The Twin

Hoofdstuk 13

Vandaag is een belangrijke dag! Jeff en ik hebben vandaag een maand en we gaan het dit weekend vieren. Ik wacht enthousiast op het bankje op het schoolplein, ik ben benieuwd of hij eraan heeft gedacht. Er komt iemand naast me zitten en ik kijk opzij. 'Youri,' zeg ik nors. Hij grijnst naar me, 'dag Charlotte, gefeliciteerd met je relatie!' het klinkt nogal sarcastisch. 'Thanks,' zeg ik stug en ik staar voor me uit. 'Jammer dat ik je vriendje niet ben,' hij legt zijn hand op mijn been en begint een beetje te strelen. 'Hey rot is op!' zeg ik boos en ik duw zijn hand weg. 'Charlot, iedereen weet dat je nog steeds voor me valt,' hij kijkt me diep aan en hij brengt zijn gezicht steeds dichterbij. 'Ik zei rot op,' ik houd korte pauzes tussen de woorden zodat het overtuigender overkomt. Ik wil hem wegduwen maar hij verroert zich niet. 'Zoals u wenst,' fluistert hij hees en abrupt staat hij op en loopt weg. Verbaasd kijk ik hem na maar dan herstel ik me weer. Ik ben niet bang voor hem, Jeff pakt hem wel aan.

Opeens worden er handen voor mijn ogen geslagen. Ik raak volledig in paniek en begin om me heen te slaan. 'Wow Char rustig!' ik hoor de stem van Jeff en al snel kom ik weer bij. 'Oh mijn god, sorry!' breng ik er stamelend uit en kijk hem met open mond aan. Even schudt Jeff zijn hoofd maar dan geeft hij me een kus. 'Gefeliciteerd lieve schat,' hij komt naast me zitten en geeft me een doosje. Ik maak hem open en in het doosje zit een prachtige zilveren ketting met mijn naam erin. 'My god, Jeff dit is... Prachtig,' mijn ogen stralen en ik geef hem een kus op zijn mond. Hij glimlacht en zegt: 'wat is mijn cadeau?' 'dat je Youri mag slaan,' ik staar hem strak aan en even kijkt hij me met een lach aan. Maar dan verdwijnt zijn lach en hij kijkt me serieus aan. 'Wat is er gebeurd?' vraagt hij bezorgd. 'Hij probeerde me net weer terug te winnen of zo. Weet ik veel wat hij van plan was. Maar ik ben niet bang voor hem, echt niet!' zeg ik boos, ik voel me net een kleuter. 'Ik praat nog wel met hem, geloof me,' knipoogt Jeff. Al snel gaat de bel en moeten we naar de les.

Als ik thuis kom van school is er niemand thuis. Dat is wel raar, Milou is op woensdag altijd eerder uit dan ik. Ze zal wel bij een van haar vriendinnen zitten. Ik haal mijn schouders op en nadat ik wat heb gedronken en gegeten loop ik naar boven. Ik moet Jeff nog even bellen om onze afspraak voor aankomend weekend. Ik pak mijn telefoon en toets zijn nummer in. 'Hey met Jeff, ik ben er nu even niet. Spreek wat in na de piep dan bel ik je zo snel mogelijk terug,' zijn zware stem klinkt door de telefoon en ik druk hem weg. Hij zou allang thuis moeten zijn. Ik probeer hem nog een paar keer te bellen maar hij neemt nog steeds niet op. Ik bel Anne, misschien weet zij waar Jeff is. 'Hey Char! What's up?' ik hoor Anne's opgewekte stem door de telefoon heen. 'Hey, uhm.. Weet jij waar Jeff is? Ik kan hem niet bereiken,' ik merk dat mijn stem een beetje trilt, ik ben toch wel wat bezorgd. 'Nee, ik heb hem na school niet meer gesproken, sorry Char! Kan ik je verder nog ergens mee helpen?' vraagt Anne bezorgd. 'Nee hoor bedankt, ik kijk wel even of Lisa het misschien weet,' zeg ik en ik hang Anne op. Helaas weet Lisa ook niet waar Jeff uithangt en ongerust wacht ik af tot hij me terugbelt.

Het is etenstijd en Jeff heeft nog steeds niet teruggebeld, ik maak me echt zorgen nu. Ik zit met Milou aan tafel, het is stil, zoals altijd. 'Hoe gaat het met Jeff? Jullie hebben vandaag een maand toch?' vraagt Milou uit het niets. 'Wat gaat jou dat opeens aan?' zeg ik grimmig en ik kijk haar doordringend aan. Ze zit alleen maar stom te grijnzen. 'Niks hoor. Ik hoorde alleen dat hij en Youri ruzie hebben gehad. Ik dacht ik vermeld het maar even,' ze begint nog breder te grijnzen. 'Kutwijf!' Schreeuw ik uit en ik gooi mijn bord met eten over de tafel. Het komt op haar kleren en Milou begint te gillen. 'Mijn nieuwe kleren! Char!' 'Verpest 1 keer mijn relatie niet oke! 1 fucking keer hoe moeilijk kan het zijn!' boos staar ik haar aan, ik voel de tranen opkomen. 'Ach meid, volgens mij heeft Youri daar al voor gezorgd. No worries, hij heeft het niet alleen gedaan,' ze geeft me een knipoog en voor ik het weet loop ik op haar af en ik geef haar een klap. Recht in haar gezicht. Woest kijkt ze me aan, haar ogen spugen vuur. Ik verwachtte een klap terug maar blijkbaar bedenkt ze zich. Langzaam laat ze haar hand zakken, even zie ik een blik van verdriet in haar ogen maar al snel verdwijnt die. Zonder nog iets te zeggen loopt ze naar boven. Langzaam ruim ik de tafel af.