Merhabalar arkadaşlar! 🤩
Öncelikle biliyorum, sizi çok beklettim ve size bir özür borcum var... Maalesef okul; sınavlar, bütler, staj derken hiç yazamadım.
Ama artık yeni bölümümüzle buradayım! Umarım yeni bölümü beğenirsiniz,iyi okumalar diliyorumm.🌹
Sınır; 50 vote 50 satır arası yorum.
Medyayla bölümün alakasını okuyunca anlarsınız.😉
————————————————————-
&
Beklemek... Ne zor şeymiş. Yazımı kısa ama uzunluğu kişiden kişiye göre değişen şey...Oysa ben kolay sanırdım beklemeyi. Ne de olsa bu zamana kadar hep beklemiştim, sabretmiştim. Abilerimin gelmesini beklemiştim mesela.. Gelmişlerdi de.
Gelmeyenler de vardı; umutsuzca bekleyip de gelmeyenler, gelmeyecek olanlar vardı, babam gibi.. Ama geleceğini bildiğim biri de vardı, Kağan...
Kağan gideli tam yedi ay olmuştu. Hislerimi ona açıklayamadan, ona açılamadan gitmişti. Keşke gitmeden önce onu son bir kez görebilseydim. Aklımdakileri, kalbimdekileri açıklayabilseydim. Şimdi öylece bekliyorum ve sabrediyorum. Her gün, her an acaba söyleseydim ne tepki verirdi diye düşünüyorum. Neden her şey bu kadar zor olmak zorundaydı ki?
Tabii her şey abim yüzünden olmuştu. İş için Dubai'ye göndermişti Kağan'ı. Gerçi kendisi gitseydi de yine bu kadar ayrılık bana fazla gelirdi. Ama neden Kağan gitmişti ki? Başka adam mı yoktu? Mesela Ege abim...
Fakat Ege abim bu aralar depresyonda. Aylin onu terk edip yurtdışına gittiği için kendisini odalara kapattı. Ama kendi düşen ağlamazdı değil mi abiciğim... Kıza milyon tane yalan söyleyip üstüne üstlük yediği naneler ortaya çıkınca Aylin kendisine okkalı bir tokat atıp gitmişti.
Doğrusunu söylemek gerekirse Aylin'e daha çok üzülmüştüm. Hayal kırıklığına uğramıştı ve üstelik hiç kimse Ege abime güvenmezken o güvenmişti. Çok güvenmişti ve hüsranla sonuçlanmıştı. Abimin şuan üzülmeye hakkı yoktu. Eğer üzülecekse kendisi için değil Aylin için üzülmeliydi. Ama Ege abim bencilin tekiydi maalesef. Aylinin peşinden gidip tekrar barışmak için yalvaracaktı ama Ediz abim onu durdurmuştu. Ege için değil Aylin için yapmıştı bunu. Çünkü biliyordu, kardeşi yine Aylin'i üzerdi...
Bir aydır evdeki herkes Ege abimle birlikte arabesk şarkılar dinliyordu. Benim bazen hoşuma gidiyordu ama artık dozunu kaçırmıştı. Arabesk zehirlenmesi yaşıyorduk resmen!
Kaç kadeh kırıldı sarhoş gönlümde
Bir türlü kendimi avutamadım
Evet yine başlıyoruz...
Yan odadan gelen seslerle hole çıktım. Aynı anda Emre ve Ediz abimin kapıları da açıldı.
"Yine mi lan!" diye söylendi Ediz abim uykulu sesiyle. Evet çünkü saat sabahın sekiziydi!
"Ne zaman bitecek bu çile, ne zaman?" diye yüzünü buruşturarak söylenen Emre abimdi.
Kaç gece ağladım böyle gizlice
Ne yaptımsa seni unutamadım
"Bence hepimiz toplu jiletleyelim kendimizi! Kurtuluş yok yoksa." diye söylendim. Hayır bir de Müslüm babayla birlikte kendisi de söylüyordu. Senin sesin güzel değil ki bir kere, sen kiim Müslüm babanın şarkısını söylemek kim?!
"Lan Yeter! Getirtme beni oraya!" diye bağırdı Ediz abim. Ama pek etki etmemişti anlaşılan.
Kim bilir kimler var şimdi kalbinde
Sen beni unuttun çoktan belki de
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EVE DÖNÜŞ
ChickLitParamparça olan bir aile; yapılan hatalar ve yalnız bırakılan genç bir kız. Kimdi suçlu? Kimdi haklı? Herkes kendi hikayesinin masumuydu, herkes kendine göre haklıydı. Yitip giden yıllar haklı ve suçlu aramıyordu, acımasızdı... Dört kardeşin birbir...
