Karşısındaki aynaya bakarak saçlarını düzeltti kumral kız,okul çantasını koluna takarak evden çıktı ve dar sokaklarda ilerlemeye başladı.
Bu dar sokaklar ne kadar pis koksada,ne kadar çöp dolu olsada küçüklüğünün geçtiği sokaklardı onlar.Bazen,babası içtiği çorbayı yere döktüğü için,bazen de sınavdan aldığı düşük notlar yüzünden onu demir sopayla bu dar sokaklarda kovalardı.Bazı geceleri kumral kızı eve bile almazdı,genellikle bu geceler evde başka kadınlarla s#rtüşürdü ya da erkek arkadaşlarıyla parti verirdi.İşte o zaman sokaklara sığınırdı kumral kız.Sokaklar onun eviydi.
Kumral kız iğrenç kokuları yüzünden sokaklardan iğrenmezdi.çünkü annesi ona daima başka şeyleri görünüşüne,kokusuna,sesine göre yargılamamayı öğretmişti.Annesine göre herkesin,herşeyin içinde bir hazine saklıydı.
Sokakların hazinesi ise kumral kıza sunduğu yatacak,sıcak bir yerdi,kumral kızın açısından.
Kumral kız geceleri ne zaman üşüdüğünü hissetse,annesinin ona sarıldığını hissederdi. Sıcak,yumuşak,güvenli.
Kumral kız bazen kendini sorgulardı.'ben neyim?' derdi kendi kendine.Babası her fırsatta ona ørospu olduğunu söylerdi.Annesi ise tam tersi,ona hep kendisinin bir prenses olduğunu söylerdi. 'Annesinin biricik prensesi' diye severdi kumral kızı. Çevresindekiler ise onu ucube diye çağırırlardı. '2006'nın ucubesi' 2006 doğumluydu kumral kız. Peki kumral kız kendisini nasıl görürdü?kendisine göre birden fazla kişiliği vardı bu kişiliklerde çevresindekilerin ona karşı olan görüşleriydi.
Okulda ucube,ev(sandığı yer)de ørospu,sokaklarda küçük kız,annesinin kalbinde prenses..
Kumral kız annesini özlerdi bazen yaşamı boyunca içinde bir burukluk vardı, kumral kızın annesi,henüz kumral kız 5 yaşındayken vefat etmişti,göğüs kanserinden..
Tek fotoğrafı vardı kumral kızın küçüklüğünden.Diğer fotoğraflarını babası yakmıştı.Yakılan fotoğraflarının hepsini annesi çekmişti.Kumral kızın annesini anmasından nefret ederdi.
Kumral kız annesini her andığında göz yaşı dökmemek için kendisiyle savaşırdı.Annesine söz vermişti,ağlayamazdı.Annesine çok üzülürdü kumral kız,kadıncağız 27 yaşında ölmüştü,üzüntüsünden. Belki aşık olmasaydı üzülmezdi,Belki aşık olmasaydı hayallerine kavuşurdu.Kocası hiçbir zaman onun kariyer yapmasına izin vermemişti.Ne zaman kariyer sahibi olmak konusunda konuşsa döverdi kocası onu.Güzelim kadın,aşk acısı yüzünden ölmüştü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kumral kız daha çok küçüktü annesi öldüğünde,ne kadar ağlamak istesede küçük kız,ağlayamıyordu.Bu zamana kadar hiç ağlamamıştı,ağlarsa annesi üzülürdü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
------------------devam edecek----------------
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
°İlk hikayem umarım beğenirsiniz canlar♡° Lütfen hikayemiyorumsuz bırakmayın yorum yapın,çünkü yorumlarınız bana moral oluyor:>>
