YOURS AND MINE||✔️

Chapter 48

The Audition of our band has been postponed due to my pregnancy. Idadag na wala kaming vocalist dahil buntis rin si Nilka.

The wedding of Nilka and Hanzo Has been announced . Kasalukuyang umalis silang lahat dito sa mansion. They are on their own condos. Habang si Nilka at Hanzo naman ay magkasama na ngayon sa iisang bubong.

It's been three days and  Zace is still at the hospital. Hindi siya pinayagang lumabas ng doctor dahil kailangan niyang magpahinga muna. I haven't been there though. Nandito lang ako sa mansion kasama sila Mommy.  

"Hindi mo ba pupuntahan si Zace roon?" My mom asked . Umiling ako, alam kong iiyak nanaman lang ako roon .

"It's okay I understand" wika ni mommy. Niyakap niya ako so do I.

"Do you want anything? I'm going out May gusto ka bang ipabili?" Tumango naman ako. Matagal ko ng gustong kumain ng Lacatan. It was a species of banana. Gustong gusto ko iyon!

"Lacatan mom, 5 Kilo po" wika ko. Napailing at napangiti naman si Mommy.

"Yun ba ang gusto ng baby na yan?" She said as he held my tummy. Hindi pa iyon malaki pero I already experienced some nausea and cravings but the doctor said that it was normal.

"Okay I got to go" wika ni mommy at hinalikan ako sa noo.

Maya maya ay biglang kumalabog ang pinto ng kwarto ko at iniluwa noon si Lia. Her face looks stressed.

"Oh my god ka! Why didn't you tell me that you're pregnant? At nasan ang Zace na yan?! Walang hiyang yun!" Bungad niya agad habang naglalakad patungo saakin.

"You're so loud" reklamo ko naman. Hinalikan niya ako sa pisngi at umupo sa tabi ko.

"Ikaw! Kung hindi ko pa tinanong ang kuya ko hindi ko pa malalaman!" Wika niya. Napangiti naman ako dahil kahit papano ay nag uusap pa rin sila ni Kuya.

"Why didn't you tell me? Parang hindi tayo Magkaibigan ha" May tampo sa boses niya.

"Pasensya na, nawala sa isip ko masyadong magulo kasi ang isip ko noon" mahina kong wika. Napayuko naman ako ng maalala ko nanaman.

"Are you okay? Tell me" wika ni Lia. My Tears flows in rush. I was restraining this for almost some days dahil ayokong magpahalatang apektado ako. Pero sa isang taong lang ni Lia .

Niyakap niya ako kasabay ng pag himas niya sa likod ko.  Hindi ako nagsalita ngunit patuloy pa rin ang pag agos ng mga luha ko.

I didn't say anything, my pain can't even be express through words. Words are not enough to explain my pain.

"We both agreed on Co-parenting" panimula ko. Humiwalay naman siya saamin at nagugulat na tumingin.

"Ano? He don't want to marry you?!" Mataas na boses na wika ni Lia. Umiling-iling ako I'm the one who made this.

"Ako, I'm the one who suggested it . It's better for the both of us" mahina kong wika . Napabuntong hininga naman siya sa narinig.

"Mahirap Lia, ayoko ng magtiwala" wika ko ulit. Malungkot na tiningnan niya ako ngumiti siya ng mapait bago magsalita.

"I get it, just be strong, not only for your but also for your baby" Wika ni Lia. Tumango ako as I mouthed the word thank you.

"Walang ng thank you, Thank you na ngayon noh! Gawin mo akong ninang niyan!" Wika ni Lia. Naikinatawa ko.

"Syempre, pero dapat May ninong na" I said. Bumusangot naman ang maganda niyang mukha at nag crossed arms.

"I can't find someone to love pa! Masyado kasing sinira ng kuya mo ang standard board ko kaya hindi tuloy ako makahanap ng iba!" Mataray niyang wika. Napailing naman ako rito.

Hindi niya pa rin pakawalan si Kuya. She's still wants him well I somehow get her, ganon rin ako lalo na kapag mahal na mahal mo ang hirap pakawalan.

We both look at the door in unison when it suddenly open. Naging malamig agad ang buong kwarto. Hindi ako nakapagsalita, I just look at the man who was wearing his smile but immediately fade away when he look at my emotionless face.

"Ahmmm hi! Pwede ba kitang makausap? Charriza?" Tanong niya. Tiningnan ko naman si Lia na ngayon ay masama ang tingin kay Zace. Bumuntong hininga ako at tumango ng bahagya.

"Aalis ako?" Tanong pa ni Lia. Tumango naman ulit ako. She stand up, at parang hangin na nilampasan si Zace.

When the door closed agad na lumapit saakin si Zace. Hinawakan niya ang kamay ko . Hindi ko siya tiningnan, hindi ko siya kayang tiningnan.

"Ahhh kumain ka na ba?" Tanong niya. Tumango lang ako habang nasa iba pa rin ang atensyon.

"May dala akong saging dyan , I heard that you want them gusto mo pag balat kita?" Masuyo at puno ng pagsusumamong wika niya. Umiling ako bilang tugon.

"Ahh ayaw mo?" Nagpakawala siya ng tawa ngunit puno iyon ng lungkot.

Tiningnan ko siya, His face was sad but when he noticed that I'm looking at him his face instantly light up.

"You finally look at me" May mga ngiti sa mga labi niya.

My heart aches as he continued speaking even though that I'm not speaking.

He tell me his plans about us and he apologized numerously but I didn't respond.

"Can I touch ? You?" Tanong niya. Hindi naman ako umimik nakatingin lang siya sa Tiyan ko ay parang kanina niya lang gustong hawakan.

May karapatan siya dahil anak niya rin ito. I slightly nodded my head as an answer.

"Thank you" masigla niyang wika.  He hold my stomach as if he would feel our baby there. Hindi pa nga buo ito.

Pero naiiyak ako na makita ang masayang mukha niya habang hinahaplos ang tiyan ko.

Why do you have to do that? Why did you cheat on me? Bakit mo ginawa?!

His tears fell down and I could watch it. Umiyak siya habang hawak ang tiyan ko.

Tumingala ako para iwasan ang paglaglag ng luha ko. I can't afford watching the man I love and the father of my child crying in front of me. Begging me to comeback but I know that I can't.

I can't risk to give him a chance again.

I can't risk because I knew that I'm the one who will be in pain again.

PHIANNEKIES °