ලන් චාන් !!! || WangXian Short Story || ✔︎

ලන් චාන්!!!

"ලන් චාන්!!!"

එදාත් වළාකුළු අසපුවට ලස්සනට අරුණෝදය උදා වෙලා, සීතල හුළං මුළු පළාතම සිසාරා හමාගෙන යන්න වුණ ලස්සන දවසක්.

ඒත්,

ජිංශියේ ඉඳන් වෙයි වූෂියෑන් කෑගහපු සද්දෙ උදේ පාන්දර හාවො හුරතල් කරන්න කැලේට ඇවිත් හිටපු ලන් වංජිටත් ඇහුණා.

"ලන් චාන්!!!! ඉක්මනට මොන දීපංකරේකින් හරි ඇවිත් මාව බේරගන්නවා මනුස්පයෝ!" තමන්ගෙ ආදරණීය වෙයි යින්ග් මෙහෙම බෙරිහන් දෙන්නෙ මොකද කියලා යාන්තමට අනුමාන කරපු වංජි වඩාගෙන හිටපු හාවාවත් බිමින් තියලා කඩාගෙන බිඳගෙන දුවන් ගියේ ජිංශිය දිහාවට.

"ලන් චාන්! මේ යස්ස පැටියගෙන් මාව බේරගන්න හත්වලාමේ!" වන්ජි ජිංශිය දිහාට දුවගෙන එනකොට වූෂියෑන් ජිංශියේ දොරක් බාගෙට ඇරලා ඒ හිස්තැනෙන් එළියට එයාගෙ චෙන්චින් බටනළාවත් දික් කරගෙන හිටියෙ හරියට මහසෝනා දැකලා වගේ.

"බුහ්! බුහ්!" ඒ සද්දෙ ඇහුණ ගමන් වංජිට නිකන්ම ජිංශියේ පැත්තකට ඇස් දෙක යැවුණා.

"මං හිතුවා." කට කොණකින් හිනාවක් මතුවෙන්න ආවත් ඒක නවත්තගත්ත වංජි ඒ සද්දෙ ආපු පැත්තට දිවුවා.

"ඒ ෆෙයරි! යන්න කිව්වම අහලා. ඔයා අර බයගුල්ලව බය කරනවා." මේ දිව්‍යමය බල්ලා වළාකුළු අසපුවේ පදිංචියට ආපු දවසෙ ඉඳන් මේ වෙයි යින්ග් හැම උදේකම වගේ ඔය විදිහට බෙරිහන් දෙනවා.

වෙනදනම් වන්ජි වූෂියෑන් අවදි වෙනකන්ම ජිංශියෙන් එළියට අඩියක්වත් නොතිබ්බෙ බැරිවෙලාවත් වූෂියෑන් ඇහැරුණාට පස්සෙ ෆෙයරි නිසා බෙරිහන් දෙන හැටි අහන් ඉන්න බැරි නිසා.

ඒත් අද ලස්සන දවසක්ය කියලා හිතුණ නිසා පාන්දර පහයි දහය වෙද්දි වන්ජි එළියට බැස්සෙ එයාගෙ ආදරණිය වෙයි යින්ග් වෙනුවෙන්ම වළාකුළු අසපුවේ හදවපු සියපත් පොකුණෙන් සියපත් බීජ පිරුණු සියපත් දඬු ටිකක් අරන් එන්න කියලයි.

ඒත් වන්ජි එහා මෙහා වුණ එක තත්පරේ⁣ට අර සක්කිලි බල්ලා වූෂියෑන්ට කරදර කරන්න ඇවිත් තියෙන හැටි විතරක්.

"ලන් වන්ග්ජී!!!" ෆෙයරි ජිංශියෙන් එළියට අඩිය තියපු එක තත්පරේට ජිංශියේ දොරත් මහ හයියෙන් ඇරගෙන වූෂියෑන් ආපු විදිහටනම් වන්ග්ජිට තේරුණා මේ ඉන්නෙ එයාගෙ ආදරණිය වෙයි යින්ග් නොවෙන බව. ඔව් දැන් ඉන්නෙ මාරාවේෂ වෙච්ච යීලිං කුලදෙටුවා!