Küllerin içinde ( Aşk serisi I)

Yorgun

" Solmuş bir çiçekti artık kalbimde"

Yazardan

Olmadık hayallere kapılmıştım ama şimdi yaptığım tüm saçmalıklar bana çocukça geliyordu benim ki hevesti kör kuyudan su beklemek gibi..

Sadece emin olmam gerekiyordu Hilal 'i benim ondan uzak durmam için mi kullanmıştı veya başından beri ikisinin dahil oldukları oyun muydu?

" Zühre?"

" Ben ilgilenmiyorum geç oldu gidip uyuyalım"

" Zühre, Karan abi.."

" Gülay biliyorum her şeyin farkındayım hadi iyi geceler canım"

Birine sarılmaya ihtiyacım vardı bu yüzden annemin kaldığı odaya çıkmaya başladım.

Karan peki neden Hilal'le evleneceğini açıklamıştı ki bunu tahmin etmek güç değil peki şimdi ne olucaktı?

" Anne gelebilir miyim?"

" Gel Mahi'm"

Oturdum yatağa annem gelip saçlarımdan öptü bana sarıldı başımı göğüsüne koyup dinlenmek istedim yorgundum düşüncelerimden kendimi tanıyamıyorum ben son zamanlardaki Mihrimah'yı tanıyamıyordum kimdim ben.

İlk defa annemin kollarına atmıştı kendimi hep sorunlarımı kendim hallederdim

" Geçecek bebeğim "

" Anne.."

" Şşşt her şeyi biliyorum Mahi'm"

" Anne ben çirkin miyim ki beni sevmiyor"

" Mahi gönül bu kördür görmez başkasını işte kara sevda dedikleri ilet. Kalbinde başkasına yer veremezsin imtihanın zor biliyorum"

" İmtihanım neden o"

" Kızım bu kaderindi yaşadın ve artık kendine gelmen lazım biraz da bırak kendini düşün ve emin ol kızım daha iyi olucaksın ben Karan'ın içini bilemem ama gözlerinde görüyorum o" dedi annem durdu bir müddet ve ekledi" Seni başka seviyor bunu biliyorsun sende"

" Kardeşi gibi mi sence?"

" Mahi'm Karan kendini gizliyor ve bu belli olmuyor gibi gelsede sana farklı hissediyor ve bana göre onu durduran şeyler var" evet anne onu durduran bir Rüyası var artık.

"Ama neden bunları bana yapıyor insanların lafıyla hareket ediyor"

" Bunu zamana bırak"

" Anne zamanın bana ilaç olucağına inanıyor musun?"

" Babanı kaybettikten sonra yaşayamam dedim sana tutundum sonra seni aldılar benden Dilbaz hanımla başedebilirdim ama savaşmaktan korktum bana soğukluğun bu yüzden biliyorum ama burda da kalamazdım töreye kafa tutan ben o zaman baban yok diye kendimi güçsüz hissettim zamanla ne kadar yanlış yaptığımı anladım" sesinden belli ağlıyordu ama benim teselli edecek halim yoktu annem kaçmayı seçmişti bende kaçacaktım ama kendimden....

Sabah avluda oturmuştuk kahvaltıya kadar odamdan çıkmamıştım zaten kimsede üstüme varmamıştı.

Karan ve Kenan sabahın erken saatlerinde Urfaya gitmişlerdi Koçeki aşireti ve Mardinin Botan aşireti birbirine girmişler Berçem hanımağa Devran ağayı vurmuş kardeşini korumak için.