my life

47 7 2
                                    

ჩემი ცხოვრება? ის ერთფეროვანია დილას სკოლა/უნივერსიტეტი შემდეგ კი სახლში ვბრუნდები,იშვიათად თუ გავალ გარეთ სასეირნოდ,მაგრამ ისიც მხოლოდ ხუთი წუთი.

მეგობრები არ მყავს უფრო სწორედ აღარ მყავს,ამ პერიოდში ხალხთან ჩემი ხასიათის გამო კომუნიკაციის დამყარება მიჭირს,დედაჩემის თქმით მე ბუნების შეცდომა ვარ,სასაცილოა არა?თავიდან მეც გამეცინა.

როცა სრულწლოვანი გავხდი ცალკე გადმოვედი საცხოვრებლად,დედაჩემს გაუხარდა თქვა რომ აღარ მოუწევდა ჩემზე ზრუნვა და ტყუილად დროის დახარჯვა,რომელი მშობელი ექცევა შვილს ასე?რათქმაუნდა ის.

როცა დედასთან ვცხოვრობდი ყოველთვის მეუბნებოდა:
"შენ ბუნების შეცდომა ხარ"
"ჩემი ახალგაზრდობა შენ შემოგწირე"
"რას გავხარ" "სახე რას გიგავს"
"ამას ჯობდა საერთოდ არ გამეჩინე"
"შენი ადგილი დედამიწაზე არ არის"
"შენს გამო მოკვდა მამაშენი" და
"შენ მკვლელი ხარ"

მეგონა წლების შემდეგ მისი დამოკიდებულება ჩემდამი შეიცვლებოდა,მაგრამ ამაოდ,მისიდან არასდროს მიგრძვნია სითბო,ის ყოველთვის ცივი იყო ჩემსმიმართ მაგრამ სხვა ბავშვებთან ძალიან თბილი,კეთილი,მზრუნველი და მოსიყვარულე იყო,მშურდა მათი,იმ პერიოდში მართლა მშურდა.

ყოველ დღე მიწევდა იმის ნახვა თუ როგორ მოყავდათ მშობლებს ბავშვები სკოლაში როგორ ეხვეოდნენ და გამოსამშვიდებელ კოცნას უტევებდნენ ლოყაზე,ზოგს შუბლზე,მათი ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მშურდა, არ ვიცი რატომ,მაგრამ მაინც მშურდა,ალბათ იმოტომ რომ მე არასდროს მიგრძვნია სითბო და სიყვარული საკუთარი მშობლებისგან.

დედა მამას გარდაცვალებას მე მაბრალის, რადგან...14 წლის ვიყავი როცა კალადბურთის შეჯიბრის ფინალი მქონდა,იმ დღეს მამამ წამიყვანა,არ უნდოდა რომ დამეგვიანებინა,
მაგრამ გზა საშინლად მოსრიალებული იყო წინა დღის ყინვების გამო,როგორც კი ხიდს მივუახლოვდით გვერდიდან დიდი მაგრამ არც ძალიან დიდი სისწრაფით პირდაპირ ჩვენი მიმართულებით წამოვიდა სატვირთო რომელმაც ჩვენი ხიდიდან გადავარდნა და წყალში ჩაყრა გამოიწვია,არ ვიცი იქედან ვინ,როგორ ამომიყვანა,მამაჩემის სხეული დღემდე არ უპოვნიათ.

რამდენიმე ნაიარევი მაქვს ხელზე და ერთი იარა,"სახის მარჯვენა მხარეს":

16 წლის ვიყავი როც ერთმა ბიჭმა მითხრა რომ ძალიან მახინჯად გამოვიყურებოდი და ამით ჩემ გამო "იქრინჯებოდა" მისი სიტყვები არ მესიამოვნა ამიტომ იმ დღის შემდეგ კეპი მახურავს სულ,მაგრამ ნაიარევს არც ისე კარგად ფარავს

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

16 წლის ვიყავი როც ერთმა ბიჭმა მითხრა რომ ძალიან მახინჯად გამოვიყურებოდი და ამით ჩემ გამო "იქრინჯებოდა" მისი სიტყვები არ მესიამოვნა ამიტომ იმ დღის შემდეგ კეპი მახურავს სულ,მაგრამ ნაიარევს არც ისე კარგად ფარავს...

ამ ნაიარევების გამო შეყვარებული/ბიჭი/ დამშორდა,ის ძალიან შემიყვარდა,მასთან ყოფნით თავს ბედნიერად ვგრძნობდი...

შევიყვარე არასწორი ადამიანი!

ვენდე არასწორ ადამიანს!

ვმეგობრობდი მასთან ვინამაც ზურგი მაქცია!

მიყვარდა ის ვინამაც დამცინა იარების გამო!

შევიყვარე ის ვინც ჩემი არ იყო!

ბედნიერი ვიყავი მასთან ვინც ჩემი არ იყო!

მიყვარდა ის ადამიანი რომელიც ნამდვილი ბოზი აღმოჩნდა!

He changed my lifeWhere stories live. Discover now