Şimdi Ege'ye sordum hala Umut var mı diye cevabı beklerken gözlerimden yaşlar akmaya başladı o an hiç beklemediğim bir şey oldu Ege bana sarılıyordu anlamıyordum" neden bana bu kadar yakındı bana tanıdık geliyordu ama nerden bu sorular kafamın içinde dönerken Ege kulağıma eğilip
-"Her şey geçicek merak etme" dedi bunu kaçıncı söyleyişi bilmiyordum ama her söylediğinde içimde bir umut ışığı yanıyordu Ege'ye teşekkür ettikten sonra içeri geçtik herkes perişan haldeydi Selin ağlıyordu yanına yaklaşıp
-"İyi misin?" Diye sordum ve tabiki iyi değildi sonra Efe
-"Ben çok daraldım balkona çıkacağım" dedi bende hemen
-"Sakın çıkma " dedim sanki o an kafasına dank etmişti özgür olmadığı hepimiz çok üzgündük sonra Gizem ile Selin odalarına geçip uyudular. Sonra Burak ve Efe odalarına geçti salonda ben ve Ege kalmıştık yine Ege'ye baktığımda o da iyi değildi ona
-"Kahve içer misin?" Diye sordum
Halsiz bir ses tonuyla "olur " dedi hemen gidip kahveleri hazırlamaya başladım Ege ise televizyonda kanalları geziyordu kanallarda terör diye düşündüğümüz olaydan başka gündem yoktu kahvelerimizi içtikten sonra salona yorgan serdik çünkü odalarda yer yoktu tam yatarken bı anda
-" İyi geceler Ege" dedim o da bana "iyi geceler " dedi zaten başka ne diyecekti bu olaydan sonra kimsenin göz yaşı kalmayacaktı hepimizin göz yaşları tükenmişti.
