SEVEN YEARS IS NOTHING

Гэнэтхэн үү?

Зүүдэн дунд орж гарах сэрүүлгийн дуунаар дуниартсан нүдээ арай хийн нээж алгуурхнаар цаг руу гараа дөхүүлнэ.

-Ээжээ би ахиад л хоцрох нь та сэрээхгүй яасан юм бэ?

Нойрноосоо сэрж ядан энэ тэрүүгээр дэвхцэн хам хум гэрээс гарна.

Гэрээс гармагц хөлийн хурдаараа л гүйн урдах замаа харж ядан золтой л уначихгүй явна.

Сургуулийн үүдэнд сөхөрч унах шахсан юм гүйж орон ангийн үүдээр шагайна.

Амандаа чимээгүйхэн "Багшаа орж болох уу?" гэхэд багш ч ойлгосон бололтой толгой дохино.

Хичээл дундаас орсон болоод ч тэр үү юу ч ойлголгүй дэмий л толгой дохисоор цагийг дуусгана.

Төгсөх анги болохоор хийх зүйл ч тэр бэлдэх хичээл ч их.

Найз нөхөд гээд байх юм тийм их байхгүй ч дотны минь хоёр найз бий.

Ойрд тэднийгээ тоох завгүй байсан учраас тэд минь их гомдсон байх.

Хичээлийнхээ хажуугаар ажил хийн сургалтынхаа төлбөрийн багахан хэсгийг ч болов хуримтлуулж ээждээ арай бага дараа болох гэж хичээнэ.

Хичээлдээ нээх их бэлдээд байдгүй ч гэсэн дүн минь ч чамлахаар биш бүгд аяандаа болчихно гэсэн бодолтой орхичихдог учраас одооноос бага багаар бэлдэж хүссэн сургуульдаа тэнцэх гэж хичээх болно.

Ээж минь намайг ганцаараа өсгөж байхдаа их ч юм үзсэндээ. Түүнийг нь мэддэг ч юу ч хийж чадахгүй нь харамсалтай ингээд ч болов багахан тус болсон нь дээр байх.

- Жа рим аа? Миний явуулсан хаяг руу 19:00 цаг гэхэд ирээрэй.

-Ээж ээ би ажилтай

-Ганц өдөр чөлөө авчих их чухал болохоор гэртээ эрт очоод цэвэрхэн хувцаслаад ирээрэй.

-Ээж гэхдээ-- байна уу? ээж?

Тасалчихаж байгаа юм байх даа. Заавал өнөөдөр байх даа ч яах вээ дээ.

Хэдэн өдөр ажилдаа очоогүй гэнэтхэн залгаад чөлөө авах гэсийн гэвэл шууд л халах байх даа. Үгүй ээ халагдчихсан ч байж магадгүй.

Ээжийн хэлсэнээр хурдхан л гэртээ очиж аятайхан гэсэн хувцасаа сольж өмсөөд бушуухан л тэр газар луу нь явна.

-Ээж яах гэж байгаа юм ?

-Ороод шууд мэнд мэдээрэй за юу. Чамайг хүлээгээд ороогүй байсан юм. Хөөрхөн байна миний охин.