PRINCIPESSA

Κεφάλαιο 8

Εύας POV

Έχουν περάσει 2 μέρες και ευτυχώς νιώθω εντελώς καλά.

Σήμερα θα πάω σχολείο.

Βάζω ένα χοντρό καφέ πουλόβερ, ένα φαρδύ μαύρο τζιν και τα άσπρα αθλητικά μου.

...

Φτάνω στη τάξη μου κατά τις 8:00 και τα περισσότερα παιδιά που είχαν φτάσει με χαιρέτησαν και με ρώτησαν αν είμαι καλύτερα, μαζί με αυτούς και η Αθηνά.
Μετά από λίγο μπαίνει και η Αλεξανδράκη. Γαμω είχα ξεχάσει τελείως ότι την είχαμε πρώτη ώρα...

-Καλημέρα παιδιά.

Απόλυτη ησυχία :) ...

-Που χάθηκες εσύ?  Λέει και έρχεται κοντά μου

-Ήμουν άρρωστη... Απαντάω και εκφράζω έντονα το ξινό υφάκι μου.

-Οκευ, ας αρχίσει τώρα το μάθημα γιατί πολύ καθυστερήσαμε 

Δεν είμαι έτσι εγώ, αλλά η συγκεκριμένη καθηγήτρια άρχισε να μου σπάει τα νεύρα από το πρώτο λεπτό που ήρθε στο σχολείο μας. Δεν ξέρω τι πάει να το παίξει και πως την έχει δει....

...

-Άντε, τώρα διάλειμμα και μετά ιστορία!!   Κλασσική Αθηνά.

-Δυστυχώς.

Πηγαίνοντας να κατέβουμε τις σκάλες, βλέπω την Οδύσσεια να τις ανεβαίνει και να με κοιτάει

Τη κοιτάω και εγώ

Και αυτό...

Φτάνουμε στο προαύλιο και καθόμαστε στο παγκάκι (μας) μπροστά από τις τουαλέτες.  

-Πάω τουαλέτα και επιστρέφω.  Λέω στην Αθηνά γιατί έπρεπε να φτιάξω τα μαλλιά μου, που δεν πρόλαβα να τα φτιάξω στο σπίτι.

-Κι εγώ πάω να πάρω κάτι να φάω. Θα σε περιμένω στο κυλικείο απέναντι!

Πάω στη τουαλέτα, φτιάχνω τα μαλλιά μου και πάω να φύ-

Φτου γαμώτο παντού τη βλέπωω!!!

Μάλλον εφημερία έχει, πάλι.

Τη κοιτάω με ένα κενό βλέμμα και φεύγω.

Ε σιγά που θα την ένοιαζε, ούτε καν θα το παρατήρησε ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους που τη κοιτούν με αυτόν το τρόπο.

Πλησιάζω την Αθηνά και μου κάνει νόημα να κοιτάξω πίσω μου..

Ανήσυχη φαίνεται..

Γυρνάω να κοιτάξω πίσω μου και...
Ο μπρο βγήκε από το μέρος που κάνει εφημερία και με αγριοκοιτάει.

Καλά πάμε...

-Τι φάση? 
-Τι φάση?   Ρωτάμε ταυτόχρονα η μία την άλλη

-Εγώ πάω να βγω από τις τουαλέτες, τη κοιτάω, δεν της μιλάω, έρχομαι και βλέπω αυτό.   Λέω και κοιτάω την Οδύσσεια

-Εγώ σε βλέπω να βγαίνεις, να κοιτάτε η μία την άλλη και αυτή να σε ακολουθεί μέχρι έξω και να σε κοιτάει μέχρι και τώρα.. 

-Αθηνά, πάμε λίγο πιο πέρα να το τσεκάρουμε μην έχει απλά χαζέψει?  

-Ναι, πάμε στο παγκάκι που καθόμασταν και ευτυχώς δεν κάθεται κάποιος.

Πάμε και η Αθηνά κάθεται, εγώ είμαι όρθια.

-Ακόμα κοιτάει?

-Ναι, ακόμα κοιτάει.. Τι να κάνω? Να πάω να της μιλήσω?

-Τι λες ρε, είναι που είναι σκύλα αυτή, θα τα κάνεις χειρότερα.  Καλά λέει...

-Και τι να κάνω?!

Η Αθηνά βγάζει το κινητό της από τη τσέπη, ίσα ίσα να δει την ώρα

-Το διάλειμμα είναι 10λεπτο, έχουν περάσει 5 λεπτά που σε κοιτάει, περίμενε άλλα 5.

-Όμορφα...

...

Έρχεται το μεσημέρι και πάω να πάρω το λεωφορείο.
Στη διαδρομή βγάζω το κινητό μου και στέλνω μήνυμα στη Μάγδα

▪︎Ε Μάγδα

▪︎Έλα

▪︎Μπορείς να βγούμε σήμερα?

▪︎Ναι μπορώ. Αλλά έγινε κάτι?

▪︎Να τα πούμε καλύτερα όταν βγούμε?

▪︎Οκευ. Κατά τις 5 είναι καλά?

▪︎Μια χαρά είναι! Να έρθω να σε πάρω εγώ σήμερα?

▪︎Ναι φυσικά έλα!

▪︎Θα τα πούμε

▪︎Τα λέμεε!!!

Τι ήταν τώρα αυτό σήμερα...
Γιατί να το κάνει αυτό? Τι νιώθει? Πως με βλέπει? Γιατί να με φέρει σε τόσο δύσκολη θέση αντί να έρθει να μου πει το πρόβλημά της? Ξέρει ότι εγώ δεν είμαι σαν αυτή.. Το ξέρει ότι εγώ δεν είμαι ούτε ξινή, ούτε ειρωνική, ούτε ντίβα. Έχουμε μιλήσει και το έχει καταλάβει. Εγώ αν πήγαινα να της μιλήσω θα με άρχιζε πάλι στις ειρωνείες και τα πράγματα θα γίνονταν χειρότερα. Και στο κάτω κάτω και άλλα παιδιά τη κοιτάνε και δεν της μιλάνε αλλά δεν παρατάει την εφημερία ή το μάθημα για να τα κοιτάει απειλητικά 10 λεπτά επίμονα. Δεν την έβρισα, ούτε τη κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω και γενικά δεν την πρόσβαλα καν. Απλά δεν της μίλησα και θα έλεγε κανείς πως χάρη της έκανα... Αλλά αυτή αντί να χαρεί που την αφήνω "στην ησυχία της" βγαίνει έξω και με κοιτάει ανάμεσα σε τόσα παιδιά. Τι κόλλημα έχει μαζί μου η τύπισσα ρε φίλε? Πάνω που πάω να τελειώσω κάτι που δεν έπρεπε καν να αρχίσει, αυτή το συνεχίζει...

Από 'δω και πέρα δεν θα είναι μόνο δική μου ευθύνη το ό,τι γίνει...