kıyamet emrinizde | sope

D-100

"Nasıl yani tedaviyi kabul etmiyor musunuz?" dedi genç oğlanın karşısında ciddiyet ve şaşkınlıkla karışık gözlerle bakan doktor.

"Ameliyat olursam sadece bir yıl daha yaşayabileceğimi söylediniz. Ayrıca masada kalma ihtimalim de oldukça yüksekken beynimdeki tümörle uğraşmak istemiyorum."
Biraz önce yaşamak için son üç ayının kaldığını öğrenen kahverengi saçlı çocuk ne düşüneceğini bilemiyordu. Çok da yıkılmamıştı bu haber karşısında. Sadece geride kardeşini ve en yakın arkadaşı Jungkook'u bırakacağı için üzgündü. Ailesinin gidişinden sonra kendisinin de gidecek olması kardeşini epey yaralayacaktı. Galiba şu anlık kimseye söylememesi en iyisiydi.

"Yine de tekrar düşünmenizi öneririm çünkü bu üç ay da sizin için kolay geçmeyecek sürekli acı çekeceksiniz hastanede yatmanız ve gözlem altında tutulmanız daha mantıklı."
Normalde Doktor Namjoon ölümcül hastalığa sahip hastalarına bu tür konularda ısrar etmezdi ama Hoseok onun için ayrıydı. Doktor aynı zamanda bir internet sitesinde yazarlık yapıyordu. Hoseok'un editör olarak çalıştığı şirkette...

"Teşekkürler ama saçlarımı seviyorum!"
dedi sahte bir gülümsemeyle hasta çocuk. Ortamı yumuşatmaya çalışıyordu. Sonra hızla konuşmaya devam etti.
"Doktor bey ya da Yazar bey mi demeliyim galiba Yazar bey desem daha doğru olacak çünkü buraya son yazınız hakkında konuşmaya da gelmiştim."

"Namjoon de Hoseok. Hem uzun zamandır birbirimizi tanıyoruz hem de aramızda çok büyük bir yaş farkı da yok."
Aradaki resmiyeti sonlandırmak istemişti çünkü karşısında duran oğlanın çok az bir vakti kalmışken onunla bu kadar uzak olmasına gerek yoktu aksine ona destek olmalıydı.

"Tamam o halde. Namjoon son yazın çok beğenildi sen de farkındasındır. Tüm okurların heyecanla yeni yazını bekliyor. Diyorum ki bölüm yazma sıklığını artırmaya ne dersin? Tüm yorumlar RM yeni bölüm at isyanlarıyla doldu."
Namjoon'un yazarlık yaparken kullandığı takma ad RM'di. Ve evet son hafta attığı bölümle ilk 10'a yükselmişti.

"Bu aralar çok da yoğun değilim kabul ama bir şartla."
Hoseok dudağını büzdü ne isteyebilirdi ki ondan?
Daha fazla para? Daha çok ün? Daha iyi koşullar?
Daha fazla düşünmeden sordu.

"Şartın nedir?"

"Kendine dikkat edeceksin Hoseok. Ara sıra kontrole geleceksin tamam mı?"

Onun gözlerinin önüne düşen kahverengi dağınık saçlarını elleriyle karıştırdı Namjoon bunları söylerken.
Hoseok şaşırdı birisinin onu bu kadar önemsemesi şaşırtıcıydı.
"Tamam tamam gelirim mutlaka."
diye geçiştirdi.

"Görüşürüz o halde!" dedi Doktor-Yazar.

"Görüşürüz yakışıklı Doktor ve yetenekli Yazar Bey!"

İkisi de gülümsedi.
Ve Hoseok hızla odadan çıktı işe geç kalmıştı. Müdürü ona yine çok kızacaktı. Koridorda koşturmaya devam etti ta ki bir doktora çarpana kadar.
Çarpmanın etkisiyle yere düşecekken doktor onu tutup kendine doğru çekmişti.

"Bu yüz..."
dedi genç oğlan büyülenmiş gibi bakarak.

"Yakışıklı olduğumu biliyorum." soğuk bir ses tonu ve kendinden emin bakışlarla yanıtladı onu tutan doktor.

Sonra hızla doktordan uzaklaşıp hastaneden çıktı.

Son üç ayı kalmış olabilirdi ama yine de çalışacaktı Hoseok. Çünkü paraya ihtiyaçları vardı ve kardeşi bu konuda ona hiç yardımcı olmuyordu. Sürekli arkadaşlarıyla beraber başını belaya sokup dururdu. Ayrıca müdürünü sevmese de yaptığı işi seviyordu. O bunları düşünürken yaya geçidinde yayalar için yeşil ışık yandı. Tam karşıya geçerken karşı kaldırımdan onun olduğu yöne doğru yürüyen insanlar arasında biri vardı ve o kişi çarpıştığı doktordan başkası değildi. Ama kıyafetleri değişmişti az önce doktor önlüğü ve üniforması varken şimdiyse siyah gömleği, siyah pantolonu ve uzun siyah paltosuyla duruyordu. Üstelik karşı taraftan geliyordu. Hoseok onu fark etmemişti.
Çünkü başına giren korkunç ağrı yüzünden acıyla yere kapaklandı ve tam yolun ortasına yığıldı. Karşısında ise doktor vardı ama Hoseok kafasını kaldıramadığı için onu yine görmedi. Şimdiyse arabalar için yeşil ışık yanmıştı. Yolun ortasında ise sadece ikisi vardı.

Acıyla yerde duran Jung Hoseok ve tam karşısında ona bakan Min Yoongi.

Hoseok hızla başını sağa çevirdi. Bir kamyon tam ona çarpmak üzereydi. Yüzü korkuyla doldu. Son üç ayı da ellerinden kayıp gidiyor muydu yoksa?

Hayır. Çünkü tam kamyonla hasta çocuk arasında milimetreler kalmışken zaman durdu.

Min Yoongi zamanı durdurdu.

Hayır Min Yoongi bir doktor değildi.
Hayır Min Yoongi bir insan da değildi.
Yemek yemezdi. Uyumazdı. Aşık olmazdı.
O Kıyametti.

O insanlardan nefret ederdi. O insanlara acımazdı. Hepsi acınası ve iğrenç varlıklardı. Yoongi onlardan değildi. Onun tek isteği kıyametin kopması ve hepsinden kurtulmaktı. Ama Tanrı onun bu isteğini sevmezdi. Tanrı onun aksine insanları severdi. Onlara merhamet eder onlara acırdı. Yoongi'nin aksine.

O zaman niye karşısındaki dağınık saçlı kusursuz burunlu ve tertemiz parlayan cilde sahip çocuk için zamanı durdurmuştu?
Çünkü diğer insanlar Min Yoongi'yi hep farklı bedenlerde görürdü. Kimine göre uzun boylu kimine göre kısa. Kimine göre yaşlı kimine göre genç. Bazen yakışıklı bazense çirkin.
Ama Jung Hoseok onu olduğu gibi görüyordu.
Tanrının da onu gördüğü gibi görünüyordu Hoseok'a karşı bunun neden olduğunu bilmiyordu ama öğrenmesi lazımdı.

Yoongi'nin gerçek görüntüsü ise Hoseok'la ya aynı yaşta ya da bir iki yaş büyük gibiydi. Boyları yakındı ama Yoongi birkaç santim uzundu ondan. Ve oldukça yakışıklıydı. Ensesine kadar uzamış siyah saçları ve etkileyici bakışları...

"Ne? Noluyor?!" dedi şaşkınlıkla Hoseok. Gözleri olabildiğince açılmıştı şaşkınlıktan. Güçlükle konuşuyordu hala canı çok yanıyordu.
"Sen? Hastanedeki doktor? Bunu nasıl yaptın? "
Hızla sorular sormaya devam etti. Ama Kıyamet onun bu sorularını önemsemedi.

"Seç. Burda ölecek misin yoksa..."
Eğilip elini yerdeki çocuğa doğru uzattı ve ekledi
"Elimi tutup yaşamaya devam mı edeceksin Jung Hoseok?"

-

İlk bölüm olduğu için kısa tuttum eğer bir kişi bile okursa daha uzun olacak şekilde diğer bölümleri de yazıp atacağım.
YORUM BEKLİYORUUUUM
beğendiniz mi konuyu
aslında daha çok şey olacak giriş bölümü diye pek bir şey olmadı daha
Başka shipler de var
Ve başka güzel detaylaaaar
geri kalan kısmı yazmak için aşırı heyecanlıyım