Aile Hikayesinin Piçi Oldum!

AHPO - 24. BÖLÜM

Selam! 

Bölüm 3900 kelime! 

Yazardan Not: Yaz okulum olduğu için Eylüle kadar yoğunum haberiniz olsun! Kusura bakmayın şimdiden!

Umarım iyisinizdir. Adana'da deprem olmuş umarım kimseye bir şey olmamıştır. 

Yorum canavarı olduğumu umarım unutmamışsınızdır! Yorumlarınızla boğun beni canlarım!

Yorum istiyom! Vote İsitiyom! Çok şey istemiyom! 

İyi Okumalar! 

"Kenan Bey, içeri geçelim lütfen." Diyen Profesör Serhat hayatında ilk defa böyle bir olay yaşamıyordu ama ilk defa böyle isabetli bir olay yaşıyordu. Genelde hasta yakınları, hastalardan önce fark ederlerdi bir şeyleri ama bu kişiler genellikle, bir baba, anne ya da eşti. Başka birisinin fark etmesi imkânsız şeylerdi. Rahatsız olduğunu bilirdi başkası ama hastanın gerçekte tam olarak ne olduğunu asla bilemezdi.

"Tabi ki de, doktor bey." Diyen Kenan Bey kapının önündeki Yüksel Bey'e eliyle beklemesini işaret edip Serhat Bey'in özel odasına girdiğinde, Serhat Bey dudaklarını kemirerek içeri girdikten sonra kapıyı kapatmıştı. Serhat Bey eliyle koltukları gösterince, Kenan hemen masanın yanındaki karşılıklı koltuğun tekine oturunca, Doktor Serhat masasına oturmak yerine Kenan'ın tam karşısındaki koltuğa oturup, ortadaki sehpanın üstündeki su şişesini alıp Kenan Bey'in önüne koymuştu.

"Anladığım kadarıyla önemli şeyler konuşacağız, değil mi Serhat Bey?" diye soran Kenan kibardı. Sabah arandığında çok şaşırmıştı ama yine de gelmişti. Serhat Bey Nazlı'nın özel doktoruydu, karşısındaki yaşlı adama güveniyordu.

Serhat Bey yutkundu. "Kenan Bey, bu sabah sizi aradığımda bazı şüphelerim olduğunu söylemiştim." Demesiyle Kenan başını sallamıştı ama elleri yumruk olmuştu bile. Sabah gelir gelmez. Kan testleri, ilaçlı MR çekilmesi, Tomografi, Omurgaya yapılan röntgene kadar her türlü testten geçmişti ki, nefes testi bile yapılmıştı. Biliyordu Kenan bir şeyi vardı ve kendisi bile bunun farkında olmadığı halde, kardeşinin doktoru anlamıştı.

Serhat Bey masasının üstündeki BT ve MR sonuçlarını alıp sehpaya koydu. "Kenan Bey, sizi endişelendirmek istemiyorum. Ama bu durum kötü." Diyen doktorla Kenan bacağını sallarken,

"Lütfen Serhat Bey, neyi varsa söyleyin, dolandırmadan." Demesiyle Serhat Bey üzülmeden edememişti oysa sabahın köründe gelen sarışın çocuğun Kenan Bey'in yanında duran birisi olduğunu bilmesi bile içini rahatlatırken, Kenan Bey'in şu an tek başına oturduğunu görmek adamı üzüyordu. Kenan Bey her zaman ailesinden uzak gibi görünüyordu. Sadece Hakan ve Nazlı'yla gözüken birisiydi Kenan İllavetin. Her zaman yüzünde nazik bir gülümsemesi olan adamın sırtı hep yalnız görünüyordu ta ki bugüne kadar. O Sarışın çocuğun, Kenan İllavetin'e ne kadar değer verdiği gözlerinden belliydi. Canı gibi önemsiyordu. Başka kimse, sadece ufacık bir şüphe yüzünden sabahın köründe özel doktor bulmaya gelmezdi. Ama şu anda Kenan Bey'in omuzları hala yalnız görünüyordu. Yalnız ve sağlam.

"Kenan Bey, şüphe duyduğum şey beyin tümörüydü ki şüphemin gerçek olduğunu da MR sonucunuz sayesinde anlamış oldum." Diyen doktorla Kenan'ın gözleri dalgalanmıştı. Sehpanın üstündeki sonuçlara bakıyordu. Serhat Bey Kenan'ın durumunu anlayıp konuşmaya devam etti.

"Normal de böyle bir tümör en az altı sene sonra fark edilir. Bu kadar küçük ve önemsiz bir yerde olan tümör büyümden hastada belirti göstermez. Belirtileri için büyüyüp görme ve işitme tarafına baskı yapması gerekiyor ve bu durumda tümörün şiddeti büyük olur. Ameliyat için çok zor bir durum oluştururdu bu da Kenan Bey. Çünkü böyle bir durum kafanızın içinde bombayla yaşmak gibi bir şey. Ne zaman patlayacağı asla belli olmayan bir durum. O durumda fark etmiş olsaydık size ömür biçmekten başka şansımız olmazdı." Demesiyle Kenan'ın yumruk olmuş elleri titriyordu. O daha on sekiz yaşındaydı. Büyük bir şirketti daha yeni iflastan kurtarıp yükseltiyordu. Kardeşlerini babasından koruması gerekiyordu. Annesinin ihtiyaçlarını karşılaması gerekiyordu. Okulu vardı. Kenan'ın sorumluluğu fazlaydı. Bu kadar sorumluluğu varken bir de beyin tümörünün olduğunu öğrenmek ona balyoz etkisi etmişti.