Chapter 65
“ခြေထောက်အဆင်ပြေရဲ့လား”
သူတို့၏နှုတ်ခမ်းများမှာ ထိမိလုနီးပါးဖြစ်နေသည်။
“အာ အင်း အဆင်ပြေပါတယ်”
ဆာစီးနီယာသည် သူ၏မျက်နှာကို ဘန်နှင့်ဝေးနိုင်သလောက်ဝေးအောင်ထားကာ ဖြေလိုက်သည်။
“ဆာစီးနီယာ”
ဘန်သည် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မည်သို့လွှတ်ပေးရမည်ကို မေ့နေသကဲ့သို့ ဆာစီးနီယာကို လက်ထဲမှပင်မလွှတ်တော့ချေ။
ဆာစီးနီယာမလဲကျသည်ကို အသေအချာသိနေပြီးသော်လည်း လက်ထဲမှပင် အလွှတ်မခံပေ။ သူလက်ထဲတွင် ကိုင်ဆောင်ထားသည့် တခြားအရာအားလုံးကိုပင် လွှတ်ချလိုက်သည်။
ဆာစီးနီယာ လှေကားပေါ်မှပြုတ်ကျမည့်ပုံစံ ဖြစ်သည့်အခါတွင် ဘန်၏နှလုံးသားလည်း ပြုတ်ကျတော့မည့်သယောင်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ဆာစီးနီယာ၏သေးသွယ်သော ခြေချင်းဝတ်ကလေး၌ ထိုဖိနပ်များမှာ ပြုတ်ကျလုနီးနီးဖြစ်နေသည်။ ဆာစီးနီယာသည် ဂါဝန်ပွပွဝတ်ဆင်ထားသော်လည်း သူ၏ဆွဲဆောင်မှုရှိသော ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းများကိုပင် ဘန်သည်မြင်နေရသေးသည်။ သူ၏နူးညံ့သော အနီရောင်ဆံကေသာမှာ ကျစ်ဆံမြီးလေးများဖြင့် အလွန်ပင်လှပနေသည်။ သူ၏နက်မှောင့်သည့် မျက်တောင်ရှည်များ၊ တောက်ပနေသည့် ကြက်သွေးရောင်မျက်လုံးများ၊ ရှည်လျားသောနှာတံနှင့် အနီရောင်သန်းကာ ဖူးနေသည့်နှုတ်ခမ်းပါးတို့မှာ ယခင်ကထက်ပင် ပို၍ထင်ရှားနေသည်။ ဘန်သည် ဆာစီးနီယာအားကြည့်နေရင်း အသက်ရှုဖို့ကိုပင်မေ့နေကာ သူ၏စိတ်ထဲတွင် ဆာစီးနီယာကို မလွှတ်လိုက်နှင့်ဟုပင် အော်ပြောနေသဖွယ် ဖြစ်နေသည်။
ဆူညံနေသည့်ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ရုတ်ချည်းတိတ်ဆိတ်သွားပြီး ဆာစီးနီယာ၏ခြေချင်းဝတ်မှ ဖိနပ်များလှေကားထစ်မှ ကျဆင်းသွားသည့်အသံသာ ရှိနေသည်။ ဘန်၏ဘေးတွင်ရပ်နေသည့် အားချန်သာမက ကျန်ရှိနေသည့် အခြားအစေခံများသည်ပင် မမြင်လိုက်ပေ။ လှေကားထစ်မှဆင်းလာသည့် ဆာစီးနီယာအား မြင်တွေ့လိုက်သည်မှာ ဘန်တစ်ယောက်တည်းပင်။ ဘန်၏နှလုံးသည် အလျင်အမြန်ပင် ခုန်နေသည်။ ဆာစီးနီယာကိုကိုင်ထားသည့်အတွက် သူ၏နူးညံ့သော အသားအရေးများကိုပင် ခံစားမိနေကာ သူ၏ကိုယ်သင်းနံ့ကိုလည်း ခံစားလိုက်ရသည်။
