+18 yetişkin okurlar için uygundur.
O bu dünyanın en güzeli.
O gri gözlü bir seri katil.
O çocukların kahramanı.
O bir kimsesiz, herkesin aradığı bir kimliksiz.
O Gri.
O Ateş Atakanlı.
Ve o karanlık gecede her şey değişti.
Aşk ise bu denklemde en y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Belki bu cümleyi size sürekli kuracağım. Ateş ve Mavi Ateş Atakanlı'nın kitabı. Ateş ve Mavi'de mahvedilmiş bir hayatı okuyorsunuz. Zamanla anlam kazanacak, anlamlı geldikçe acıtacak çok şey var. Bu bölümden itibaren artık ipler tamamen kopmaya başlayacak. Ateş ve Mavi'de ikinci bir devir başlıyor.
Owsey, Thousands Of Summer Twilights
İyi okumalar!
Bedelini bütün dünyanın ödediği en tehlikeli hata nedir? Dahi bir seri katilin bedenini ve ruhunu yaralamak...
Ateş Atakanlı'ya bunu yapmışlardı. Ateş Atakanlı'nın bedeni de ruhu da yaralıydı. Bu zamana kadar aldığı her darbe onu güçlendirmişti ama bundan sonrası o yaralar sarılmadığı takdirde onu öldürecekti.
Bakışlarımı Ateş'e çevirdiğimde kulaklarım uğuldamaya başlamıştı. Daha önce böyle bir korku hissettiğimi hatırlamıyordum. Gözlerim o kadar hızlı doldu ki Ateş'in yüzü yaşların arasında bulanıklaştı.
"Mavi." dedi Ateş ve sadece adımı söylemesi bile ona acı vermiş gibi yüzünü buruşturdu. Kanayan kolunu arabanın kırık camından yavaşça çıkardığında gözleri hala yüzümdeydi. Bense gözlerimi bile kırpmadan koluna saplanan cam parçasına baktım.
"Ateş." dedim telaşla ve göz ucuyla Okşan'ın yanımıza geldiğini gördüm. Ayaklarının altındaki cam parçaları daha da dağıldı.
Başımı çevirip Okşan'a baktığımda yüzünün ruh gibi olduğunu gördüm ve yaşananları algılayamadığını odağını kaybeden siyah gözlerinden anladım. Bakışları Ateş'e çevrildi.
"Okşan." dediğimde düşüncelerim o kadar panik halindeydi ki bu panik bakışlarıma da yansıyor olmalıydı. "Ateş'e yardım et."
Bir gece ansızın hayatınızı mahveden bir insandan o hayatı kurtarması için çığlık çığlığa yardım istiyordunuz.
Buna da hayat diyorlardı.
"Kolum." dedi Ateş. Bunu söyledikten sonra dişlerini birbirine bastırarak nefesini serbest bıraktı. "Koluma cam parçası saplandı."
Okşan bakışlarını yeniden Ateş'e çevirdiğinde yaşananların yarattığı şok bir sis misali düşüncelerinden dağılıyor gibiydi. Gözlerini Ateş'in yüzünden sadece kolundan yere damlayan kana bakmak için ayırdı.
Korku içinde, "Neden bakıyorsun?" diye sordum. "Bir şeyler yap! Ambulansı arayamayız!"
Bu Ateş'i polise teslim etmekle aynı şeydi.
"Bir şeyler mi yapayım?" diye sordu Okşan ve sesindeki soğukluktan damarlarımdaki kanın çekildiğini hissettim.
"Siktir git." dedi Ateş. O sırada benim bakışlarım Okşan'ın gözlerinde takılı kalmıştı.
