Jayline

3.

Het geluid van de meeuwen en de aantal toeristen dat uit de trein stapte dat is het eerste indruk dat Jayline had over Oostende. Ze vond het ouderwets omdat ze alleen wat oudere mensen zag, niemand van haar leeftijd. Maar ze zei dat gaat niet lang duren wanneer ik naar school ga. Maanden gingen voorbij en het was tijd dat ze naar schoolging, de eerste keer naar de middelbare school. En nieuw begin misschien een goeie of een slechte dat weet ze nog niet maar dat wil ze snel ontdekken. Met grijze boekentas stapte ze op de bus 6 een simpele bus van De Lijn. Maar nu dacht ze echt heek hard na. 'Wat als ze me raar gaan vinden, ik spreek geendialect.' 'Wat als ik geen vrienden kan maken?' Angst begon in haar te kruipen maar ze bleef moedig en ging stapte de bus uit. Enkele meters stappen en daar was het de deur van haar school ze twijfelde om naar binnen te gaan. Maar uit het niets kwam een meisje dat ineens zei 'Hallo, ik ben Alessia ik ga naar klas 1BS.

In welke klas zit jij?' Jayline antwoordde 'Hallo, ik ben Jayline en ik ga ook naar 1BS!' Blij gingen ze samen de school binnen. Een niet zo grote school met lockers, maar het was perfect voor onze Jayline. Alle eerste jaars moesten in een rijtje staan om een foto te nemen voor hun Smartschool, daar leerde ze ook een paar andere mensen kennen. Ze dacht dat er niets mis kon gaan en dat was ook zo. De eerste lesuren had ze veel ontmoetingsspellen gedaan. Ze voelde zich veilig in haar nieuwe klas. Toen het middag was ging de bel, grootste angst van Jayline kwam in haar hoofd 'Ik ga alleen eten zeker?' Maar hoe verbaaslijk dan ook toen ze bij de eetzaal was kwam er een meisje die ook in haar klas is zeggen tegen haar 'hey, ik ben Alina en ik zit ook in je klas, zou je het goed vinden om samen te lunchen voor het rest van het jaar?' In het begin vond ze het raar ze hadden elkaar nooit gesproken maar ze vond het vriendelijk van haar dus antwoordde ze 'Klinkt leuk'.

Weken gingen voorbij en Alina en Jayline waren nog altijd bevriend maat deze keer kwam er een meisje erbij Carla. Ze werden alle drie goede vriendinnen, wat leuk was omdat ze op schoolreis gingen naar een beter leren kennen uitstap. Wat ze nodig hadden om elkaar echt beter te leren kennen. Wat we nog niet hebben verteld is dat Jayline iets speciaals voelde voor een jongen genaamd Ben niet echt voor zijn uiterlijk in het begin maar uit eindelijk vond ze hem ook niet zo lelijk. Jayline wist dat ze het tegen haar twee nieuwe beste vriendinnen moest vertellen maar ze wist niet hoe. Toch deed ze het, ze zei met trotsheid 'Meiden, ik denk dat ik een crush heb op Ben' waar haar twee nieuwe beste vriendinnen heel verrast op hebben gereageerd. Maar Carla liep uit het niets weg, en Alina en Jayline liepen dus achter haar om te zien wat ze ging doen. Jayline zag dat ze naar Ben liep om te zeggen 'Hey, je weet toch Jayline die leuke meisje?'

Ben antwoordde verbaast met 'Ja, wat is er met haar?' Carla ging verder met 'Wel ze vindt je leuk en beter vraag je haar uit anders breek ik je nek.' Ben had bijna geen woorden maar toch antwoordde hij 'uhm, dankje om het te zeggen.' Jayline was zo beschaamd, hoe kon Carla zoiets doen. Misschien bedoelde ze het goed maar het is toch erg. Ze liep weg naar het toilet omdat ze even alleen moest zijn. Alina zei tegen Carla 'hoe durf je het gewoon zo zeggen tegen Ben, Jayline kon toch zelf beslissen wanneer ze het gaat zeggen?' Carla voelde zich een beetje schuldig dus gingen ze allebei naar het toilet om Jayline te troosten. Uiteindelijk ze Jayline dat het niet erg is. Het volgende school activiteit ging beginnen, en deze keer was het een spel per twee. Alina en Carla hadden een plannetje om Ben en Jayline samen te laten werken en het is hun gelukt. Want Ben vroeg aan Jayline 'Wel we zijn de enige over, wil je samen werken met mij?'

Jayline nam geen seconde om 'Ja!' te antwoordden, ze was blij maar ook heel verlegen omdat ze weet dat hem weet dat ze op hem is. Het spel was een vertrouwen spel. Waar 1 persoon geblinddoekt werd en de andere persoon de andere moest duwen om over een parcour te stappen. Jayline werd geblinddoekt en ze was heel nerveus want ze wist niet als ze hem kon vertrouwen, toch vertrouwde ze hem. Hij pakte haar aan haar schouders en duwde haar naar voren. Er waren zelfs grappige momenten toen Jayline tegen een ander persoon was gebotst, lachten Ben en Jayline zich plat. Het begon dus allemaal met een goede vriendschap waar Jayline hoopte dat daar meer van kwam. Eenmaal dat Jayline thuis was na die lange dag kreeg ze een berichtje. Niet van zo maar iemand maar van Ben die zei. 'Is het waar?' Jayline antwoordde met 'Wat?' maar ze wist best wat hij ging vragen. 'Is het waar dat je op me bent?' 

vroeg Ben. Met veel moed antwoordde Jayline 'Ja...' terwijl dacht ze na wat ze zou doen als hij niet op haar is. Maar gelukkig antwoordde Ben. 'Wil je dit proberen?' Tuurlijk zei Jayline 'Ja!' er zijn geen genoeg woorden om uit te leggen hoe Jayline zich voelde op dat moment. 'Mijn eerste vriendje' dacht ze met zoveel blijdschap. Ze ging naar school als de gelukkigste mens op aarde, en toen zag ze haar vriendje. Een jongen waar ze heel hardt van houdt waar ze een toekomst mee ziet. Dagen gingen voorbij en het voelde eigenlijk niet speciaal want ze zagen eruit als vrienden. Ze gaven nooit een knuffel het was echt alsof dat ze vrienden waren. Maar dat vond Jayline in het begin niet erg. De volgende dag was het de verjaardag van Ben, en Jayline had alles gepland. Het perfecte cadeau dat ze weet dat hem heel gelukkig gaat maken. Ze ging die dag dus naar hem en gaf ze het cadeau, hij opende het en was verbaasd en blij. 

Hem knuffelde haar en Jayline voelde vlinders iets nieuws dat ze nooit had gevoeld. Ze was gelukkig, en hoopte dat hij dat ook was. Na die speciale dag ging ze blij naar huis en dacht ze na hoe gelukkig ze is. De volgende dag was het een normale school dag, dat dacht Jayline tenminste. In het begin was het nog een leuke dag ook al voelde dat er iets mis was met Ben ze voelde alsof dat ze niet belangrijk is voor hem. Schooldag was voorbij en ze kreeg twee berichten 1 van haar moeder ende andere van Ben, ze besloot om eerst die van Ben open waar hij zei 'Jayline het spijt me maar ik denk niet dat ik deftige gevoelens voor je heb, eigenlijk heb ik nooit gevoelens gehad voor je. Ik wou gewoon je hart niet breken.' Waar Jayline op antwoordde 'Oh echt, dus dit allemaal was een leugen?' 'Nee, je bent iemand speciaal, daarom wil ik nog vragen of we vrienden kunnen blijven?'Jayline antwoordde met een 'Ja, okay' maar diep van binnen was haar hart gebroken, maar ze was ook een beetje blij dat ze voor het eerste keer voor één jongen heeft gehuild. Na dat was het weer normaal Jayline en Ben werden vrienden en zagen elkaar elke dag op school. Alles was tot nu toe perfect voor Jayline of eigenlijk toch niet ze mist haar vriendinnen uit Brussel ze dacht elke dag aan hun, en hoopte dat ze een beter leven hebben zonder haar.