Το μονοπάτι της σιωπης

Άργησα;

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 5ο
Παρτ 3ο

Μετά από λίγο έφτασα στην δουλειά μπήκα μέσα άλλαξα ρούχα φόρεσα και ένα ψεύτικο χαμόγελο και ξεκίνησα την δουλειά. Αυτές τις μέρες οι ώρες περνάγανε πραγματικά τόσο αργά αν και έχουμε πολύ δουλειά λόγο χριστουγέννων. Όταν πια σχόλασα πήγα να αλλάξω αλλά με σταμάτησε η Μπέθανη λέγοντας μου.
Μπέθανη: Τι θα κάνεις σήμερα;
Ίριδα: Τι να κάνω Μπέθανη ότι κάνω κάθε χρόνο τέτοια μέρα.
Μπέθανη: Τίποτα δηλαδή. Ωραία θα έρθεις με εμένα και τον Άγγελο θα πάμε να βρούμε κάτι φίλους.
Ίριδα: Μπα, άστο καλύτερα μην σας χαλάσω και το κέφι.
Μπέθανη: Όχι δεν ακούω κουβέντα θα έρθεις μαζί μας, σε μια ώρα θα ήμαστε κάτω από το σπίτι σου.
Μου είπε και χωρίς να περιμένει απάντηση πήρε την τσάντα της και έφυγε σχεδόν τρέχοντας. Θα πάω λοιπόν δεν έχω να χάσω και τίποτα δεν μου κάνει καλό να είμαι συνέχεια μόνη μου ίσως γνωρίσω κι άλλα άτομα που θα με κάνουν να ξεχαστώ.

69

Αφού έφτασα σπίτι ξεκίνησα γρήγορα, γρήγορα να ετοιμάζομαι γιατί είχα λιγότερο από 40 λεπτά μέχρι να φτάσουν η Μπέθανη και ο Άγγελος, μόλις ετοιμάστηκα άκουσα το τηλέφωνο μου να χτυπάει ήταν η Μπέθανη οπότε πήρα την τσάντα μου και έφυγα από το σπίτι, μόλις βγήκα από την πολυκατοικία είδα το αμάξι του Άγγελου οπότε μπήκα αμέσως μέσα, αφού χαιρετηθήκαμε με τα παιδία ξεκινήσαμε αμέσως. Μετά από λίγο φτάσαμε σε ένα μπαρ όπου μας περίμεναν κι άλλοι φίλοι των παιδιών,παρκάραμε το αμάξι και μπήκαμε μέσα στο μπαρ όπου και πράγματι ήταν κι άλλα 5 άτομα εκεί είχε άλλες 2 κοπέλες και 3 άντρες, αφού μας σύστησαν είπαμε να παραγγείλουμε και αυτό κάναμε, λίγο αργότερα μας έφεραν τα ποτά μας. Η αλήθεια περνούσα πολύ καλά, τα παιδιά ήταν όλα πολύ ευγενικά, ο ένας από την παρέα η αλήθεια είναι πως με γλυκοκοίταγε κι όλας αλλά και εγώ δεν πήγενα πίσω, μου άρεσε αρκετά, ήταν ψηλός μελαχρινός με σκούρα καστανά μάτια. Εκεί που χόρευα με τα κορίτσια της παρέας ένιωσα ξαφνικά ένα χέρι να περνάει την μέση μου,

70

οπότε γύρισα να δω ποιός ήταν. Ήταν ο πέτρος, ο πέτρος είναι το παιδί από την παρέα που με κοίταζε από την ώρα που πήγαμε.
Πέτρος: Είσαι πολύ όμορφη, θα μπορούσα να έχω αυτόν τον χορό από εσένα;
Είπε με μια πολύ γλυκιά φωνή και άπλωσε το χέρι του μπροστά μου, εγώ δεν έχασα ευκαιρία του έδωσα αμέσως το χέρι μου και ξεκινήσαμε να χορεύουμε μαζί.
Πέτρος: Έχεις αγόρι Ίριδα;
Ίριδα: Η αλήθεια είναι πως μόλις βγήκα από μια σχέση που είχα για κάποιο καιρό.
Του είπα διστακτικά.
Ίριδα: Εσύ; Έχεις κοπέλα;
Πέτρος: Ούτε εγώ έχω κοπέλα και εγώ πριν από λίγο καιρό βγήκα από μια σχέση που είχα για χρόνια.
Μου είπε και συνεχίσαμε να χορεύουμε, η αλήθεια είναι πως διασκεδάζαμε αρκετά ήταν πολύ καλό παιδί με γλυκιά ψυχή και πάνω από όλα δεν μου έλεγε ψέματα για το ποιός πραγματικά ήταν. Μετά από ώρες είχαμε έρθει αρκετά κοντά για λίγο με είχε κάνει να ξεχάσω τον Αλέξη,

71

κάποια στιγμή ήρθε τόσο κοντά μου έγειρε το πρόσωπο του προς το δικό μου και πήγε να με φιλήσει, τον άφησα να το κάνει όμως ένιωθα άσχημα γιατί μπορεί ο Αλέξης να μου είπε τόσα ψέματα αλλά ακόμα τον αγαπώ και το κατάλαβα τώρα πως δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εκείνον δίπλα μου. Τράβηξα πίσω το σώμα μου και του είπα.
Ίριδα: Συγνώμη δεν μπορώ.
Και ξεκίνησα να περπατάω προς την έξοδο. Εκείνος είχε μείνει να με κοιτάει με απορία αλλά εκείνη την στιγμή το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ο Αλέξης. Εκεί που προχωρούσα άκουσα μια γυναικεία φωνή να με φωνάζει, αυτή η φωνή άνηκε στην Μπέθανη.
Μπέθανη: Στάσου Ίριδα που πας; τι έγινε;
Ίριδα: Συγνώμη αλλά πρέπει να τον βρω.
Μπέθανη: Ποιόν να βρεις Ίριδα, τι έπαθες;
Ίριδα: Τον Αλέξη, πρέπει να βρω τον Αλέξη. Τον αγαπάω Μπέθανη δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εκείνον.
Μπέθανη: Τότε τρέχα πήγενε βρες τον έρωτα σου.
Και αυτό έκανα. έτρεξα πήρα ένα ταξί. Όσο ήμουν στο ταξί έπαιρνα συνέχεια τηλέφωνο τον Αλέξη αλλά εκείνος δεν απάνταγε, μα γιατί δεν απαντάει.

72

Είπα από μέσα μου και αποφάσισα να του στείλω ένα μήνυμα το οποίο έλεγε '' Θα είμαι εκεί που έγιναν όλα για πρώτη φορά'' το έστειλα και άφησα το κινητό στην άκρη. Μετά από λίγη ώρα έφτασα, ήμουν στην Λίνδο στην παραλία όπου ήμασταν εκείνο το βράδυ. Κατέβηκα από το ταξί και περπάτησα μέχρι την άμμο όπου έβγαλα τα παπούτσια μου και τα παράτησα εκεί σε μια άκρη. Μετά από λίγο άκουσα μια φωνή να λέει
'' Άργησα;'' Γύρισα και ήταν ο Αλέξης, αμέσως έπεσα στην αγκαλιά του. Μου είχε λείψει πολύ η αγκαλιά του, τον άφησα μετά από αρκετή ώρα και του είπα.
Ίριδα: Συγνώμη για όλα, για τον τρόπο που σου φέρθηκα που δεν ήθελα να σε ακούσω, για όλα συγνώμη.
Αλέξης: Εγώ σου ζητάω συγνώμη αγάπη μου, δεν είχα σκοπό ποτέ να σε πληγώσω, είσαι ότι πιο πολύτιμο έχω στην ζωή μου.
Ίριδα: Ξέρεις έγινε κάτι απόψε που δυστηχώς αυτό με έκανε να καταλάβω πόσο σημαντικός είσαι για μένα.
Του είπα δειλά, φοβόμουν αρκετά για την απαντησή του.

73

Αλέξης: Δεν με νοιάζει τι έγινε αρκεί που είσαι εδώ μαζί μου τώρα.
Μου είπε γλυκά και έγυρε το κεφάλι του σε εμένα ενώ με φίλησε για άλλη μια φορά τόσο γλυκά, για άλλη μια φορά τα σώματα μας κούμπωσαν τέλεια.
Ίριδα: Σαγαπώ
Του είπα ενώ τον κοίταξα τόσο βαθιά στα μάτια.
Αλέξης: Σαγαπώ.
Μου είπες και εκείνος κοιτάζοντάς με, με τον ίδιο τρόπο όσο πυροτεχνήματα έκαναν την εμφάνιση τους στον ουρανό, αυτό σημαίνει πως τελείωσε αυτή η χρονιά και εγώ για πρώτη φορά μετά από χρόνια ένιωθα πραγματικά ευτυχισμένη. Αντίο λοιπόν παλιέ χρόνε καλωσορίζω τον καινούργιο έτοιμη να μάθω τι μου επιφυλάσσει.

74

Αυτά για σημερα💙
Περιμένω τα σχόλια σας
Τα λέμε εκεί 💙