Zarftan çıkan fotoğraflara bakarken içimde fırtınalar kopuyordu. İçten içe ölmediğni biliyordum ama şimdi onu bu halde görmek canımı yakıyordu
Çok değişmişti fotoğrafların arkasında tarih yazıyordu Biri 1 sene önce bugün çekilmiş diyeri ise bu ay dur hata 2 gün önce çekilmiş
Ama arada çok fark vardı yüzündeki gülümseme solmuş onun yerini sahte bir gülümseme almıştı önceki fotoğrafa göre kilo vermişti baya
Zarftan çıkan notu açıp okudum
"Yeni Mesleğinde başarılar dilerim buda benden sana küçük bir Hediye.. B."
Yaşıyordu Allahım şükürler olsun yaşıyordu onu bulmam gerekiyor fotoğraftan bile anlaşıldığı kadarıyla kötü çok kötü bı haldeydi
Kapı çalınca ayağa kalkıp kapıyı açtım gelen muratı sıkıca ona sarılıp içimde tutuğum tüm acı ve hasreti göz yaşlarımla sundum
O da bana sarılıp içeri girdi kapıyı kapatıp bana daha sıkı sarıldı "güzelim noldu. Hadi söyle bana telefonda zeynebi sayıklıyordun"
Ondan ayrılmadan konuştum "Murat Zeynep...yaşıyormuş o ölmemiş ama ben biliyordum o beni kimsesiz bırakmaz biliyordum" dedim ağlıyarak
Murat ise şaşırdığnı her haliyle çokça beli ediyordu
Onu tutup salona sürükledim fotoğrafları alıp ona verdim fotoğrafı elimden alıp bakmaya başladı fotoğrafa bakarken gözlerinde birçok duygu belirdiğni gördüm özlem,korku,acı
Gözleri dolduğunda koluna dokunup "Murat" dedim o ise "kim" dedi "kim gönderdi bunları" "bilmiyorum, ama en kısa zamanda öğreniceğim"
✺-------------✺ Ertesi gün şefin evine uğradık ekipçe, bugün Ankara'ya dönücekti bizde onu görüp veda etmek için gelmiştik. Onun dışında sorucaklarım vardı
Birkaç saat sonra herkes gitmiş ben, Murat ve şef kalmıştık
Murat konuşmaya başladı "şef-" "bana artık şef demenize gerek kalmadı çocuklar bana Civan yada Civan abi deseniz yeter" Murat ben de biraz şaşırmıştık
"Peki Civancım" "Murat cıvıtma yemin ederim yarım bıraktığım işi şimdi bitiririm" dedi (slkajaja burası yeni okuyanlar için kafa karıştırıcı olabilir ilk bölüm silindiği için biraz anlaşmazlıklar olabilir)
"Şef- yani Civan abi seninle bir şey konuşmak için gelmiştik" dedim çok garip bir histi bu ona şef demeye çok alışmıştım
"Evet dinliyorum" ona baştan sona kadar her şeyi tek tek anlatım yanımda getirdiğim mektubu çantamdan çıkarıp ona uzatım
"Maalesef çocuklar bu bilgiler onu bulmamıza yetmez ama sizin için deniyeceğim"
Yüzüm düşmüstü çünkü tek umudum oydu yılardır birini araştırmak olsun iz sürmek olsun en iyisi oydu "ancak size yardımcı olabilecek biri var" dedi umutla ona bakmaya başlamıştık
Bana dönüp konuştu "Barlas vural. namı değer Kara"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
{Aylin ve Zeynep} (Çocukluk fotoğrafları)
Sonraki bölümde görüşürüz kendinize iyi bakın ✿✿✿✿✿✿✿✿✿ Bayy • • •bu aralar ilham perilerim tatilde ಥ‿ಥ •
