A Simple Etiquette (Serenity Series #1)

3

Join

"Inom pa." Mohan teased me like we are that close. Tanghali na kasi ako nagising with matching hangover pa.

"I can't believe that Solomon really allowed you two to drink that much." 'yon na ba ang pinaka mahaba niyang sinabi sa tagal naming magkakilala?

"Here, drink this." He handed me a cup of tea.

"It's his late gift for our debut since katatapos lang 'yon last five months and besides bestfriend mo dapat ang pagalitan mo kasi siya ang mas maraming nainom." I said while pulling a chair for me, na sa dining hall kami ngayon and why did he handed me a cup of tea? Hindi naman ako nag request sa kaniya ng cup of tea ah?

"I requested a cup of milk but I think namali nang rinig si manang and gave me a cup of tea. Sayo na lang." He explained cause I think bumakas sa mukha ko ang pag tataka. Humahaba na ang mga words niya ah. Nice.

"Is it to be simple or grand? Your debut." Ito na yata ang pinakamahaba naming conversation. "Simple but with elegance." I don't want it to be grand since I knew from the start nw kaunti lang ang a-attend. Kasi nga konti lang din naman ang in-invite.

"You? When is your birthday pala?" I prolonged the conversation. "8, same month as yours." My eyes widened, how embarrassing! I don't even know his birthday when we know each other for a long time. "I'm sorry pala. Hindi ko alam kahit matagal na tayo magkakilala." I apologized while looking at the floor.

"Not your obligation. I understand." He said after sipping on his milk.

"Oh hija gising ka na pala. Lasing na lasing ka kagabi. Naku bata ka." My cheeks reddened. "W-wala naman po akong ginawang nakaka hiya last night...right manang?"

"Wala naman hija. Tanungin mo na lang itong alaga ko dahil siya ang nag dala sayo sa kwarto mo." My eyes widened. What!? Sa dami ng kasama ko sa bahay bakit siya pa!? Argh how nice, another kahihiyan!

"Oh siya papasok na ako sa loob. Tawagin niyo na lang ang isa sa amin kung may kailangan kayo ha?" Hindi na ako nakasagot kay manang dahil nag la-lag pa ako utak ko. What did I do this time huh?

Napatingin lang ulit ako sa kaniya nang tumikhin siya. I cleared my throat. "A-ah...wala naman ako ginawang weird kagabi 'di ba?" I looked at him, hopeful. "Right?" I asked again when he did not answer my question.

Few seconds have passed pero hindi niya pa rin ako sinasagot at sumisimsim lang sa tea niya na parang wala akong tinanong. Aba! Ang bastos ha. Pasalamat nga siya at may ganito kagandang kumakausap sa kaniya.

"Wala naman bukod sa umiyak ka pagkatapos mo magsuka." He said like nothing. Umiyak? Sumuka? Ano ba namang buhay 'to oh. Now I am more embarrassed to him! Nakaka Ilan na 'ko!

"I'm so so sorry! I was drunk last night. Pasensya ka na..." Nahihiyang sabi ko.

"It's okay. Huwag mo na lang damihan sa susunod." Tumayo siya at tinignan ako. "Wanna come?" He raised his eyebrows.
"Saan?" Nagtataka kong tanong.

"What is this?" I asked Mohan, shocked from what I saw.

"Surprise"Sabi niya bago umalis. Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko. I can't help but to cry.

"L-lex" Mahina kong tawag sa bestfriend ko na nakatayo at nakangiti sa akin habang hawak hawak yung lego bouquet na naka box pa.

The set up was like we are going to picnic. Nandoon ang mga favorite food and drinks ko na nakapatong sa mat and the other mat has a Lego titanic, big telescope, painting materials, camera, drone, and a headphone on it. Tumakbo ako para yakapin siya habang umiiyak.