THROUGH THE WIND AND THE RAIN

CHAPTER 078 - Someone from The Past

PAGPASOK NIYA SA KANILANG SILID ay kinunutan siya ng noo nang makita ang dalawang shopping bags na nakapatong sa ibabaw ng kama.

Those bags were from an expensive men's boutique.

Cayson's home. And she would guess he did some shopping for himself. At naisip niya na baka namili ito ng mga damit habang doon ito sa opisina naglalagi.

O sa opisina nga ba?

Hindi kaya dahilan lang nito iyon at ang totoo'y dating-gawi na naman ito?

Ah... Ayaw niyang mag-overthink.

Pumasok siya at sinulyapan ang pinto ng banyo. May naririnig siyang kaluskos mula sa loob. Sigurado siyang si Cayson iyon—kauuwi lang siguro.

Umangat ang isa niyang kamay sa dibdib. Bakit pumintig nang malakas ang puso niya? Was she just... excited to see him?

Doon bumukas ang pinto ng banyo at iniluwa si Cayson, he was fully clothed-basa ang buhok; nakaligo at mukhang bagong bihis lang.

"Hey," anito. He was carrying a small towel, wiping his hands with it. "Kauuwi mo lang?"

"Yes." Ngumiti siya at lumapit. She couldn't stop herself, she missed him. At gusto niya itong yakapin.

Ilang dipa na lang ang layo niya rito at akma na sanang yayakap nang umiwas ito at nilampasan siya. Naglakad ito patungo sa closet at binuksan iyon.

Nagtatakang sinundan niya ito ng tingin.

"Nagpaalam na ako kay Gran, babalik ako sa Laguna. Nakahanap na kami ng bagong lote na pagtatayuan ng bagong terminal. Isang linggo ako roon. And then, next week ay sa Cebu naman ako pupunta. Magtatayo kami roon ng branch. Montemayor Travellers will operate in Cebu soon."

Napayuko siya at niyakap ang sarili. Bakit ba niya inasahang sasalubungin din siya nito ng yakap? Asa siya.

"Hindi mo ba... tatanungin kung saan ako nanggaling?" aniya.

"No. Naaalala ko pa kung ano ang nakasaad sa terms, kaya h'wag kang mag-alala. Hindi ko pakekealaman ang mga lakad mo. Pwede kang pumunta sa kung saan mo gusto at makipagkita sa kung sino mo gusto. Just make sure you won't be in trouble, or you don't put yourself in danger." May kinuha itong ilang mga damit at pantalon mula sa closet saka dinala ang mga iyon ibabaw ng kama.

Nakasunod lang ang tingin niya hanggang sa bumalik ito sa closet at kumuha pa ng ilang mga damit. May kinuha rin itong maliit na traveling bag sa ibaba ng closet, at doon nito ini-siksik ang mga damit na kinuha. Humakbang ito pabalik sa kama saka ini-siksik din doon sa traveling bag ang dalawang paperbags.

"Although alam kong hindi rin naman dapat ako nagsasabi sa'yo kung saan ako pupunta ay naisip kong magsabi na rin para hindi ka maghanap."

Inisara ni Cayson ang bag saka siya muling hinarap. "Oh, and one more thing." Humarap ito sa kaniya. "I will be busy, so I don't think I will be able to give you a call for a while. Kung may emergency ay saka mo ako tawagan, otherwise, Ill see and talk to you next week."

Hindi na niya nagawang makapagsalita pa hanggang sa isukbit nito ang bag sa balikat at tinalikuran siya.

Nawalan siya ng sasabihin. She was floored with his words, with his coldness. She didn't understand what's happening.

Nang marating ni Cayson ang pinto ay muli siya nitong nilingon. At sa tinig na walang kaemo-emosyon ay nagsalita ito,

"Take care of yourself."

Then, he left the room, leaving her speechless.

AYAW NIYANG MAGMUKMOK sa mansion kaya minabuti ni Rome na lumabas at maghanap ng gagawin na ikalilibang niya. Hindi siya magmumukmok dahil lang wala roon si Cayson—** dahil lang naging malamig ito sa kaniya noong gabing umalis ito.**