Ölüme adım adım

Akıl Hastanesi (özel bölüm) PART 3

Akıl hastanesi 6. gün gece saat 2

Korku ölüm döşeğinde ki bir insanın tek bir mahlukatın ellerini tutmak için kalkması gibidir. Korku aşka benzerdir. Aşk da korkudur aşık olursan korkarsın, kaybetmek, çok sevmek, bir gün bitecek düşüncesi.. Daha önce hiç aşık olmamıştım. Olmak istemezdim, olmuş olsaydım da eminim ki unutmuşumdur. 

Hiç hala nefes alıyor olmanıza rağmen boğulduğunuzu hissettiniz mi? Ben şuan bunu hissediyorum. Birine aşık olup, ümit verip unutmak, korkunç bir şey. Kim bilir unuttuğum daha ne kadar korkunç şey vardı.

Ablam ve abimi merak ediyordum. Burada kalmak beni öldürüyordu. Soner vardı bir de. Anlattıkları çok kötü şeylere yol açabilirdi. Abimin düşmanları böyle insanlarsa bir gün ablama da zarar gelebilirdi, eve giren bir okul arkadaşıma da. Camdan dışarıda yağan yağmur akıtamadığım gözyaşlarım mıydı? 

"Ah Kamelya, tatlım biraz durgun gibisin, uyuyamıyor musun yoksa?" ne zaman girdiğini bilmediğim Emel hanıma döndüm.

"Evet uyuyamıyorum." diye mırıldandım. 

"Bu ilaçları içmelisin uyumak için." deyince kendime küfrettim içtiğimi görmeden gitmezdi. El mecbur yavaşça komodinin üzerindeki bardağa su koyup ilaçları yuttum. Yatağıma girdim ve kapı eşiğindeki Emel hanıma gülümsedim. Bu sahta gülümsemeyi atarken dişlerimin döküleceğini hissettim. Emel hanımda gülümseyerek çıktı. Ben düşüncelere dalamadan gecenin karanlığı beni derin bir uykuya esir aldı.

Akıl hastanesi 6. gün akşam saat 7

Dürtüldüğümü hissettim. Küfür ederek yavaşça gözlerimi açtım. Önce beyaz bir tavan, daha sonra yeşil gözler girdi radarıma. Hızla doğruldum, neredeydim? Bu kadın da kimdi? Yavaşça aklıma anılar doldu. İlaçla uyumuştum. 

"Öldün sandım neden bu kadar uyuyorsun?" diye işaret diliyle sordu Mira. 

"İlaçlar." diyerek kısa bir cevap verdim. Anladığını belirtir gibi kafasını salladı. Rüyamda o adamı görmüştüm. Kardeşimin katilini. Bana asılsız şeyler anlatmıştı, ne anlattığını hatırlamıyordum. Kafamı iki yana sallayıp saate baktım. 6 olmuştu. 

"Hadi yemeğe gidelim." diye mırıldandım. Mira kafasını salladı. Beraber yemek yedik. Duş aldım. İlaçlarımı içmediğim anlaşılmasın diye ezip suya attım. Suyu karıştırıp çiçeklere döktüm ve kitap okumaya başladım. 

2-3 saattir kitap okuyordum. Buradaki ilaçların zehirli olduğunu son günlerimi hatırlamadığım için anladım. Ölsem de içmeyecektim bir daha ilaçları. Yine sigara dalı vardı. Alıp kilitli kutuma koydum. Buranın giriş çıkışları vb. var mı diye Miraya sormak için ayağa kalktım. Odasının kapısını çalıp girdim. Oda boştu. Oda temizdi. Oda daha önce içeride yaşanmamış gibiydi. Mira gitmişti. Ama nedendi? Neden gitmişti? Küfür ederek odama girdim ve başımı yastığa koyup gözlerimi kapattım. Uyumazsam çıldırıp saçımı başımı yolacaktım. Yarın Emel hanıma sormam lazımdı. 

Merhabalar.

Özel bölümler kısa kısa olacak bu aralar yoğun olduğum için bölüm atamıyorum. Haftaya cumartesi veya cuma günü  yeni bölüm atmaya çalışacağım. 

Kamelya Soneri Emelin verdiği uyku ilaçları yüzünden unutuyor. Yüzünü de Dereni kanlar halinde gördüğü an geçirdiği krizler yüzünden..

Herkese iyi okumalar.