The Lone Merman 🌊🧜‍♂️ || (Complete)

47

එදායින් පස්සෙ ජන්ග්කුක්ව කාටවත් දකින්න බැරි වුනා. ආරංචි මාර්ග වලින් ජේහ්‍යුන් දැනගත්තා ජන්ග්කුක් ඊළඟ දවසෙම මැඩගස්කර් වලට ගිහින් කියලා. ඒ එයාගෙ ගවේෂණ කටයුතු වලට.

ඔව්, ජන්ග්කුක් මැඩගස්කර් වල දේශගුණයට හැඩගැහෙමින් එයාගෙ වේදනාවන් අමතක කරන්න උත්සාහ කරමින් හිටියා. ආයිත් වැඩ පටන් ගත්ත නිසා ජන්ග්කුක්ගෙ මනස යම් තරමකට සැහැල්ලු වුනා.

එයා මැඩගස්කර් වලට ඇවිත් දැන් සති දෙකක් ගෙවිලා ගිහින්.

එහෙ ඉන්න කළු ජාතික පුංචි ළමයි හරි ආදරෙයි ජන්ග්කුක්ට. ජන්ග්කුක් නැවතිලා හිටපු වෙරළාසන්න ගමේ පුංචි පැටව් කොයිවෙලෙත් ජන්ග්කුක් වැඩකරන තැනට එයාගෙ පස්සෙන් එනවා.

පුංචි දරුවොත් එක්ක කාලය ගත කරන නිසා ජන්ග්කුක්ට එයාගෙ දුක අමතක වෙලා සතුටින් කාලය ගත කරමින් හිටියා.

"Te handeha milomano miaraka aminao izahay."

පොඩි උන් කිව්ව දේ ජන්ග්කුක්ට නොතේරුනත් දිගින් දිගටම එයාලා කියද්දි ජන්ග්කුක්ට තේරුනා එයාලට ඕනෙ ජන්ග්කුක් එක්ක පීනන්න යන්න කියලා.

"ඔහ් පැටව්නෙ මං යන්නෙ ගොඩක් ඈතට. ඔයාලා තාම පුංචි නිසා එච්චර දුරට යන්න බෑ." ජන්ග්කුක් එයාට පුලුවන් විදිහට අතින් අහිනය කරමින් ළමයින්ට ඒක තේරුම් කලා.

ඊටපස්සෙ ළමයි එතන කඩපිළේ හිටපු මාළුවෙක්ව පෙන්නලා ඇඟෙව්වේ ජන්ග්කුක්ට එනකොට මාළු ගේන්න කියලා. එයා හැමදාම මුහුදු යද්දි ළමයින්ගෙ විතරක් නෙමෙයි ගම්වැසියන්ගෙ ඉල්ලීම වුනෙත් ඒක.

"අ-අ.. මං යන්නෙ මාළු අල්ලන්න නෙමෙයි." ජන්ග්කුක් ඒ වෙලාවට එයා මෙහෙට ආපු රාජකාරිය එයාලට පැහැදිලි කරන්න උත්සාහ කලත් ඒක අසාර්ථකයි.

ඉතින් ජන්ග්කුක්ට සිද්ද වුනේ වෙරළෙ ධීවරයන්ගෙන්ම මාළු ගෙනත් ළමයින්ට දීලා රවට්ටන්න. ඒත් එයාලා නම් රැවටුනේ නෑ.

ඉතින් අදත් කොහොමහරි බොරුවක් ගොතලා රවට්ටලා ජන්ග්කුක් එයාගෙ ටීම් එකත් එක්ක දවල් වරුවෙ මුහුදට බැස්සා.

කරදරකාර ඔක්සිජන් ටැංකිය ජන්ග්කුක්ට ගලවන්න ඕන වුනත් අනිත් අය පසුපසින් එන නිසා එයාට ඒක කරන්න බැරි වුනා.