Zapomniane Wspomnienie

Rozdział 1. Początek przygody!

Asim niestrudzenie przemierza gorące tereny Morza Piasków. Żar niemiłosiernie leje się z bezchmurnego nieba, a wiatr rzuca tumanami piasku we wszystkie strony. Poprawia on nałożoną na głowie niebieską, postrzępioną już od trudów podróży, chustę, z której to można zobaczyć błyszczące w świetle słońca niebieskie, wąskie oczy i bijącą od nich determinację mimo niesprzyjających warunków podróży.

- Cholerna pustynia. – klnie pod nosem, szczelniej owijając się peleryną, która łopocze na wietrze, a następnie kaszle od piachu, który naleciał mu do ust.

Kieruje się on na południowy zachód, gdzie ma znajdować się wąwóz prowadzący do granic Królestwa Talidii. Kupcy, których spotkał na trasie powiedzieli mu, że to właśnie tam będzie mógł pozwolić sobie na dłuższy postój, którego bardzo wyczekuje. Jest wyczerpany wielodniową wędrówką, ma ochotę na porządny posiłek, a nie sucharki i ciepła woda, która powoli mu się kończy, choć pijał ją dość rozważnie.

Przemierza jeszcze kilka kilometrów, aż w końcu zauważa skały, a gdy zbliża się jeszcze bardziej, wcześniej wspomniany wąwóz i roślinność, której oczywisty brak na piaskowym pustkowiu. Uradowany tym widokiem przyspiesza i dwie godziny później udaje mu się przejść przez wąwóz, który został specjalnie wyryty w tych skałach dla wędrownych kupców z północy i zachodu, którzy to poruszając się znanym na cały kontynent Szlakiem Bawełnianym, sprzedają swoje towary z całego świata w kluczowych dla handlu miastach, znajdujących się w wielu królestwach. Jednym z takich miast jest właśnie Baldon, do którego od razu wkracza. Witają go spękane mury zrobione z piaskowca i szarawo-drewniana zabudowa miasta, która może nie jest zbyt duża jak na standardy miast handlowych, ale za to jest pierwszym przystankiem dla wędrowców z pustyni. Pełno tu karczm i gospód chętnych przyjąć podróżników, a następnie pomóc im wyprawić ich w dalszą podróż.

Jest już późne popołudnie, gdy Asim dociera do miasta, ale mimo to na drogach czy też głównym rynku roi się od ludzi, a kupcy z różnych zakątków świata głośno zachęcają do kupna ich towarów. Przechadzając się wąskimi uliczkami, po których obu stronach znajdują się kolorowe stragany, wypełnionych zapachem mniej lub bardziej orientalnych dla tych stron przypraw, chłopak rozgląda się po nich, jednak jego głównym celem jest znalezienie porządnego i bardzo taniego jedzenia.

Trafia na rynek, na którym roi się od gildii, cechów oraz jadłodajni, po brzegi wypełnionych ludźmi. W wielu miejscach gra skoczna muzyka, słychać również śpiewy. Zwabiony wspaniałymi zapachami, Asim podchodzi do jednej z karczm i spogląda na jej ofertę wraz z cennikiem.

- Ile?! – wykrzykuje.

Asim potrafi liczyć tylko do tysiąca, a liczba jaką właśnie widzi przed sobą na pewno ją przekracza. Zaczyna przeszukiwać swoje kieszenie, w których znajduje 200 lotosów. Zdecydowanie za mało jak na oferowane tu ceny. Niepocieszony odchodzi, mając jeszcze małą nadzieję, że znajdzie coś, co mieści się w jego skromnym budżecie. Raz jeszcze spogląda na swój dobytek – niebieski szal, brązowa peleryna, śmiesznie mała ilość pieniędzy i katana z bardzo ostrym ostrzem, która jest jedyną wartościową rzeczą jaką posiada, lecz sprzedanie jej, aby się najeść nie wchodziło w grę, ponieważ był do niej za bardzo przywiązany.

Wzdycha ciężko i rusza w stronę innej wąskiej uliczki, gdzie zauważa szyld, na którym znajduje się nadziana świnia oraz jakiś napis, którego, z braku umiejętności pisania i czytania, nie jest w stanie rozszyfrować. Wydobywają się z jej jednak niebiańskie zapachy, które tylko zwiększają głód bohatera.

- Eh, no nic. Chciałem dobrze, ale nie mam wyjścia... - wzdycha chłopak i kieruje swe kroki w stronę karczmy.

Trudne warunki po raz kolejny w jego życiu zmuszają go do kradzieży. I choć mogłoby się wydawać, że Asim odczuwa żal z tego powodu, to wcale tak nie jest. Został wychowany w rodzinie złodziei, dla niego to codzienność i nic nie wskazuje na to, aby mogłoby się to w najbliższym czasie zmienić.