Το μονοπάτι της σιωπης

Το δείπνο

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 6ο
Παρτ 2ο

Έχει ξημερώσει, επιτέλους σήμερα το απόγευμα είναι η γκαλερί, έχω πάρει ρεπό από την δουλειά οπότε είμαι ήρεμη και έτοιμη να ξεκινήσω την μέρα μου. Σηκώθηκα όλο χαρά από το κρεβάτι ετοιμάστηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα αποχαιρέτησα τον Αλέξη με ένα γλυκό φιλί και έφυγα από το σπίτι, αφού έφτασα στην σχολή πήγα αμέσως στο τμήμα μου. Είμαι αρκετά αγχωμένη αλλά και πολυ χαρούμενη ταυτόχρονα για όλα αυτά που έχω καταφέρει μέχρι σήμερα, σήμερα θα κριθούν πολλά για το μέλλον μου ως φωτογράφος. Οι ώρες πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα σήμερα και είναι η ώρα όπου πρέπει να πάω στον χώρο όπου θα γίνει η γκαλερί. Όταν έφτασα άνοιξα μια τεράστια γυάλινη πόρτα που είχε και βρέθηκα αμέσως στον χώρο όπου θα στήναμε τους πίνακες μας, αμέσως έπιασα δουλειά, έστησα τους πίνακες μου και επιτέλους ήμουν έτοιμη να υποδεχτώ κόσμο. Μετά από περίπου μια ώρα οι πόρτες άνοιξαν και κόσμος ξεκίνησε να μπαίνει μέσα, οι περισσότεροι από αυτούς φαίνονταν άτομα της υψηλής κοινωνίας, η αλήθεια είναι πως αρκετοί από αυτούς ήρθαν και έβλεπαν του πίνακες μου, μου μιλούσαν και μου έδιναν συγχαρητήρια.

81

Καθώς μιλούσα με διάφορο κόσμο το βλέμμα μου έπεσε στον Αλέξη που με κοιτούσε οπότε του έκανα νόημα και εκείνος με πλησίασε λέγοντας μου.
Αλέξης: Είναι ακόμα πιο όμορφα από όσο περίμενα.
Ίριδα: Χαίρομαι πολύ που σου άρεσαν.
Του είπα και εκείνη την ώρα δίπλα μας ήρθε ο Παύλος ο θείος του Αλέξη.
Αλέξης: Θείο τι κάνεις εδώ;
Παύλος: Ήρθα να γνωρίσω επιτέλους την Ίριδα και να δω και τα έργα της επί την ευκαιρία.
Είπε με κοίταξε και άπλωσε το χέρι του προς εμένα για να κάνουμε χειραψία.
Παύλος: Παύλος ο θείος του Αλέξη χάρηκα
Ίριδα: Ίριδα χάρηκα.
Παύλος: Τα έργα σου είναι πολύ όμορφα. Αλήθεια από που πήρες έπνευση για αυτά;
Με ρώτησε όλο θάρρος.
Ίριδα: Η αλήθεια είναι πως έμπνευση πήρα από όλα αυτά που μου έχουν συμβεί.
Αλέξης: Ξέρεις θείο η Ίριδα ήταν πολύ καλή φίλη της Αγγελικής.

82

Είπε ο Αλέξης ενώ με διέκοψε από αυτό που έλεγα. Τότε ο θείος του με κοίταξε και είπε.
Παύλος: Αααα ώστε εσύ είσαι η Ίριδα που είχε φάει κόλλημα η ανηψιά και η αδερφή μου, είχα ακούσει πολλά για σένα τότε.
Έχασα τα λόγια μου εκείνη την στιγμή πραγματικά δεν ήξερα τι να πω.
Ίριδα: Εμ ναι, εγώ είμαι, σας μιλούσαν για μένα;
Παύλος: Ναι, συνέχεια. Μάλιστα η αδερφή μου σκεφτόταν να σε υοθετήσει κι όλας.
Ίριδα: Να με υοθετήσει;
Παύλος: Ναι, δεν το ήξερες;
Ίριδα: Όχι...
Δεν το πιστεύω ήθελε να με υοθετήσει, δεν πίστευα αυτά που άκουγα, ήξερα ότι με έβλεπε σαν κόρη της αλλά δεν μου είχε πει ποτέ κάτι τέτοιο.
Παύλος: Λυπάμαι πολύ που δεν πρόλαβε, φαίνεσαι πολύ καλή κοπέλα.
Ίριδα: Σας ευχαριστώ.
Παύλος: Λοιπόν να κανονίσετε με τον Αλέξη να έρθετε σπίτι μου να σας κάνω το τραπέζι.