Esila'nın 5 yıl önce aldığı kararla hayatı altüst olur.
Ama yazarın da dediği gibi:
"Hayatım altüst olur diye korkma nereden biliyorsun altının üstünden daha iyi olmadığını"
~ALINTI
"Zor olmuyor mu ?"
"Ah şu sorularını direkt sorsan da beni uğraştı...
Emre Amcayı uğurladıktan sonra bende odama geçmiştim. Normalde bu kadar erken çıkmazdı ama dışarıda işleri olduğu için bugün erkenden çıkmıştı.
Saat 10 da camiye gideceğimiz için daha 3 saatimiz vardı. Reyhan'da benim gibi odasına gitmişti. Büyük ihtimalle uyuyacaktı.
Bense spor yapacaktım. Aletsiz yapıyordum çünkü kaslarımın olmasını istemiyordum. Kendime kas yakıştıramıyordum.
9 yıldır düzenli olarak spor yapınca bu alışkanlığımı bırakmama kararı almıştım. Baba zoruyla spor yaptığımı zannediyordum. İlk başlarda öyleydi zaten. Sonradan alışmıştım ve artık vazgeçilmezim olmuştu.
Yaklaşık 30-45 dakika spor yaptıktan sonra soğuk bir duşa girdim. Duştan 10-15 dakikaya çıkıyordum. Su israfına fazlaca karşıydım.
Üstümü giydikten sonra yeni evim için internetten mobilya bakmaya başladım. Eşyalı bir eve taşınacaktım ama yine de birkaç parça eksik vardı.
Emre amca bana bütçe konusunda yardım etmişti. Ama onun verdiği parayı başka bir şeye harcamayı düşünüyordum.
5 yıl part time işlerde çalışmıştım. Hem okulu hem de işi aynı anda yürütüyordum. Evin faturalarını ben ödemek istemiştim. Emre Amca ne kadar karşı çıksa da en sonunda ikna olmuştu. Hepsini değil ama. Yarısını ödemeye ikna edebilmiştim. Dışardan bakınca salak gibi duruyordum. Bunu arkadaşlarım da söylüyordu. "Beleşten yaşa işte ne olacak" düşüncesi vardı akranlarımda.
Öyle olmuyordu işte. Kendimi beleşe alıştırırsam hep beleşi beklerdim. Beklentiler de insanı yormaktan başka hiçbir halta yaramazdı. Başkasının eline bakmamam gerektiğini iyi biliyordum. Kafama vura vura öğretilmişti.
Birkaç parça bir şey sipariş ettikten sonra saate baktım. Saat 9 olmuştu. Camiye gitmek için hazırlanmalıydık. Cami 15-20 dakika uzaklıktaydı.
Reyhan'ın odasına gidip onu uyandırdım. Biraz uğraştırmıştı ama en sonunda kalkmıştı.
Bende odama gidip hazırlanmaya başladım. Bugün siyah rahat bir elbise giyecektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şalımı da mavi renk bağladıktan sonra Reyhan'a bakmaya gittim. Kapıyı açtığımda iki elbiseyi almış sırayla üstüne tutuyordu. Benim geldiğimi görünce bana doğru dönüp " Sence hangisini giyeyim?" dedi. Birisi koyu yeşil birisi siyahtı.
"Sağdaki. Siyah olan. Siyah giy uyumlu olalım." dedim gülerek. Dediğimin üzerine sağdaki elbisesini askılıktan çıkarmıştı. O daha rahat giyinsin diye odadan çıktım.
Telefonumu alıp ayakkabılarımı giymeye gittim. Ayakkabılarımı giydikten sonra telefonuma bakarak Reyhan'ı bekledim. Çok bekletmeden o da gelmişti.
Birlikte apartmandan çıktık. Sohbet ederek camiye doğru adımladık. Biz talebelerden yaklaşık 10 dakika önce gelir onları beklerdik.
Camiye geldiğimizde avludaki bir bankta Berfin oturmuş kitap okuyordu. Nasıl odaklandıysa kitaba bizi farketmemişti. Reyhan benden ayrılarak Berfinin arkasına sessiz bir şekilde yanaşmıştı. Birden "Bööö" diye bağırınca olduğu yerde sıçramıştı Berfin.
