Gözümden Düşdüğün An

36.bölüm

Ateş şaşkınca bir Arzuya birde Miraya bakıyordu. Arzunun dediklerini anlamaya çalışıyordu.
"Arzu ne diyorsun sen?" Diye sordu şaşkınlıkla
"Mira Meleğin intahar ettiği günden bir gece önce birlikte olduğunuzu ve Meleğin bunu gördüğünü söylüyor" dedi. Ateşin şaşkın bakışları yerini öfkeye bıraktı ve Miraya çevirdi
"Ne saçmalıyorsun sen?!" Dedi sesini yükselterek. Mira ayağa kalktı ve yanlarına geldi
"Arzu beni yanlış anladı sanırım. Benim demek istediğim o gece kötü durumdaydın bende destek için yanına geldim ama aramızda bir şey geçmedi tabii" dedi Arzuya bakarak yapmacıkça
"Melek ne alaka?" Diye sordu Ateş
"Sabah kapı çaldı sen uyuyordun ben açtım Melek gelmişti. Ben açıklamaya çalıştım ama o dinlemedi yanlış anladı sonrada ağlayarak gitti" dedi olayları değiştirerek
"Sende bunu bana şimdi mi anlatıyorsun?" Diye sordu Ateş sinirle
"Önemsiz detay işte unutmuşum"
"Koşa koşa Arzuya yetiştirmeyi unutmuyorsun ama, senin o önemsiz dediğin olay benim oğlumu annesiz bıraktı farkında mısın?!" Diye bağırınca irkildi Mira
"Ateş bağırma çocuklar korkacak" diye araya girdi Arzu ama oda hak veriyordu Ateşe. Meleğin Ateşe olan takıntılı duyduklarını biliyordu eğer dediği gibi gözleriyle böyle bir şeye şahit olduysa bardağa taşıran son damla olmuştur onun için. Ateş salonun ortasında sinirle gezmeye başladı sakinleşmeliydi elinden bir kaza çıkacaktı yoksa
"Daha ne kadar küçüleceksin acaba? Bu basit oyunlarla beni elde edeceğini sanıyorsan yanılıyorsun" dedi Ateş, Miraysa hiç oralı değildi
"Ben oyun falan oynamıyorum kaldıki sen basit bir oyuna gelip Melekle evlenmedin mi?" Deyince Arzu ellerini göğsünde  birleştirip gözlerini Ateşe dikti vereceği cevabı merak ediyordu. Ateşse tehditkar bir şekilde ona yaklaştı
"Ve sen Meleğin sonunu bile bile uğraşıyorsun ya hani, dikkat et Mira senin sonunuda hiç iyi görmüyorum" sessizlik oldu Mira Ateşin yanından geçip kapıya taraf gitti. Giderken Arzuya bakıp
"Melis burda kalabilir değil mi?" Diye sordu kafasını sallayan Arzu
"Tabi kalabilir" dedi. Mira kapıyı çarpıp giderken Arzu yaslandığı yerden ayrılıp salondaki koltuğa oturdu ve hala ayaktaki adama bakıp
"Durmayacak biliyorsun değil mi?" Diye sordu Ateşte onun karşısındaki koltuğa oturdu
"Umrumda mı sence? Beni korkutmuyor ne o nedeki abisi. Onlar beni sadece sinir ediyor. Zaten başımda bir sürü bela var inan bana Mira umrumda bile değil"
"Ateş farkında mısın bu kadın Meleğe oyun oynamış resmen sizin birlikte olduğunuzu düşündürmüş"
"Meleğe o bile az ama işte olan benim oğluma oldu. Zaten kim ne yapıyorsa olan hep en masuma oluyor" dedi ellerini saçına daldırıp
"Tamam Meleğe üzülüyorum her şeye rağmen ölmesini istemiyordum ama insan bu kadar bencil olur mu ya? Aslanı nasıl hiç düşünmez o çocuk yaşayan bir ölü ve ben ona yaklaşamıyorum bile, seni deli gibi geri istiyorum ama senin için savaşamıyorum, Denizle doğru düzgün ilgilenemiyorum, Bütün bunlar azmış gibi birde bu ruh hastası çıktı başıma" dedi oturduğu yerden kalkarak. Pencerenin önüne gitti ve seyretme başladı dışarıyı. Arzu oturduğu yerden onu izliyordu. Bir zamanlar bütün zorlukları birlikte atlattığı adam şimdi tek başına mücadele veriyordu.
"Boğuluyorum Arzu aylardır aynı yerde çırpınıyorum bir adım bile yol katetmedim hiç bir şey düzelmiyor aksine dahada kötü oluyor" 
"Sana acıyorum desem yalan olur. Sen haketiyorsun ama çocukların hak etmiyor. Senin yüzünden iki çocuk nerdeyse babasız büyüyor. Denize yetişemiyorsun, Aslana uğraşamıyorsun. Beni boşver Ateş, çocukların için savaş" dışarıyı seyretmeye devam eden genc adam
"Seni nasıl boşvereyim Arzu? Yaşamak için tek ümidim senken boş mu vereyim?" Dedi
"Ateş ben ne Melek gibi nedeki Mira gibi oyunlarla entrikalarla uğraşamam. Ne Melekle uğraştım nedeki Mirayla uğraşırım. Mirayı bana musallat etme. Benim başımı ağrıtma senin hayatındaki kadınlarla uğraşamam. O yüzden ne yapacaksan benden uzakta yap" pencerenin önünden ayrılan Ateş
"Merak etme güzelim bu Mira işini kökünden halledeceğim" dedi ve Denize bakmak için onun odasına gitti. Arzuysa arkasından kafasını sallayarak bakıyordu.