Three week na mula nung wala si kitkit sa tabi ko, buti nalang meron sina vj at dilan. Kung wala lang siguro sila pinaglalamayan na sana ako ngayon dahil diko na alam ang ginagawa ko.
"Jay pwede matulog kana, look your eyebags it's so dark..." saad ni vj..
"Kahit man gustuhin kong matulog hindi ako makakatulog. You know why, everytime i close my eyes si Keith agad ang nakikita ko.. He's smiles, his body, yung kamay niyang laging naka hawak sa ari ko yun lahat yung nakikita ko pagpumimikit ako. i miss him so much, I really really want to kiss him, to touch him. Kung alam ko lang na diko na siya makikita sana pinagbigyan ko nalang siya noon.."
"But he's pregnant.."
"Yes i know pero ngayon, asan yung baby namin?? Pinatay to.. i killed my own child vj.." iyak kong wika..
"No, don't blame your self. Dimo naman sinadya yun eh, kitkit will understand that, kung nagising lang siya noon siguro di niya yun gugustuhing iwan ka niya."
"Musta na kaya ang wifey ko.. kumain na kaya siya? Tumatawa na kaya siya? O nakakatulog ba siya ng mabuti?.." tanong ko sa kawalan..
"You always ask that to him even he don't hear it, pero ang sarili mo dimo matanong kung kamusta kaba, dimo man lang masabi sa sarili mo kaylangan kong kumain, i need to sleep , kaylangan kong magpalakas para sa wifey ko.. ganun pero dimo matanong sa sarili mo.. ano yan pano kung uuwi dito si kitkit tapos patay na yung uuwian niya.." wika ni dilan..
"Hindi na yun babalik dito you know his family. Once na sinabi nilang dina siya pupunta dito, hindi na yun pupunta.."
"Kahit na, kailangan mo paring alagaan ang sarili mo. Isang linggo kanang walang kain, wala Kang masyadong tulog, pano na ang buhay mo." Dilan's said..
"Si Keith ang buhay ko dilan, siya lang ang nagpapasaya sakin.. kahit lagi niya akong ginagalit, pero you know what alam na alam niya kung paano ako pasiyahin. Konting halik lang ok na,masaya na ako.."
"Kaya nga dapat alagaan mo yang sarili mo para dika ipagpalit nun.. pano kung makikita ka niya na ganyan ang sarili mo ang payat, ang haba ng balbas, ang haggard.. pano ka nun babalikan.."
"Dilan kung mahal ako nun, babalikan niya ako kahit anong itsura ko, and i know he loves me so much.."
"Then you need to eat, you need to fixed your self.. wag mong hayaang yakapin ka ng depression.. we are always here, your friends.."
"I know, i promise I'll fixed my self but not today.."
"Kaylan sa susunod na araw, susunod na linggo, susunod na taon? Kaylan bro?"
"Please not now dilan. Miss ns miss kona ang wifey ko.." ani ko na mas lalong nag pa luha sa mata ko..
Weeks past:
I can stop crying, Hanggat sa di ako makaramdam ng pagod iyak lang ako ng iyak. Pano na ito ni hindi ko alam kung ok na ba si Keith, kamusta kaya ang baby namin wala na kaya talaga siya.. and for the very first time nakatulog ako feel ko nasa tabi ko si kitkit i feel his body is warm breath and his beautiful smile.. feel ko magkatabi kami..
I slowly open my eyes pero sa pagmulat ko parang nagising lang ako sa katotohanan na wala na talaga ang Wifey ko, wala na ang kitkit na addict sa pagkalalaki ko..
while I was in the bathroom I looked in the mirror and I saw myself different than before, hindi ito yung mukha ng tantan na kilala ko..
"Ngayong wala kana Keith, paano ko sisimulan ang lahat ngayong wala kana magsisimula nanaman ba ako sa kauna unahan?" I wispered.
Muling nagsilaglagan ang mga luha ko na akala mo bay wala ng bukas.. "why?? Bakit ako nahuhula ng ganto!!!" Sigaw ko habang pinupunasan ko ang mga luha ko.. "Please kung dikana babalik, please I'm begging you, umalis kana sa isip ko.."
