11 SENE ÖNCE

20 1 0
                                    

Bi çocuk neyden korkardı?

palyoçadan mı korkardı yoksa katil bebeklerden falan mı? normal bi çocuk onlardan korkardı ama ahu normal bi çocuk değildi onu kendi yapan şeyler vardı normal bi çocuk palyaço veya benzeri şeylerden korkarken ahu kendinden korkuyordu amcasından korkuyordu ahu onun için katil palyaço amcasıydı...           

Hava soğuktu korkuyorum içeriden sesler geliyodu ama korkmamam gerekiyordu çünkü annem bana gitmeden önce insanlardan korkmamam gerektiğini ve ne olursa olsun kendimi savunmam gerektini hatırlatırdı ama herkes gibi annemde gitmişti beni bırakmıştı annemin gidişi beni sarsmıştı çünkü ben okuldan sonra gelip annesini sarılmak için can bir çocuktum ama ben okuldan sonra amcasının dayağına maruz kalan küçük bi kızdım artık ilk başlarda amcamın dayağı acıtmıyordu çünkü beni hiç bırakmıcanı söyleyen annem gitmişti bu zaten beni herseyden herkesten daha çok canımı acıtmıştı ama annemin gidişinden 1 ay geçmişti ve amcam sarhoş olup olup bana vuruyordu bende annemi çağırıyorum ama o beni duymuyordu neden duymuyordu anneler kızlarının sesini duymazmıydı nereye giderse gitsin ama benim annem benimkini duymuyordu ve işte o lanet olası ses amcam eve gelmişti "ahu nerdesin çabuk buraya gel " neden gelim amca sarhoş ol beni döv diye mi. başta gitmemeyi düşündüm ama eğer inatçılığa devam edersem amcamın beni bu sefer dövdünün iki katı döverek canımı acıtıcağını bildim için üstelemeyip gittim ama amcam yoktu az önce bana seslenenin amcam olduna emindim ama kimse yoktu etrafıma bakındım ve. o sırada koltuğun arkasındaki kanı farkettim elimi ağzıma getirdim buda neyin nesin nesiydi koltuğa yaklaşmaya çalıştım ama mide bulantısından yaklaşamadım çünkü koltuğun arkasının tamamı kandı ve yerde bi not vardı o notu almam lazımdı ama bulantıdan ve korkudan yaklamaşamıyordum annemin sözleri aklıma geldi "ne olursa olsun ahu kimseden veya herhangi bişeyden ne olursa korkma benim kızım korkak bi kız değil hiç bi zamanda olmıcak değil mi  ahu" evet dedim anneme senin kızın korkak değil... notun olduğu tarafa doğru yürüdüm  elimi nota doğru uzattım ve notu aldım ve okumaya başladım "Merhaba küçük kız beni tanımıyorsun ve uzunca bi süre beni tanımıyacaksın ama ben sana görünmesemde varlığımı hep hissediceksin güzelim biliyorum şimdi ne yaşadını ve bu saçmalığın ne oldunu çözmeye çalışıyorsun ama bu bir kördüğüm ahu bunu çözemezsin hayatta bir kördüğümdür ahu hiçbir zaman çözmiceksin amcan benle o artık senle olmıcak belki büyüdüğün zaman amcanın mezarına gidersin dicem ama seni tanıyorum ahu amcanı görmek istemiceni biliyorum güzelim. şimdi senden bişey istiyeceğim biliyorum senin için bi yabancıyım beni tanımıyorsun ama sana söz veriyorum güzelim bi gün tanışıcağız şimdi benim dinle olur mu ? şimdi eşyalarını topla ve arkana bakmadan bu evden uzaklaş güzelim karakola git ordaki abilere annenle babanın seni terk ettini amcanında seni bi parka terk edip o parkta kaldını amcanın senin yeme içme gibi ihtiyaçlarını karşılamak için her gün yanına gelip yemek getirdini ama bi süredir gelmedini söyle ve artık dayanamayıp karakola geldini söyle polis amcalarına güven bebeğim polis amcalar seni çok arkadaşın olabilcek bi yere götürcek artık şiddet olmıcak ahum seni çok seviyorum bebeğim insanlara güvenme bebeğim insanlar kötüdür unutma bi süre teksin ama bi süre sonra beraber olucaz güzelim kendine iyi bak sakın ama sakın ağlama ahum..." notu okuduktan sonra bi bileklik gördüm notun yanındaydı uzanıp aldım bilekliği bileğime taktım siyah mavi rengin karışımıydı ama çok güzeldi duygularımı bi kenara bırakmam gerekiyordu ama ne yapıcamı düşünmem gerekiyordu ne yapıcaktım ben...

----

öncelikle merhaba aslında ilk bölümü baya uzun yazıcaktım ama hem ilk kitabım hemde ilk bölümü çok uzun yapıp sizi sıkmak istemedim açıkçası her neyse bu kitabı 1 senedir yazıyorum nerdeyse arkadaşlarım dersler boşken veya matematik dersi olsun bazıları uyur bazıları dersi dinlerdi benimde aklımda bi kurgu vardı yazmak istiyordum ama cesaretim yoktu ne yazarlar benimkini okuyucaklar dedim hala öyle düşünüyorum ama bi anlık cesaretle açtım defterimi teneffüste bile yazmaya başladım ellerim yoruldu ama değdini düşünüyorum1 senemi verdim bu kitaba çünkü  umarım okunur okunmasada emeğime yazık olucak ama canınız sağolsun beyaaa...

KENDİNİZE İYİ BAKIN ÖPÜLDÜNÜZ ASKLAR ❤️‍🔥

INSTAGRAM:kvsryslv    SNAPCHAT:kvsryslv     TİKTOK:kvsryslv





u

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Jul 23, 2023 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

KANLI NOTWhere stories live. Discover now