Το μονοπάτι της σιωπης

Αλέξης χάρηκα

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 5ο
Παρτ 1ο

Έχουν περάσει 2 μήνες από τότε που τα έμαθα όλα από τότε που έμαθα την αλήθεια, δεν έχω καταφέρει ακόμα να μαζέψω τα κομμάτια μου,είμαι ζωντανή νεκρή. Ο Αχιλλέας ή όπως πραγματικά τον λένε με παίρνει καθημερινά τηλέφωνο και κάποια βράδια τον ακούω να κάθεται έξω από την πόρτα μου προσπαθώντας να μου εξηγήσει, αλλά τι να μου εξηγήσει ότι τόσους μήνες με Κοροΐδευε;ότι μου έλεγε ψέματα; ότι τι νομίζει πως θα ξεχάσω όλα αυτά; όχι ποτέ.
  Είναι βράδυ μόλις έχω τελειώσει την βάρδια μου και ετοιμάζομαι να φύγω από την δουλειά, αφού έχω αλλάξει ρούχα πήρα τα πράγματα μου και βγήκα από το μαγαζί. Ο Αχιλλέας με περίμενε από έξω, μόλις βγήκα έκανε κάποια βήματα να με πλησιάσει αλλά εγώ άλλαξα αμέσως κατεύθυνση και ξεκίνησα να πηγένω προς την παραλία που είχε σχεδόν από κάτω από την καφετέρια, όταν άκουσα τον Αχιλλέα να μου λέει.
Αχιλλέας: Για σένα τα έκανα όλα αυτά Ίριδα, δεν ήθελα να πάθεις κάτι κακό δεν είχα σκοπό να σου πω ψέματα αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό. Συγνώμη...

56

Όταν τον άκουσα να τα λέει όλα αυτά ένιωσα την πίεση μου να χτυπάει κόκκινο.
Ίριδα: Δεν ήθελες να μου πεις ψέματα; Αν δεν ήθελες γιατί το έκανες; δεν νομίζω να αναγκάζει κάποιος τον κόσμο να λέει ψέματα, εμείς βάζουμε τον εαυτό μας να τα πει.
Του είπα φανερά εκνευρισμένη και γύρισα ξανά συνεχίζοντας να περπατάω ακόμα πιο γρήγορα αυτή την φορά. Ο Αχιλλέας όσο περπατούσα με ακολουθούσε από απόσταση αφού έβλεπε πόσο χάλια ήμουν. Μετά από 2 λεπτά έφτασα στην παραλία έβγαλα τα παπούτσια μου και βύθισα τα πόδια μου στην πλέον παγωμένη άμμο αφού ο μήνας ήταν πια Δεκέμβριος. Ο Αχιλλέας εκείνη την ώρα έπιασε το χέρι μου και με τράβηξε προς το μέρος του χωρίς να μου πει κάτι, όμως με έχωσε στην αγκαλιά του ψυθιρίζοντας μου συνέχεια πόσο λυπάται για όλα. Εγώ τραβήχτηκα σχεδόν αμέσως από την αγκαλιά του.
Ίριδα: Με πλήγωσες και αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω με έκανες χίλια κομμάτια...

57

Του είπα με σπασμένη φωνή και δάκρυα πια στα μάτια.
Αχιλλέας: Συγνώμη αγάπη μου, συγνώμη αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Άσε με να σου εξηγήσω και μετά θα φύγω, θα φύγω για πάντα στο υπόσχομαι, το μόνο που θέλω είναι να ξέρεις.
Μου είπε ενώ τα μάτια του είχαν γίνει κόκκινα και δάκρυα έπεφταν στα μάγουλα του το ένα πίσω από το άλλο. Δεν άντεξα λύγισα δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι δεν αντέχω σπάει η καρδία μου.
Ίριδα: Εντάξει μπορείς να μου πεις τι θέλεις μόνο για μια τελευταία φορά Αχιλλέα.
Του είπα και έκατσα στην άμμο κοιτάζοντας την θάλασσα, είχε τόσο ηρεμία αν και Δεκέμβριος η θάλασσα ήταν πολύ ήρεμη και είχε ένα ωραίο αεράκι που με έκανε να κρυώνω αλλά μου άρεσε με ηρεμούσε. Ο Αχιλλέας ήρθε και έκατσε δίπλα μου, μου έπιασε το χέρι αλλά δεν τον άφησα το τράβηξα αμέσως, ένιωθα πως δεν θέλω να με ακουμπάει και αυτό ήταν το χειρότερο κομμάτι από όλα, ο άντρας που εμπιστεύτηκα πιο πολύ από όλους δεν ήθελα ούτε να με ακουμπάει.