Η Φήμη (GR)

Η Φήμη

Από όταν ήμουν μικρός ακόμα, κυκλοφορεί μια φήμη για το δάσος που υπάρχει πίσω από το χωριό μου. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εισχωρήσεις πολύ μέσα γιατί υπάρχει μια περίπτωση να συναντήσεις κάποιον...

Μικρός, η αλήθεια είναι ότι με τρόμαζαν οι μεγαλύτεροι που μου μιλούσαν για το δάσος. Τότε, δεν πήγαινα πολύ μακριά από το σπίτι μου χωρίς τον γονιό μου ούτε ήξερα τι υπάρχει πέρα από τα βασικά μέρη που είχα μάθει να πηγαίνω, όπως ήταν το πάρκο στην πλατεία. Εκεί μαζευόμασταν όλα τα παιδιά και σχεδόν όλο το τρίμηνο του καλοκαιριού παίζαμε αμέριμνα, σχεδόν κάθε μέρα. Όμορφα συναισθήματα κατακλύζουν το μυαλό μου, κάθε φορά που τυχαίνει να κάνω μια αναδρομή στο παρελθόν. Πλέον δυστυχώς, λόγο υποχρεώσεων, επισκέπτομαι το χωριό μου πολύ λιγότερο, αν και είμαι από τα τελευταία παιδιά που πάνε εκεί, διότι όλοι μας έχουμε μεγαλώσει.

Ένα καλοκαίρι πρόσφατα, όταν πλέον η ζέστη είχε γίνει ανυπόφορη, αποφάσισα να πάρω μια μικρή άδεια και να αφήσω πίσω την πόλη για να πάω να μείνω για μια εβδομάδα εκεί. Οι αναμνήσεις μου γύρισαν όλες πίσω, τη στιγμή που μπήκα στους, πλέον, λιγοσύχναστους δρόμους. Δεξιά και αριστερά, παρτέρια με λουλούδια τα οποία τα φρόντιζαν οι ηλικιωμένοι που κατοικούσαν εκεί, και ανάμεσα τους μερικοί μπαξέδες. Πίσω από όλα αυτά τα σπίτια τις δεξιάς μεριάς, το διαβόητο εκείνο δάσος που ανυψώνονταν πάνω στο βουνό.

Δεν του έδωσα πολύ σημασία αρχικά, έχοντας μόνο σαν ανάμνηση μόνο τις, όπως τιςθεωρούσα πλέον, ανόητες ιστορίες που μου έλεγαν για να με τρομάξουν.

Καθώς ήμουν απασχολημένος με το νοσταλγικό μου ταξίδι, παρατήρησα ότι είχα ήδη φτάσει στο σπίτι μου. Η όμορφη διώροφη κατοικία που αγαπούσα ήταν ακόμα όρθια. Οι αναμνήσεις φούντωσαν και μόνο που την κοίταζα μετά από τόσο καιρό. Οι οικογενειακές συγκεντρώσεις που δειπνούσαμε μαζί, οι ατελείωτες ώρες παιχνιδιού με τα παιδιά της γειτονιάς, το Mario Kart με τον Χρήστο και φυσικά το να κοιτάζω τα αστέρια μέσα από το τηλεσκόπιο του παππού μου. Από τότε που πέθανε, είχα αναρωτηθεί αν το είχε κρατήσει στην αποθήκη ή το είχε πουλήσει, αφού δεν τον επισκεπτόμουν τόσο συχνά. Αποφάσισα ότι θα του έριχνα μια ματιά αφού έχω χρόνο.

Πάρκαρα το αυτοκίνητό μου μέσα στην τσιμεντένια πλατφόρμα που είχε φτιάξει ο παππούς μου χρόνια πριν. Ως παιδί, την έβλεπα ως έναν διασκεδαστικό χώρο για να παίζω, αλλά τώρα που είχα αυτοκίνητο, συνειδητοποίησα ότι ήταν κάτι περισσότερο από αυτό. Ήταν το μέρος που εγώ και η γιαγιά μου περιμέναμε τους γονείς μου κάθε Σαββατοκύριακο, ενώ ανοίγαμε φρέσκα σύκα από το δέντρο δίπλα μας. Θυμάμαι επίσης τα δάκρυά μου όταν οι γονείς μου έφευγαν για τη δουλειά κάθε Κυριακή βράδυ.