Wattys'2022&2021 Yarı Finalisti/WattpadFantasyTr Krallıktan Akan Asalet Kategorisi!💜
SERİNİN TÜM KİTAPLARI AYNI ÇALIŞMADADIR!
İnancın ve büyünün karıştığı topraklarda dört büyük yaratıcının kaderlerini değiştirdiği beş farklı kişi yaşıyordu. Bu beş...
Herkese Merhaba! Bölümü okuyanlar en azından kendilerini belli etmek amacıyla oy verebilir mi? Ayrıca yorum görürsem çok mutlu olurum. Lütfen varlığınızı belli edin, gösterin!
●EĞER GÜNCELLEME BİLDİRİMİ GELMİYORSA BENİ TAKİP EDİN! BÖLÜM DUYURUSU YAPIYORUM!
Yayın Tarihi: 31.07.2023 (22:50)
Bölüm Şarkısı: David Kushner- Daylight ·
✤
Lussamus Krallığı - Omae
Paiman
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lanet olsun!
Koşuyordum. Kurtulmak istiyordum, yanımdaki insanları kurtarmak istiyordum. Kamren'i, Negin'i, Azem'i, Dijan'ı. Onlarla bize zindan olan bu saraydan gitmek istiyordum. Hepsini kurtarabilir miydim? Evet! Ben Paiman'dım ve hep kazanırdım. Benim kazanmadığım bir savaş yoktu. Kaybederken bile kazanmasını bilmiştim. Şimdi de kazanacaktım. Önümüzdeki kapıya ulaşacak, Khahra'dan kaçacaktık. Omae bize kucak açardı değil mi? Kaveh, bizi yanına kabul ederdi herhalde. Etmese bile Tamerin yardım ederdi. Onun bana sırtını çevirdiğini düşünmüyordum.
Koşarken diğerleri önümüze geçmiş, kapıya ulaşmışlardı. Geriye ben ve Kamren kalmıştı. Kamen durmuş, soluklanıyordu. Duracağı yeri ne güzel bulmuştu, budala adam. Arkamızdan geliyorlardı. Bizi yakalarlarsa öldürürlerdi. Şu an durmanın ne yeriydi, ne zamanı. Ona kaşlarımı çatmıştım. O ise güzel ela gözleriyle beni süzüyordu.
Kapıyı işaret edip "Hadi, koşmaya devam edelim. Aksi halde bizi yakalayacaklar." dedim.
Kamren "Koşacak gücüm kalmadı, Paiman. Sen gitmek istiyorsan git."
"Olmaz, seni almadan bir yere gitmeyeceğim."
"Beni bu kadar çok mu seviyorsun? Gözlerim yaşardı." dedi. Kaşlarımı çattığım zaman gülmüştü. "Bakma, öyle. Gerçeği diyorum. Sen kendin dışında kimseyi sevmezsin."
"Seni sevdim, Kamren. Bunu çok iyi biliyorsun. Bildiğin bir şeyi sorgulaman kalbimi incitiyor."
Dudakları hafifçe kıvrılmıştı. Muzip bir şekilde bana bakıyordu. Yanıma gelmişti. "Hiç şaka sevmiyorsun, eğlenmeme izin vermiyorsun." dedi. Elini göğsüme koymuştu."Kalbinin varlığını biliyorum, sevgilim. Bana onu verdin ve hayatımın en değerli hazinesi oldu."
"Şimdi o hazineyi korumak için buradan çıkıyoruz. Beraber gidiyoruz. Bizi daha mutlu bir hayat bekliyor."
"Peki, gidelim. Yeterince dinlendim." dedi.
Onun bu tavırlarını anlamakta güçlük çeksem de şu an düşünecek değildim. Beraber kapıya doğru koşmuş, o kapıdan geçmiştik. En sonunda o lanet sarayı arkamızda bırakmıştık. Şükürler olsun! Kamren benimleydi, onu yanımda tutabilmiştim. Benimle kalmıştı. Diğerleri neredeydi? Herhalde önden gitmişlerdi, arkalarından yetişirdik. Şükürler olsun, 4 Yaratıcı'ya şükürler olsun. Bitmişti. Bundan sonra Kamren'le mutlu olacaktım. Lussamus'da güvende olurduk. Farzad'ın canını yakardım elbette bundan vazgeçecek değildim fakat şu an meselem sevdiğim herkesi kurtarabilmekti. Onları kurtaramazsam ömrüm boyunca taşıyacağım yük büyük olurdu.
