Bölüm Şarkı Öneriler;
Ferman Akgül : İlelebet Aşk Bu Bende Ki
Sertap Erener : Zor Kadın
Demet Akalın : Evli Mutlu Çocuklu
____________________________________________________
Bahçede her şey ortaya çıktıktan sonra beklediğimin aksine Biyolojik annem de babam da beni bağrına çabuk bastı. Annem ilk başta yaptığı yakıştırmalar yüzünden yerin dibine girse de ve benden özür dileyip dursa da Kızmamıştım ki ben ona. Kızamamıştım. Babam o soğuk ve güçlü duruşunun aksine saatlerce ağlamıştı bana sarılarak. Sonra annemle birlikte abimin de bahsettiği şu meşhur kilitli odaya gittik. Benim ve ikizimin onca eşyası vardı. Bir de içinde benim olmadığım bir sürü fotoğraf...
Sonra annem kendi yaptığı bir sürü enfes yemek ile beni tıka basa doyurdu. Akşama kadar böreklerin birini getirip keklerin, kısırların birini götürdü durdu. Babam bir an için beni gözünün önünden ayırmadı. Ve tüm bunlar olurken de abim gururla arkasına yaslanmış sırıtıp duruyordu.
Öğleden sonra Yusuf ve Duru da bize katılınca ortam çok daha neşelendi. Akşama kadar harika saatler geçirdik. Nitekim gece yarısı eve dönme zamanımız gelince annem ve babamın benden ayrılması biraz zor oldu.
__________________________
Ertesi gün uyandığımda aklımda süper bir fikir vardı. Belki biraz erken olacaktı ama sevdiğim herkesi bir masanın etrafında görmek istiyordum artık. Bu günün pazar olması da büyük bir avantajdı.
Yan tarafıma döndüğümde Yusuf'un uyandığını ve beni izlediğini fark ettim. Elimi başımın altına koyarak ona gülümsedim ve,
-Günaydın. Dedim. Gülümseyerek,
-Günaydın ballım. Dedi.
Acaba bu adam sabah uyandığında ne kadar çekici göründüğünü biliyor muydu? Aklıma dolan yaramazlıkları hemen uzaklaştırmalıydım. Yoksa bu gün için planlarımı asla gerçekleştiremezdim. Bu yüzden başımı hızla iki yana sallayıp derin bir nefes aldım ve,
-Yusuf bu gün herkesi yemeğe çağıralım mı? Diye sordum.
-Olur güzelim çağıralım. Birazdan aşçıya söyleriz güzel yemeklerde hazırlar. Dedi.
-Hayır yemekleri ben hazırlamak istiyorum. Ama önce alışverişe gitmeliyiz. Dedim dudaklarımı büzerek. Sonra ekledim.
-Biz hiç ailecek alışverişe gitmedik dimi? Psikolog ailecek zaman geçirin demişti. Bu iyi bir fırsat olabilir.
-Evet olabilir. Dedi Yusuf beni onaylayarak. Sonra kollarını belime sarıp beni kendine çekti. Anlımdan öpüp kısa bir an kokumu içine çekti ve,
-O zaman kahvaltımızı yapıp markete gidelim. Diye fısıldadı.
Gülümsedim.
-Ama kahvaltıya inebilmemiz için beni bırakman lazım. Diye fısıldadım bende.
Huysuzca mırıldanarak kollarını gevşetti. Çıkmak için hamle yaptığımda ise tekrar sıkıştırıp kendine çekti beni. Ve sımsıkı sarıldı.
-Ama.... Dedim "a" harfini uzatarak. Kocaman bir kahkaha attı.
Tam bu sırada odanın kapısı gürültüyle açılınca yerimde sıçradım. Ancak Yusuf pek etkilenmiş gibi değildi. Alışık gibiydi. Gelen Duru olunca neden şaşırmadığını da anlamış oldum.
Duru yatağa zıplayıp gülerek bize baktı. Yusuf'la ne kadar yakın olursam o kadar hoşuna gidiyordu minik kuğumun. Oysa başka çocuk olsa kıskanır ve huysuzluk çıkarırdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUĞU GÖLÜ BALESİ
ChickLitAcının geri de kaldığı sıcacık bir aile hikayesine var mısınız? Bir baba, Dansa aşık bir kız çocuğu, Ve bir balerin... Yusuf, Duru, Ve Güneş... Huzur nedir bilir misiniz? Huzur Bir adam... Bir kadın... Bir çocuktur. Huzur derin bir nefes aldı...
