AŞK İRİSİ

1.BÖLÜM: KARŞILAŞMA

Merhabalar!! Bu benim ilk kitabım yazdıklarımda bir kusura varsa şimdiden özür diliyorum. Bana destek olursanız çok sevinirim:)) ❤️❄️

Keyifli okumalar...

Hızlı adımlarla fakültedeki dersime yetişmeye çalışıyordum. Normalde bu kadar geç kalkmam -uykum ağır olmasına rağmen- ama ne hikmetse biri sabah erken uyanmam için kurduğum alarmı kasten kapatmış.

Üvey annem bilerek ve isteyerek yapmış bundan adım gibi eminimdim, derse geç kalmam için bir kaç defa aynı şeyi yapmışlığı var çünkü.

Adımlarımı biraz daha hızlandırıp 15.00 otobüsüne yetişmem lazımdı, neyseki tam zamanında nefes nefese kalmış olsam da yetişebilmiştim.

Otobüse bindim başımı cama çevirip geçen arabaları izledim.

"Selam", duyduğum sesle gözlerimi devirdim. Tekin'in sesiydi bu.

Başımı ona çevirip samimiyetsiz bir gülüşle "selam" dedim. "Bu saatte otobüse bindiğinde göre geç kalmışsın derse." Akıllı çocuk nasıl anladın acaba?

"Aferin nasıl çözdün merak ettim?" Yüzündeki sırıtış gitmişti belliki söylediklerime bozulmuştu, hoş ben de bunu istiyordum

" Kızım daha ne kadar koşacağım senin peşinden? Görmüyor musun aşığım sana?"

Bıkkınca bir nefes verdim " Off Tekin bak bu konuyu milyon defa konuştuğumuzu biliyorsun. Ama sen hâlâ gelmiş seni istemeyen ve bunu kaç defa söyleyen birine aynı şeyleri söyleyip duruyorsun. Bunları ben duymaktan bıktım sen hâlâ nasıl aynı tempoda devam ediyorsun hayret ediyorum. Ve eğer bu konuyu hâlâ devam ettirmek gibi bir niyetin varsa yanımdan kalkmanı öneririm çünkü bugün modumda değilim haberin olsun."

Ağzına fermuar çekmiş gibi yapıp sessizce oturdu o da.

On dakikanın ardından Tekin'le beraber fakülteye gelmiştik, Allah'tan aynı sınıfta değildik.

Elimde kitaplarım hızlıca sınıfa doğru ilerliyorum taa ki omzumu birisine çarpana kadar. Hızlı gittiğim için bayağı sert çarpmıştım.

Kitaplarımın birkaçı yere düşmüştü, kafamı kaldırmadan telaşla "Ah özür dilerim isteyerek olmadı" yere eğilip kitaplarımı alacakken o benden hızlı davranıp kitapları alıp elime tutuşturdu ; bu ne hız koçum.

O kadar hızlı olmuştu ki yüzüne bile doğru dürüst görememiştim arkamdan hızlıca geçip gitmişti, ona tam seslenecekken dersim aklıma gelmişti ve hızlıca sınıfa ilerledim.

❄❄❄

Ders yarım saat sonra bitecekti ve ben hâlâ hocanın söylediklerine odaklanmaya çalışıyordum.

Kafam o kadar doluydu ki hocanın yüzüne bakıp arada kafa sallamakla yetiniyordum. Babam bu aralar çok gergin görünüyordu ne olduğunu merak edip duruyordum, ona sorduğumda da işle alakalı şeylerin kafasına takıldığını, benim de dert etmemem gerektiğini söylüyordu.

Bundan bir hafta önce mutfağa gideceğim sırada Ayten'in yani üvey annemin babamla konuşmalarını duydum.

"Hayatım bak böylesi Songül için de en iyisi olacak emin ol." Benim için en iyi olacak şey ne?

Babam düşünceli bir şekilde "O tek başına yapamaz oralarda Ayten tanıyorum ben kızımı. Yani benden uzakta... Ben de onsuz yapamam bunu en iyi senin anlamış olman gerekirdi."