Haine ou amour (birdflash)

9

Uyandığım sırada başımın üstündeki kafa ile duraksadım, kimdi lan bu.. Ah.. Doğru hatırladım hatırlamaz olaydım.

Hızlıca kalktım yerimden.

Sinirlenmiştim nedensizce bana o kadar kötü davrandıktan sonra onunla yatmışmıydım?

O bana nefret cevabı verirken onu hala sevebiliyor muydum?

Yataktan kalktım ve üstüme temiz kıyafetlerimi giyip ayrıldım odadan.
Star ile karşılaşınca yavaşladım üzgün duruyordu ama ben şuan acayip sinirliydim.

Gururumu, onurumu bırakmıştım resmen!

"Robin be-"

"Kes sesini star şuan değil üzgünüm ama şuan değil sinirliyim zaten! "

Duraksamış ve geri çekilmişti zaten yere doğru düzgün basmıyordu birde kafamı kaldırıp onun o cırtlak sesiyle iki saat konuşacakmıydım hah siktir oradan.

Mutfağa girdim ve kendime bir tane kahve yaptım.
Telefonumu çıkardım ve batman'a bir tane mesaj attım.

'Odamı ayarlayın lütfen bay Bruce bir süre sizin orada kalacağım, teşekkürler. '

Mesajı gönderdikten sonra kahveyi bitirip yıkamadan tezgaha bıraktım.

Nedense uyandığımda yaptıklarım ve bana yapılanlar sinirimi alt üst etmişti herşeye sinirlenmiştim ve agresif davranıyordum.

Kuleden inmek için asansöre vardım sinirimden yerimde duramıyordum bu sinirimi atmam lazımdı.

Kapı açıldığı sırada flash geldi, "Robin sorun mu var seni uyandığımda göremedim ama? "

Sırıtarak sorduğu soruda gözlerinde resmen alay vardı.

Siktiğimin piçi.

"Seninle uğraşamam işim var git başkalarıyla seviş bugün aptal piç"

Flash anlık bir dumura uğrarken asansöre bindim ve aşağı indim. Doğum günümde süperman'ın bana aldığı motora baktım.

Beni çocuğu olarak görüyordu ve bana babacan bir tavırla yaklaşıyordu biraz sinirimi bozuyordu ama seviyordum onu babam gibi davrandığı için mutlu hissettiriyordu.

"Robin! "

"SİKEYİM NE VAR SABAHDAN BERİ ROBİN BU LANET ŞEHİRDEN BEZDİRDİNİZ BENİ! "

"Robin ben yani"

"HİÇKİMSEYLE KONUŞMAYA ÇAPINDA LANET OLASI ŞEHİRDEN DE SİZDEN DE KAHRAMANLIK İŞİNDEN DE HERŞEYDEN NEFRET EDİYORUM! LANET OLSUN SADECE RAHAT BIRAK BENİ! "

Sinirden ağlayacak duruma gelmiştim yıllardır bir lider gibi görülmemiştir dalga geçirmiştim dışlanmıştım nefret edilmiştim ailem öldüğünden beri hiçbirşey doğru düzgün gitmemişti amına koyayım!

Hayatımsa öz ailemden kalan bir tek anneannem kalmıştı o da hastaydı onu da kaybedersem gerçekten yıkılırdım.

Tek istediğim biraz sevgiydi, bieazcıkda olsa mutlu olmak sahte olarak gülmemek sevilmeyi hissetmekti.

Ama içime sıçmışlardı duygularımı sikip atmışlardı, ne yapacağımı şaşırmıştım resmen o kadar iğrenç hissediyordum ki ölmek istedim.

Sadece ölmek istedim.

Bazen annem bana

'Her hikaye mutlu bitmez derdi birine kötü birşey söylediğinde ve ne dediğini kavrayıp pişman olduğunda ağzımı sabunla yıkamak isterim, kendimi affedemezdim, kendinden nefret etmek ölmek isterdim.