Değişim beklenmedik anda gelmiş ve pek çok şeyi beraberinde getirmişti.
Farklı bir şeyler vardı.
Eksik ve fazlalık olan bir şeyler.
Yalan konuşmayı sevmeyen, ruhun değil, acıların aynası olan gözler vardı mesela. İçinde tonlarca acı barındıran, parıltıları kavrulan yüreğin ateşinden olan, çok güzel gözler vardı.
Anlamlı bakan gözler vardı birinde. Gülünce kısılan, tek çizgi haline gelen, insanı kendine aşık eden, acıların aynası olan, acı geçmişini ele veren, harelerinde yıldızları taşıyan gözler vardı.
Güzel bakan gözler vardı diğerinde. Baktığına milyonlarca anlam yükleyen, onu kırmaktan, üzmekten, yaralamaktan, kabuk tutmuş yaralarını daha çok kanatmaktan korkan, harelerinde aşkı taşıyan gözler vardı.
İnsanı avutan gülüşler vardı. Ne kadar acıtırsa, güzelliği o kadar artan, insanın içine işleyen, güzel sözlere ev sahipliği yapan çok güzel gülüşler vardı.
Karanlık lakin güzel gülüşler vardı birinde. Bulaşıcı olan, herkesi kendini hayran bırakan, aşık olunası, acıların perdesi olan karanlık gülüşler vardı.
Gülüşün yakıştığı tek kişi sensin, denilebilecek gülüşler vardı diğerinde. İnsanın kendini adayabileceği, gece boyu bıkmadan usanmadan öylece izleyebileceği, güzel sözleri taşıyan güzel gülüşler vardı.
Bazı kokular vardı insanın içini titreten. Huzuru da güzelliği de sevgiyi de getiren hoş kokular vardı.
Papatya kokusu vardı birinde. Yaprakları kırmızı olan, ellerinde kan izleri taşıyan, güzel gözler getiren, özgürlüğün içindeki tutsaklığı anımsatan, çok güzel bir papatya kokusu vardı.
Kavrulmuş bir okyanus kokusu vardı diğerinde. Geceyi anımsatan, ay gibi güzel olan, güzel gülüşler getiren, tutsaklığın içindeki özgürlüğü anımsatan, çok güzel bir okyanus kokusu vardı.
Kendinden sakınacak kadar güzel seven insanlar vardı.
İçinde, saçlarını sevdiğine okşatacak bir çocuk vardı birinde.
