PRINCIPESSA

Κεφάλαιο 14

Εύας POV

Αφού πέρασαν δύο μέρες μετά το άνοιγμα των σχολείων και τα πράγματα πηγαίνουν όλο και καλύτερα με την πρινς τώρα έχουμε διάλειμμα και είμαστε με την Αθηνά, την Ιωάννα και τη Μαριάννα στο παγκάκι μας.

Η Οδύσσεια έχει εφημερία και περπατάει γύρω από τις τουαλέτες

Τι όμορφη

Φοράει τη μαύρη της στενή φούστα και ένα άσπρο πουκάμισο με ζωγραφισμένα μαύρα λουλούδια. Τα μαλλιά της τα έχει αφήσει κάτω και έχει φορέσει το μαύρο της καλσόν και τα γνωστά τακούνια της.

Ωχ με κοίταξε

"Ε προφανώς καλή μου τόση ώρα που τη κοιτάς"
Ναι σωστό...

-Έγινε κάτι?  Με ρωτάει η Ιωάννα που ήταν η μόνη που με κοιτούσε ενώ οι άλλες δύο μιλούσαν

-Όχι όχι... Κάτι δικά μου...  Της λέω και μου χαμογελάει

Ξανά κοιτάω προς το μέρος της Οδύσσειας η οποία με κοιτούσε ακόμα και μου χαμογελούσε πονηρά

Της χαμογελάω και εγώ και αυτό γινόταν για 2-3 λεπτά

...

Είχε αρχίσει η τελευταία ώρα και πάνω που πήγαινα στη τάξη μου βλέπω τον Νίκο να βγαίνει από τη δική του και να πηγαίνει προς το γραφείο καθηγητών. Περνάω μπροστά από εκεί και βλέπω την Οδύσσεια μέσα στη τάξη.

Πρέπει να έχει μάθημα εκεί...

-Αθηνά??? Ακούς???  Μπαίνω στη τάξη και κάθομαι στη θέση μου

-Τι έγινε?

-Είδα τον Νίκο τσιτωμένο να πηγαίνει προς το γραφείο

-Τι έπαθε? Ξέρεις?

-Όχι, αλλά είδα την Οδύσσεια μέσα στη τάξη του

-Λες να του έκανε τίποτα η άλλη η σκύλα?!Να πήρε καμιά αποβολή?

-Έλα ρε τι να του κάνει η γυναίκα?! Μπορεί και να είναι άσχετη με όλο αυτό...

-Καλά αλλά πήγαινε να τη ρωτήσεις κάτι μετά! Στο ζητάω σαν χάρη σε παρακαλώ. Πήγαινε και ρώτα την έστω αν πήγε στο σύλλογο της φιλοζωικής που είναι σήμερα...

-Φυσικά και θα το κάνω!!! Θα πάω μεταα!!

Άντε ωραία θα περάσουμεε μεταααα

...

-Γεια σας κυρία Οδύσσεια.  Της λέω καθώς μπαίνω στο Β3 όπου ήταν μόνη της (όλοι είχαν φύγει)

Καθόταν στη καρέκλα της έδρας και σημείωνε κάτι στο τετράδιο της

Γυρνάει με κοιτάει για λίγη ώρα και χαμογελάει

-Γεια σου Εύα μου!!

-Ξέρετε τον Νίκο?

Γαμώτο δεν θυμάμαι το επίθετοοο

-Τον Νίκο???

-Ένα αγόρι με καστανά μαλλιά, απλό αντρικό κούρεμα, καστανά μάτια, λίγο αδιάφορος.  Τι της λέω θεέ μου?!?!??!? Τι μαλακίες λέω?!?!?

Κοιτάει στο πλάνο της τάξης με τα ονόματα των μαθητών

-Ο Κλελόγλου?  Μάλλον... Ναι???

-Ο Κλελόγλου.  Της λέω με σοβαρό ύφος

-Ωραία τι?

Ναι τι λέω?Τι λέω τώρα?

Αχ δεν μπορώ όταν τη κοιτάωωω

-Ξέρετε που πήγε?? 

ΧΑΧΧΑΧΑΧΧΑ ΤΙ ΤΗΣ ΛΕΕΕΩΩΩ?!?!?!?!?

Έμεινε λίγο (λογικό)

-Εεμμ...Σχόλασε...

-Όχι εννοώ αν ξέρετε αν πήγε σήμερα στη φιλοζωική..   Ντάξει κάπως το έσωσα

-Αα όχι δεν ξέρω

Πάω να φύγω και αυτή σηκώνεται απότομα από τη καρέκλα και έρχεται αργά προς το μέρος μου.

Με πλησιάζει...

Με πλησιάζει πολύ...

ΠΆΡΑ ΠΟΛΎ

-Τι τον θες?

Τα μάτια της είναι 1000 φορές πιο ωραία από κοντά... Θα λυποθημίσω... Δεν είμαι κάλα.. Νιώθω την ανάσα της...

-Εύα?

-Ναιι??

-Τι τον θές??

-Εε-ε...Ε-εγώ-ώ, ό-όχι, μια-α φί-ίλη μου...

-Ποια φίλη σου?

Πως τη λένε. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα τώρα. Έχω κολλήσει, έχω κοκαλώσει, έχω μείνει....

Αναι

-Α-αθηνά-ά. Δε-εν τη ξέρε-ετε...

-Μάλιστα...

Μείναμε η μία σε απόσταση αναπνοής από την άλλη και απλά κοιτούσαμε η μία την άλλη χωρίς να κάνουμε κάποια κίνηση... Τα μάτια της στράφηκαν στα χείλη μου, αλλά δεν έκανε κάτι. Μου φάνηκε σαν να περνούν ολόκληροι αιώνες...

Ξαφνικά χτυπάει η υπενθύμιση που είχα βάλει στο κινητό μου για να μη χάσω το λεωφορείο.

Γαμώ τη καντεμιά μουυυυυυυυυ!!!!!!!!!!

Γιατί τώρααααααα

-Εεεμ πρέπει να φύγω...

-Ααα οκευ... Καλό μεσημέρι...  Λέει και απομακρύνεται κοιτώντας στο πάτωμα

-Καλό μεσημέρι!! Α και συγνώμη για την ενόχληση κυρία Οδύσσεια...

-Ποια ενόχληση Εύα μου? Ποτέ δεν με ενοχλείς εσύ!!!

Θα αρχίσω να τσιρίζω!!! Αλήθεια είτε θα λιποθυμήσω και δεν θα καταφέρω να φτάσω μέχρι τη στάση είτε θα αρχίσω να τσιρίζω!!!! Και η ανάσα της!!!!!!!!!!!!!! ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!Δεν παίζει να το έκανεεεε!!! Δεν το έζησααα!!!Σαν όνειρο ήταν!!! Φαίνεται από χιλιόμετρα μακρυά πόσο πολύ την έχω ερωτευτεί, το νιώθωωωω!!!!!
Την θέλω...