daha Acıyor ?

Hayatımızın kontrolü ne kadar elimizdedir? Sen ne kadar kendine  yasak  koysan da, olmaz dediğin şeylerden uzak durmaya da çalışsan olacak  varsa maalesef olur.Buna kader mi denir bilinmez ama birisiyle  yolların  birleşecekse sen hangi yola saparsan sap kaçtığın yol seni bulur. Dui Toyanla tanıştığından beri böyle hissediyordu.Ondan ne kadar uzaklaşırsa uzaklaşsın, bir küçük olayla tekrar bütün mesafeler siliniyordu.Belki de korktuğu buydu,ondan kaçamayacağı , bu kadar tesadüfün bilerek olduğu , kaderinde bunun olabilme ihtimali .Bunları içinde bir yerde tuttukça ona karşı daha sert oluyordu.Çünkü bu kader bile olsa Dui karşısında dururdu .
Tüm gün yağan yağmurun üzerimde bıraktığı miskinliği işyerine de taşımıştım.Seryo ile pencerenin kenarındaki koltuklara gömülüp tüm gün anıları yad ettik.Dostunla geçirdiğin bu kadar güzel anıların olunca muhabbette bir kahkahalara boğulduk bir gözlerimiz doldu. En son esneye esneye evimizin yolunu tuttuk.Gökyüzü delinmiş gibi yoğun yağan yağmurun altında trafik alt üst olmuş gıdım gıdım ilerliyordum.O arada çalan telefonuma baktığımda ekranda Matis Hanım'ı gördüm.Yine ne istiyorlardı? tam kafamdan onları attım,uzak duruyorum ,derken hayatıma kabus gibi giriyorlardı .

Efendim

Matis Hanım'ın sesi Toyanla yaşadıklarımızdan sonra tam buzdolabına dönmüştü. Umrumda mıydı , kendisiyle ilgili kötü bir izlenimim olmamasına rağmen evet rahatsız oluyordum.

"İyi akşamlar Dui Bey , ben Toyanla ilgili bilgi vermek için aradım. "

"Buyrun "

"Toyan rahatsızlanmış ,şimdi hastanedeyiz.Doktor bir kaç gün kalabileceğimizi söyledi."

Devamında sustum.Bir insan ne diyeceğini bilemez mi bilemiyordum,sorsam ilgili görülecektim, ya da sormayıp merak edecektim.

"Geçmiş olsun.Bir problem olursa söylersiniz."

Buydu tüm konuşma.Ne olduğunu bile sormamıştım ki sormamalıydım .En son gördüğüm cumartesi gününden sonra hayalet
olmuştu, doğrusu da buydu bizim için.Gelen telefon ve yağmur sıkmıştı canımı , neden?Evin dışında
olması mı huzursuz ediyordu, hasta olması mı?Nedeni her ne ise kalbimin ortasına bir sıkıntı çöreklenmişti.Eve girip duş aldıktan sonra annemin mutfaktaki imalı konuşmaları da huzursuz etmişti.Annemin söylediklerini önemsememem gerekiyordu biliyorum ama yine de aklımın bir köşesine takılıyordu
'Bak gelmedi daha ,aramadı mı seni ? Nereden biliyorsun hasta olduğunu ?Seninleyken ya bir sey yaparsa niye gönderiyorsun üniversiteye?Babası göndermemiş sen niye okutuyorsun?
Ve daha nice korkulara sarılmış sorular.
Evet tedirgindim.
Konuşmuyorduk,
fakat bir ebeveyn gibi nerede olduğunu takip ediyor ,eve girene kadar huzur bulamayıp balkonlarda onu  gözetliyordum.
Ne zaman o çatı katına girse rahatlayıp günüme devam ediyordum.Ne zaman bitecekti bir çilem? Ocak ayından beri aklımdan çıkmayan , sadece bir kabus olması için dua ettiğim gerçekler. Ne kadar zorlasam da her şeyi sadece bir noktaya kadar hatırlıyordum.Bahçede duruşum onun yukarıdan gelişi beni yukarıya taşıyıcı gerçekleri düşünmeye ne kadar zorlasamda buraya kadar gördüklerim Berdia'ydı bundan emindim.Onu görünce sevinişim  dayanamayıp ağlayışım ve onu kucaklayışım.Yok gördüğüm Berdia'ydı.Ama yatak odasına geçtikten sonrayı mümkün değil hatırlamıyordum.Sabah onu yanımda sadece iç çamasırıyla  gördüğüm an   sanki hep yanımda uyuyormuş gibi pişkin oluşu.Nasıl yapardı?Benim tanıdığım Toyan beni yatırır ve giderdi .Ona güç kullanmış olamazdım.O bana karşı çıksaydı iktirseydi ben devam eder miydim ? Hayır yapmazdım bunu .'Hiçbir şey olmadı ' dedi , öyle olsa bile kış günü yanımda neden çıplak uyandı  ? Yaz sıcağı mıydı ki soyunmuştu.Yok yok benim ona dokunmuş olabilme ihtimalim bile delirmeme sebep olabiliyordu.Benim bu çocukla aramda hiçbir şey olmamalıydı .Ondan mı nefret ediyordum ,  yoksa kendimi mi affedemiyordum ? İkimiz de suçluyduk.Önümde daha iki yıl vardı.Eşime dostuma duyurmadan geçirmem gereken koca bir iki yıl.Anneme verdiğim üstünkörü cevaplarla muhabbeti kapatmıştım.
Uykusuzluğum bu seferde onun sebebindendi .Ne olmuştu , nesi vardı ? Yine kum mu döküyordu ,yoksa taş mı?Geçen iki günde işle oyalandım,Cunna'nın dersleriyle ilgilendim,ev işleriyle uğraştım ancak aklımın bir köşesinden hiç çıkmadı. Gurur ve korku merakımın önüne geçiyordu. Kendime aylardır söylediğim 'Sen onlar gibi değilsin hiçbir zaman böyle düşünmedin,ilgin olmadı olamaz ! ' düşüncelerinde olsamda onu merak etmenin suçluluğunu yaşıyordum. Üçüncü günün akşamında Matis Hanım'ı aramaya karar verdim.Çok uzun çaldırmayıp cevap alamayınca kapattım.Ama merakım artık bütün duygularımın önüne geçmeye başlamıştı.Toyan'ın numarasını çevirdim.Iki çalmadan sonra duyduğum erkek sesini anlamlandırmaya çalıştım.