HELİN

3

Yeşim Hanım tekrar belimden tutup beni koltuklardan birine yönlendirdi.Üstümdeki bakışları hissettiğinde gelince yutkundum.Muhtemelen Yeşim Hanım'a olan inanılmaz benzerliğimden dolayı şaşkınlardı.Ben de şaşkındım gerçi.

Çift kişilik bir koltuğa Yeşim Hanım'la beraber oturduk.Yüzüm ifadesiz,kaşlarım hafif çatık bir şekilde odada gezdirdim bakışlarımı.Harbi fenalar ama.Taş.

Kartal Bey de gülümseyip yanımızdaki koltuğa oturunca ona baktım istemsizce.Boğazını temizleyip oğullarına döndü heyecanla."Sizi kardeşinizle tanıştırayım,Helin."

Kendimi bi an standda bekleyip reklamı yapılan çamaşır suyu gibi hissettim.Bir temizlik malzemesi olsaydım kesinlikle çamaşır suyu olurdum.Ya da tuz ruhu.

Kartal Bey'in lafıyla odadaki gerginliği hissetmiştim.İki tane herif gözlerini devirmişti.Diğerleri de boş gözlerle bakmıştı Kartal Bey'e,hoşlarına gitmemişti belli ki kardeş lafı.

Esmer bir çıtır baygınca bakışlarını bana çevirdi ve alayla güldü.Hayır alaylı değildi de sinirli bir gülüştü bu sanki.

"Aman ne kardeş ne kardeş."

"Yankı!"

Yeşim Hanım'ın uyarısıyla Yankı denen çocuk ve yanındaki ona çatık kaşlarıyla baktılar.Hayırdır oğlum.Ananıza niye öyle bakıyorsunuz,ne bu arsızlık.

Duruşumu dikleştirdim.Az önceki tavırlarına ve bana olan nefret dolu bakışlarına göre birazdan burda bir savaş çıkacaktı.Bana göre hava hoş,zararlı olan taraf onlar olurdu.

Yeşim Hanım bakışlarını 2 embesilden çekti ve eliyle en sağdaki adamı gösterdi.

"Bu Bartu abin Helinciğim.26 yaşında ve mimar."

Ona baktığımda o da bana bakıyordu.Sinirliydi.Annesine bacısına sövmüşüm gibi.İçimden kahkaha attım.Bacısı bendim zaten.

Ben ona umursamazca bakarken o kaşlarımı daha da çattı.Ne yapmamı bekliyorsunuz arkadaşlar.Her şeyin üstüne bir de sizin mi kahrınızı mı çekeyim.

"Anne abi diyip durma,ben bu oğulların dışında kimsenin abisi değilim." Eliyle odadaki erkekleri gösterirken dişlerimi sıktım.İşte bunu beklemiyordum.'Siz kim köpeksiniz?' dercesine kaşlarımı kaldırdım.

"Bak Bartu-"

Konuşan Kartal Bey'in sözünü kestim ve Bartucuğa döndüm."Boşuna kendinizi yormayın Kartal Bey.Ben de aynı şekilde eski evimdeki ailem dışında kimsenin kardeşi değilim.Özellikle oğullarınızın." Elimle odadaki erkeklerin gösterdim.

Gerçekten de öyle ama.Buraya gelirkenki planım onlara karşı az da olsa mesafeli davranmak ve gözlem yapmaktı.Nasıl olsa bir şans vermiş ve bu eve gelmiştim.Onları önce tanımam gerekiyor ve bunun için çabalayacaktım.Şunların tavırlarını görene kadar planım buydu yani.

Benim de çok sevdiğim bir ailem,abilerim ve ablalarım var.Ve ben kimseye bunların yaptığı gibi nefret kusmuyorum "Neden beni ailemden ayırdınız?" diye. 

"Düzgün konuş!" Bartu'nun yanındaki dişlerinin arasından konuşan bebeye döndüm.Söylediklerimle herkes çok şaşırmıştı ve sinirlenmişlerdi.

"Bu evde bana nasıl davranılırsa öyle davranırım.Beni düzelteceğine yanındaki abine bir şey de."

Ağızlarını açıp konuşacaklerken Kartal Bey'in bakışlarıyla susmuşlardı.

Yeşim Hanım derin bir nefes aldı ve bana mahcupca bana baktı.Sonra bir an önce beni abilerle tanıştırıp gitmek istiyor gibi durgun bir sesle devam etti.