DANGEROUS MAFİA

2)ARABA KAZASI

MERHABA ARKADAŞLAR <3
HİKAYEMİMOKUYUP DESTEKLEYENLERE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM
OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN
SAĞLICAKLA KALINN♡♡
########
Sonunda okul bitmiş annemi kapının önünde bekliyodum.
İyi insan lafın üstüne  gelirmiş.
JUNGKOOKTAN

"Anneee~"
BAYAN JEON
"Oğlumm. Nasılsın bakalım olulun nasıl geçti."
JUNGKOOK
"Güzeldi anne herzamanki gibi."
Annemle normal bi konuşma sürdürdükten sonra
arabaya binip yola koyukduk.
YAZARDAN
Herşey gayet güzel gidiyodu.
Fakat birden karşılarına çıkan kamyondan sonra
herşeyin iyi gidiceğeni düşünmüyodu.
Ki pekte haksız sayılmazdı.
Annesi komyon birden çıkınca onlara doğru gelen
kamyona çarpmamak için sola çevirdi direksiyonu
ama ne yazıkkı herşey nafileydi.
O kamyonla çarpışmayı engelleyememiş daha sert
bir çarpışma oluşmuştu.
JUNGKOOK
Araba sonunda artık sallanmuyordu.
Anneme bir şey olmamış olmasını dileyerek
soluma baktım.
Fakat hiç beklemediğim bir şeyle karşılaşmıştım.
Annemin yüzü kanlarla doluydu.
Yüzünün heryerine cam parçaları batmıştı.
O an karşımda gördüğüm manzarayla kendimi daha fazla tutamamış ağlamaya başlamıştım.
Anneme sesleniyordum fakat herhangi bir cevap yoktu.
Annem sağa çekmeye çalışırken sol taraf arabayla daha fazla çarpıştı.
Ve bu yüzden annem benden daha fazla zarar aldı.
Göz kapaklarım yavaş yavaş ağırlaşmaya başlamıştı
gözlerimi açık bırakmak çok zordu etradımızdaki
sesler yavaş tavaş uğultuya dönüşmeye başlamıştı.
Sanırım bilincimi kaybediyodum.

××××××××

JUNGKOOKTAN
Vücudum heryeri sızlıyodu. Özellikle sağ kolum fena sızlıyodu.
Etrafımdaki sesler yavaşca netleşmeye başlıyodu.
Gözlerimi aralamayı çalıştığımda ilk defa başarızıs olmuştum ama ikinci kez biraz zorlamayla gözlerimi açmayı başarmıştım.
Yüzümü yana çevirdiğimde yanı başımda ağlayam
jimin ve hoseok u gördüm onların bu haline her ne kadar acımış olsamda benim için endişelenmiş olması biraz hoşuma gitmişti.
Sonra başıma gelenleri hatırladım yavaş yavaş şuan
kaza yaptığımızı ve hastanede olduğumuzu biliyordum.
Bi dakka bi dakka
ANNEM
ANNEM DERDE
Hızlı bir şekilde bücudumdaki sızıları umursamadan
bir hışımla olduğum yerde doğruldum
JUNGKOOK
"Annem,annem nerde?" İkiside sessiz kalmıştı sessiz kalmaları yetmiyomuş gibi başlarınoda aşşağıya eğmişlerdi. Bunu yapmaları anneme bişey olduğunu düşündürüyordu bana.
Annem nerde dedim!
Bu kez bağırarak konuşmuştum. Aniden bağırarak konuştuğum için ikiside irkilmiş ve bana bakmışlardı.
Az önce ben uyandığımda akmayı bırakan göz yaşları
daha hızlı ve daha şiddetli bir şekilde akmaya başladılar.
Bu durum beni daha fazla korkutuyor ve endişelendiriyordu.
Sonunda jimin ağzını aralayıp konuşmaya başlamıştı.
JİMİN
"Jungkook, kookum bi sakin ol. Anlatıcam sana herşeyi. Sakin ol biraz."
JUNGKOOK
"Jimin noldu sen böyle konuştuğun zaman kesin bi şey vardır. NOLDU, NOLDU ANLATSANAA!!"
HOSEOK
"Jungkook! SANA SAKİN OL DİYORUZ!
ANLAMIYOMUSUN. ANNEN ÇOK FAZLA ZARAR GÖRDÜ VE ACIYA DAYANAMAYIP VEFAT ETTİ!!"
Hoseokyn bu dediğine alayla gülüp inanmamıştım.
JUNGKOOK
"Tchh saçmalama inanmamı beklmiyosun herhalde."
Hoseok genelde bunun gibi korkunç şakalar yaptığı için inanmamaıştım ama jimin konuşunca herşey alt üst olmuştu.
JİMİN
"Jungkook hoseok bu sefer ne yazıkkı doğru söylüyo.
Bu senin için çok zor biliyorum. Ama elden bişey gelmiyo. Elümizden bişey gelmediği için gerçekten çok özür dileriz."
Şiddetli bir şekilde ağladığı için konuşmasını sürekli hıçkırıkları bölüyodu.
Jimin herzaman doğruyu söyleyen bi.arkadaşım olmuştu her ne kadar doğruyu söylüyo olsada ona
inanmak istemiyodum hemde hiç inanmak istemiyorum
JUNGKOOK
" Jimin sendemi... nolur şaka yaptığınızı söyle annemsiz ben bir hiçim.
Bunu sizde çok iyi biliyosunuz...
Bende ağlamaya başlamıştım şaka olmadığını bende biliyordum ama belki diye bir uzum etmiştim.
Ama jiminle hoseok sessiz kalınca tüm umutlarım sönmüş daha fazla ağlamaya başlamıştım.
Kalbim acıyodu hemde çok fazla.
YAZARDAN

Jungkook elini kalbine götürüp tuttu belki acısı diner diye sert bi şekilde vurmaya başladı bu sıradada ağlayışları dahada fazla artıyordu her saniye, her dakika. Ama bu acı gitmiyoduki. Ne yapsa yapsın gitmiyodu hemde hiçbir şekilde.
Jungkookun bu halini gören arkadaşları onun için çok üzülüyorlardı çünkü jungkookun annesine ne kadar bağlı olduğunu adları kadar iyi biliyolardı.
Sonra jungkookun sakinleşmek yerine daha da fazla kendine zarar vermeye çalıştığını görünce ona sakinleştirici vermesi için hemşireyi çağırmışlardı.
JUNGKOOK
"İSTEMİYORUM SAKİNLEŞMEK İSTEMİYORUM BIRAKIN BENİ ANNEMİN YANINA GHİDİCEM ! BIRAKIN BENİ NOLUR nolur bırakın lütfen...lütf-"
Hemşireler direk devreye girip jungkooku yatağa yatırmış ve ona sakinleştirici vermişlerdi.
Sakinleştircinin etkisiyle jungkookun bağırışları yavaş yavaş yok olmaya başlamıştı. Durmak bilmeyen göz yaşları artık inmiyodu. Be jungkook sakinleştiricinin
etkisiyle uyumaya başlamıltı zorla da olsaa uyutmuşlardı ilte onu elinden hiç bir şey gelmiyodu artık annesi olmadan ne yapıcağını da bilmiyordu.
Çünkü jungkook annesi olmadsan kendini bir hiç sayıyodu.
°°°°°°°°°°°°°°
ARKADAŞLAR NOLUR OKUYUN ŞUNU DAHA YENİ YAZMAYA BAŞLADIĞIM İÇİN GÜZEL YAZAMAYIYORUM AMA ŞİMDİDEN BU HİKAYEYİ OKİCAKLARDAN TEŞŞEKKÜR EDERİM.<3
YORUM YAPMAYI VE OY VERMEYİ UNUTMAYIN!!
SAĞLICAKLA KALINN♡♡♡